Çok bunaldım(konu uzun)

Nasıl anlatsam en kısa olur bilmiyorum. Kısaltmak için inanın çoğu şeyi yazmadım.
9 aylık bebeğim var. En baştan söyleyeyim. Kimseye güvenerek bebek doğurmadım elbette ama son zamanlarda çok yoruldum. Konu bebek bakımı değil, yalnız hissetmek, çaresizlik yada her neyse işte.
Sadece biraz morale ihtiyacım var.
Riskli bir gebelik geçirdim. 32. Haftaua kadar tek başıma işyerimde zor koşullarda çalıştım. Eşimin telefonunda evli eski sevgilisi ile mesajlarını buldum. Çok üzüldüm ama yüzleşirsem daha kötü olurum diye sustum. Tam evde ayaklarımı uzatıp dinlenecektim eşim hasta oldu ailesini çağırdı. Sağlık olsun dedim ama eşimin sağlık sorunu ortadan kalkmasına rağmen eşim gitmeyin dedi kaldılar. Bu arada bekar kaynım da dahil. O halds yemek yaptım kaç kişilik. Ağrılarım okdu ve sofradan erken kalktım. O dönem bebeğimin kilo alımı durdu. Doğumdan sonra öğrendim kv beni temizlik yaptırmadı diye eşime şikayet etmiş. 70 yaşındaki kadına ben nasıl derim temizlik yap diye. Ben suçlu oldum. Saçma ama öyle. Doğumdan sonra annem geldi( kv, annemi hiç sevmez). Annem biraz dikine gider ama huyu böyle ve iyi niyetlidir. Eşim saçma bahanelerle iki kere annemi kovdu. 20 günlüklen tek kaldım. Bu arada doğumdan sonra aylarca iyileşemedim. Farklı hastalıklar tetiklenmiş. Saat 3tr kahvaltı yaptığım, saatlerce aç kalıp aç yattığım oldu. Eşim sözde yardım etti ama günde yarım saat 1 saat ancak baktı bebeğe. Allah var bazen geceleri o uyuttu. Annemle barışana kadar çok zor geçti o süre. Biz kavga ettil ve o kadını bildiğimi eşime söyledim. Günlerce konuşmadık. Eşyalarımı toplamaya başlamıştım. Sonra özür diledi benden. Bebeğim için sustum. Bu arada eşim 1 gece yoğun bakımda da yattı. Her neyse, hepsi geçti derken kv çıktı şimdide. Durup durup bebeğimi sütten kesilince alacağını söylüyor. Eşime dedim çok sinirlendi. Bir daha derse bu sefer uyaracağım.
Bu qrada bebeğim çok ama çok hareketli. Erken emekledi ve muhtemelen erken yürüyecek. Ev işlerine yetişemiyorum. Hep dışarıdan söylüyoruz. Neye nasıl yetişeceğimi şaşırdım. Bebeğim uyuduğund ancak yemeğimi falan yiyorum. Durmuyor bensiz. İnsanlardan akıl istediğimde uyuyunca yap, yardımcı tut falan diyor. İmkanım yok. Annem veya diğer herkes biz nasıl yaptık deyip geçiyor. Benim gibi bebekleri varken 40 ı geçkin değillerdi, hastalıkları yoktu. Bu arada muhtemelen engelli raporu almama sebep olabilecek omurga hastalığım çıktı. Ağrılarım ondanmış. Yetmiyor, ablan, bilmem kim kaç çocuğa baktı, sen bir çocukta yamuldun, 80 yaşında nene misinde kalkamıyorsun falan diye bir sürü şey işitiyorum çevreden. Kimseye tek kelime etmiyorum artık. Ağrılardan adım atamıyorum bazen.
Derin bir depresyonun içindeyim. Kapana kısılmış gibiyim. Bebeğimi çok seviyorum. Ama çok baskı altındaymışım gibi geliyor.
Dertleşmek istedim sadece.

pembeumutyildizi .!.:

Nasıl anlatsam en kısa olur bilmiyorum. Kısaltmak için inanın çoğu şeyi yazmadım.
9 aylık bebeğim var. En baştan söyleyeyim. Kimseye güvenerek bebek doğurmadım elbette ama son zamanlarda çok yoruldum. Konu bebek bakımı değil, yalnız hissetmek, çaresizlik yada her neyse işte.
Sadece biraz morale ihtiyacım var.
Riskli bir gebelik geçirdim. 32. Haftaua kadar tek başıma işyerimde zor koşullarda çalıştım. Eşimin telefonunda evli eski sevgilisi ile mesajlarını buldum. Çok üzüldüm ama yüzleşirsem daha kötü olurum diye sustum. Tam evde ayaklarımı uzatıp dinlenecektim eşim hasta oldu ailesini çağırdı. Sağlık olsun dedim ama eşimin sağlık sorunu ortadan kalkmasına rağmen eşim gitmeyin dedi kaldılar. Bu arada bekar kaynım da dahil. O halds yemek yaptım kaç kişilik. Ağrılarım okdu ve sofradan erken kalktım. O dönem bebeğimin kilo alımı durdu. Doğumdan sonra öğrendim kv beni temizlik yaptırmadı diye eşime şikayet etmiş. 70 yaşındaki kadına ben nasıl derim temizlik yap diye. Ben suçlu oldum. Saçma ama öyle. Doğumdan sonra annem geldi( kv, annemi hiç sevmez). Annem biraz dikine gider ama huyu böyle ve iyi niyetlidir. Eşim saçma bahanelerle iki kere annemi kovdu. 20 günlüklen tek kaldım. Bu arada doğumdan sonra aylarca iyileşemedim. Farklı hastalıklar tetiklenmiş. Saat 3tr kahvaltı yaptığım, saatlerce aç kalıp aç yattığım oldu. Eşim sözde yardım etti ama günde yarım saat 1 saat ancak baktı bebeğe. Allah var bazen geceleri o uyuttu. Annemle barışana kadar çok zor geçti o süre. Biz kavga ettil ve o kadını bildiğimi eşime söyledim. Günlerce konuşmadık. Eşyalarımı toplamaya başlamıştım. Sonra özür diledi benden. Bebeğim için sustum. Bu arada eşim 1 gece yoğun bakımda da yattı. Her neyse, hepsi geçti derken kv çıktı şimdide. Durup durup bebeğimi sütten kesilince alacağını söylüyor. Eşime dedim çok sinirlendi. Bir daha derse bu sefer uyaracağım.
Bu qrada bebeğim çok ama çok hareketli. Erken emekledi ve muhtemelen erken yürüyecek. Ev işlerine yetişemiyorum. Hep dışarıdan söylüyoruz. Neye nasıl yetişeceğimi şaşırdım. Bebeğim uyuduğund ancak yemeğimi falan yiyorum. Durmuyor bensiz. İnsanlardan akıl istediğimde uyuyunca yap, yardımcı tut falan diyor. İmkanım yok. Annem veya diğer herkes biz nasıl yaptık deyip geçiyor. Benim gibi bebekleri varken 40 ı geçkin değillerdi, hastalıkları yoktu. Bu arada muhtemelen engelli raporu almama sebep olabilecek omurga hastalığım çıktı. Ağrılarım ondanmış. Yetmiyor, ablan, bilmem kim kaç çocuğa baktı, sen bir çocukta yamuldun, 80 yaşında nene misinde kalkamıyorsun falan diye bir sürü şey işitiyorum çevreden. Kimseye tek kelime etmiyorum artık. Ağrılardan adım atamıyorum bazen.
Derin bir depresyonun içindeyim. Kapana kısılmış gibiyim. Bebeğimi çok seviyorum. Ama çok baskı altındaymışım gibi geliyor.
Dertleşmek istedim sadece.

Genişletmek için tıkla...

Peki hiç düşündünüz mü bütün bunlara ben izin verdim diye. Kocanız, sizi aldatan kocanız annenizi kovuyor ve siz susuyorsunuz. Bebeğinizin babası olan adam bebeğe günde en fazla 1 saat bakıyor ve siz buna boyun eğip yine susuyorsunuz. Kaynananız salak saçma konuşuyor, bir daha derse uyaracağım diyor ve o raddeye gelene kadar susuyorsunuz. Ve hep o onu yaptı, bu bunu dedi diyorsunuz. Bütün bunların size yapılmasına izin veren sizken, sizi aldatan adamı evde tutarken kim suçlu peki? Bmyle devam edersiniz daha çoook hastalığınız çıkar sizin. Şimdi bebeğim için katlanıyorum diyeceksiniz demi? Neye katlanıyorsunuz? Karısını aldatan ilgisiz kocaya mı?

eylulcmre .!.:

Peki hiç düşündünüz mü bütün bunlara ben izin verdim diye. Kocanız, sizi aldatan kocanız annenizi kovuyor ve siz susuyorsunuz. Bebeğinizin babası olan adam bebeğe günde en fazla 1 saat bakıyor ve siz buna boyun eğip yine susuyorsunuz. Kaynananız salak saçma konuşuyor, bir daha derse uyaracağım diyor ve o raddeye gelene kadar susuyorsunuz. Ve hep o onu yaptı, bu bunu dedi diyorsunuz. Bütün bunların size yapılmasına izin veren sizken, sizi aldatan adamı evde tutarken kim suçlu peki? Bmyle devam edersiniz daha çoook hastalığınız çıkar sizin. Şimdi bebeğim için katlanıyorum diyeceksiniz demi? Neye katlanıyorsunuz? Karısını aldatan ilgisiz kocaya mı?

Genişletmek için tıkla...

Ne deseniz haklısınız. Aslında gidecektim ama annemin evi naasıl desem bazı sebeplerden müsait değil. Soğuk ve kalabalık. İşe bşlayana kadar beklemek istedim. Kv ye gelince hep öyle anlarda söylüyor ki sussam bir türlü konuşsam bir türlü. Geçen sefer alttan mesajı verdim. Anlamadıysa kendi bilir. Hastalığım genetik. Yani sıkıntılar ile ilgisi yok. Ama sessizlik konusunda haklısınız. Böyleyim ben. Son ana kadar susup son anda küfrü basan bir tipim

Neden kendinizi bu kadar değersizleştiriyorsunuz?

Eşinizin aldatmasına, karnınız burnunuzdayken elalemi eve toplamasına, yardım etmemesine, kv'nizin söylediklerine, annenizin evden kovuluşuna, çevrenizin konuşmasına neden sessiz kalıyorsunuz?

Siz kendinize değer vermezseniz kimse size değer vermez!

pembeumutyildizi .!.:

70 yaşındaki kadına ben nasıl derim temizlik yap diye

Genişletmek için tıkla...

Evinde kim yapıyor temizliği, siz mi gidiyorsunuz temizlemeye? Elli çeşit hastalığınız çıkmış hala kayın dahil eş ailesinin temizliğini yapın aferin. Adamın mesajlarını yakalıyorsunuz niye kovmuyorsunuz evden? Bebeğin eşyası düzeni vs siz niye gidicem diyorsunuz, o da yarım ağız. Adam özür dilemişmiş. Keşke hiç açmasaydınız mesaj konusunu da tükürdüğünüzü yalamasaydınız. Bebeğiniz için niye sustunuz, bebek mi size sus dedi? Aldatılıp kocasından vazgeçmeyip çocuk arkasına sığınan bir kadın daha. Mesajları yakalayıp sonra da eş ailesine full hizmet vermek zorunda değildiniz. Ailen gelmesin sen topla eşyalarını git deseydiniz bu kadar hastalanmazdınız.

Çocuk dediğin hareket demek zaten. Ben oda oda iş yapardım. Çocuk gözümün önünde olsun diye kapıyı kapatır öyle temizlerdim. Yani ben nerede çocuk orada. Mutfak alt dolaplarında varsa çocuğa zarar verebilecek eşyaları çıkarın, siz yemek yaparken takılsın orada. Evet hareketliler çok iyi biliyorum ama bu da sizin hareketsiz kalmanıza sebep değil. Hastalıklarınız engel oluyorsa orası ayrı. Fakat karnınız burnunuzda eş ailesine dört dönmeseydiniz, üstelik kadın temizlik yapmak istemiş bırakmamışsınız.

Anladığım kadarıyla şu an kayınaile eş ve sizi yoran diğer kişilerle yüzleşecek ve uğraşacak gücünüz yok. Şu an için evde kendinize bir düzen oluşturmalısınız. Yemek siparişi verilir elbet ama bu da sağlığınızı bozar. Önce dip köşe temizlik için annenizden yA da ücretli yardım alın. Yardım almadan olmaz bu işler, daha sonra gündüz siz süpürün akşam eşiniz süpürsün. Pratik yemek yA da yemek hazırlık videoları izleyin. Haftalık yemek listesi yapın. Mesela ben kıyma alınca kuru köfte, terbiyeli köfte, İzmir köfte için hazırlar, atarım kadın budu köfte için ayırırım. Zamanı gelince soslar hallederim. Yemeklerin yanına konulabilecek yan yemekleri arttırın. Makarna salatası, havuç tarator, piyaz vb gibi. Hazır haşlanmış fasulyeden yapın geçin. Yemek yapamadığınızda patlatın bir tarhana çorbası yan yemeklerle doyulur, Tencere yemeğinden fırın yemeğine geçin (airfryer da olur). Yan yemekleri tüketiyorsanız hamurişi vb akşam eşiniz geldiğinde çocuğunuzla ilgilenirken yapın. Haftada bir gün balık günü yapın. Hem dışardan sipariş verdiğiniz şeye değmiş olur. İki tane börek poğaça da kalsa dondurucuya atın.
Her akşam kısa da olsa duşunuzu alın, bu sırada klozeti temizleyin lavaboyu ovun mutlu hissetmeye başlayacaksınız. Kendiniz mutlu ve sağlıklı olmadan başka şeylerle uğraşmaya gücünüz kalmaz.
Ben olaya başka baktım ama umarım hayatın istediğin gibi olur,

Cocuk bakmak cok çok yorucu bir sey biz nasıl yaptık diyene bakmayın her çocuk aynı değil
Hele ilk cocukta insan kamyon çarpmış dönüyor
Neden eşiniz yardım etmiyor yetişmeye calisiyorsunuz
Aldatma mevzusu zaten başka bir olay ama siz bir sey dememissiniz o yüzden yorum yapmiyorum

Sütten kesilince alıcam ne demek ya? Sinirlerim oynadı.

Onun ailesi geldiğinde neden yemekle sunla bunla uğraştın ki o koca neyi hak ediyor ya kendileri ne buluyolarsa hazirlasınlar yesinler affedersin de. Yap her nazı yap hasta olmazsan bile yap hak ediyorlar. Ben olsam midem bulanıyor yemek yapamıyorum derdim bekar kaynı ne alaka geliyor ya ise yaramayacaksa hastalı hamileli eve.
Sessiz sinama da ki oyuncular gibi olma kimse sana acımaz sesin çıksın az.

Bebek için söylüyorum geçecek her ay daha değişecek Rabbım yardımcın olsun gerisini arkadaşlar söylemiş zaten rutin oluşturun kendinize daha kolay olur hersey

Ankilozan spondilit mi hastalığınız?

pembeumutyildizi .!.:

Nasıl anlatsam en kısa olur bilmiyorum. Kısaltmak için inanın çoğu şeyi yazmadım.
9 aylık bebeğim var. En baştan söyleyeyim. Kimseye güvenerek bebek doğurmadım elbette ama son zamanlarda çok yoruldum. Konu bebek bakımı değil, yalnız hissetmek, çaresizlik yada her neyse işte.
Sadece biraz morale ihtiyacım var.
Riskli bir gebelik geçirdim. 32. Haftaua kadar tek başıma işyerimde zor koşullarda çalıştım. Eşimin telefonunda evli eski sevgilisi ile mesajlarını buldum. Çok üzüldüm ama yüzleşirsem daha kötü olurum diye sustum. Tam evde ayaklarımı uzatıp dinlenecektim eşim hasta oldu ailesini çağırdı. Sağlık olsun dedim ama eşimin sağlık sorunu ortadan kalkmasına rağmen eşim gitmeyin dedi kaldılar. Bu arada bekar kaynım da dahil. O halds yemek yaptım kaç kişilik. Ağrılarım okdu ve sofradan erken kalktım. O dönem bebeğimin kilo alımı durdu. Doğumdan sonra öğrendim kv beni temizlik yaptırmadı diye eşime şikayet etmiş. 70 yaşındaki kadına ben nasıl derim temizlik yap diye. Ben suçlu oldum. Saçma ama öyle. Doğumdan sonra annem geldi( kv, annemi hiç sevmez). Annem biraz dikine gider ama huyu böyle ve iyi niyetlidir. Eşim saçma bahanelerle iki kere annemi kovdu. 20 günlüklen tek kaldım. Bu arada doğumdan sonra aylarca iyileşemedim. Farklı hastalıklar tetiklenmiş. Saat 3tr kahvaltı yaptığım, saatlerce aç kalıp aç yattığım oldu. Eşim sözde yardım etti ama günde yarım saat 1 saat ancak baktı bebeğe. Allah var bazen geceleri o uyuttu. Annemle barışana kadar çok zor geçti o süre. Biz kavga ettil ve o kadını bildiğimi eşime söyledim. Günlerce konuşmadık. Eşyalarımı toplamaya başlamıştım. Sonra özür diledi benden. Bebeğim için sustum. Bu arada eşim 1 gece yoğun bakımda da yattı. Her neyse, hepsi geçti derken kv çıktı şimdide. Durup durup bebeğimi sütten kesilince alacağını söylüyor. Eşime dedim çok sinirlendi. Bir daha derse bu sefer uyaracağım.
Bu qrada bebeğim çok ama çok hareketli. Erken emekledi ve muhtemelen erken yürüyecek. Ev işlerine yetişemiyorum. Hep dışarıdan söylüyoruz. Neye nasıl yetişeceğimi şaşırdım. Bebeğim uyuduğund ancak yemeğimi falan yiyorum. Durmuyor bensiz. İnsanlardan akıl istediğimde uyuyunca yap, yardımcı tut falan diyor. İmkanım yok. Annem veya diğer herkes biz nasıl yaptık deyip geçiyor. Benim gibi bebekleri varken 40 ı geçkin değillerdi, hastalıkları yoktu. Bu arada muhtemelen engelli raporu almama sebep olabilecek omurga hastalığım çıktı. Ağrılarım ondanmış. Yetmiyor, ablan, bilmem kim kaç çocuğa baktı, sen bir çocukta yamuldun, 80 yaşında nene misinde kalkamıyorsun falan diye bir sürü şey işitiyorum çevreden. Kimseye tek kelime etmiyorum artık. Ağrılardan adım atamıyorum bazen.
Derin bir depresyonun içindeyim. Kapana kısılmış gibiyim. Bebeğimi çok seviyorum. Ama çok baskı altındaymışım gibi geliyor.
Dertleşmek istedim sadece.

Genişletmek için tıkla...

Size çok üzüldüm o yüzden ağır yorum yapmayacağım ama hak etmişsiniz gördüm sustum nedir ya elin kazması evladınızı düşünmüyor bile size mi kaldı bu kadar fedakarlık

Üst üste epey şey yaşamışsınız. Hamilelik ve doğum çok zor.
Sormak istediğim şey aldatma meselesini nasıl çözebildiniz?
Bir de keşke annenizin kovulmasına izin vermeseydiniz ya da siz de onun ailesini kovsaydınız madem.
ama düşününce siz o psikolojiyle bunları yapacak gücü kendinizde bulamadınız belki de. dedim ya doğum insanı bambaşka bir hale sokuyor.
Bence önce eşinizle aranızdaki şu mesajlaşma muhabbetini konuşun. İçeriği ne bilmiyorum ama ortada aldatma varsa böyle size hiç destek olmayan bir adama şans vermek neden?
eğer ayrılacaksanız annenizle konuşun soğukmuş kalabalıkmış bunları geçin. bir iş bulup zamanla her şeyi toparlarsınız.
Ben bebeğe yetişememe durumuzu içinde bulunduğunu ruhsal duruma bağlıyorum.
Doğum yaptığımda haftada sadece 4 gün evde bebeğimle tek kalıyordum ki çoğu hafta annem görümcem geliyordu yanıma ona rağmen kendimi toplamam 6 ay sürdü.
Siz bu ruhsal çatışmalarla evladınıza odaklanamazsınız. Küçücük bebeğe yazık etmeyin bir yerden başlayın bir şeyleri bebek ve kendiniz için düzeltmeye.

Neden bu kadar pasif birisiniz ?
Aldatılıyorsunuz, bebeğiniz elinizden alınmakla tehdit ediliyorsunuz, beceriksiz muamelesi görüyorsunuz ya hepsini geçtim eşinizin annenizi kovmasını sindiriyorsunuz. Neden ?
Bir de lütfen o minik masum yavruları bahaneniz olarak kullanmayın. Aldatılmaya bebeğiniz için neden susasınız ? Babasız büyümesin diye. Eşiniz düşünecekti bu haltları yemeden önce.
Hayata bi kez geliyoruz böyle aman ağzımızın tadı bozulmasın Ali Rıza Bey tadında yaşamayın.

Ne kadar sorunun varsa eşinden kaynaklı diye düşünüyorum

pembeumutyildizi .!.:

sessizlik konusunda haklısınız. Böyleyim ben. Son ana kadar susup son anda küfrü basan bir tipim

Genişletmek için tıkla...

"Son an" ne zaman gelecek, daha ne yapılırsa taşacak sabrınız?
Aldatma desen var, bütün sülale üstünüze çökme desen var, annenizi evden kovma var, çocuğunuzu kaçırmakla tehdit etme var... Sabrınız ne yapılınca taşacak, sizi öldürmelerini filan mı bekliyorsunuz?

pembeumutyildizi .!.:

Nasıl anlatsam en kısa olur bilmiyorum. Kısaltmak için inanın çoğu şeyi yazmadım.
9 aylık bebeğim var. En baştan söyleyeyim. Kimseye güvenerek bebek doğurmadım elbette ama son zamanlarda çok yoruldum. Konu bebek bakımı değil, yalnız hissetmek, çaresizlik yada her neyse işte.
Sadece biraz morale ihtiyacım var.
Riskli bir gebelik geçirdim. 32. Haftaua kadar tek başıma işyerimde zor koşullarda çalıştım. Eşimin telefonunda evli eski sevgilisi ile mesajlarını buldum. Çok üzüldüm ama yüzleşirsem daha kötü olurum diye sustum. Tam evde ayaklarımı uzatıp dinlenecektim eşim hasta oldu ailesini çağırdı. Sağlık olsun dedim ama eşimin sağlık sorunu ortadan kalkmasına rağmen eşim gitmeyin dedi kaldılar. Bu arada bekar kaynım da dahil. O halds yemek yaptım kaç kişilik. Ağrılarım okdu ve sofradan erken kalktım. O dönem bebeğimin kilo alımı durdu. Doğumdan sonra öğrendim kv beni temizlik yaptırmadı diye eşime şikayet etmiş. 70 yaşındaki kadına ben nasıl derim temizlik yap diye. Ben suçlu oldum. Saçma ama öyle. Doğumdan sonra annem geldi( kv, annemi hiç sevmez). Annem biraz dikine gider ama huyu böyle ve iyi niyetlidir. Eşim saçma bahanelerle iki kere annemi kovdu. 20 günlüklen tek kaldım. Bu arada doğumdan sonra aylarca iyileşemedim. Farklı hastalıklar tetiklenmiş. Saat 3tr kahvaltı yaptığım, saatlerce aç kalıp aç yattığım oldu. Eşim sözde yardım etti ama günde yarım saat 1 saat ancak baktı bebeğe. Allah var bazen geceleri o uyuttu. Annemle barışana kadar çok zor geçti o süre. Biz kavga ettil ve o kadını bildiğimi eşime söyledim. Günlerce konuşmadık. Eşyalarımı toplamaya başlamıştım. Sonra özür diledi benden. Bebeğim için sustum. Bu arada eşim 1 gece yoğun bakımda da yattı. Her neyse, hepsi geçti derken kv çıktı şimdide. Durup durup bebeğimi sütten kesilince alacağını söylüyor. Eşime dedim çok sinirlendi. Bir daha derse bu sefer uyaracağım.
Bu qrada bebeğim çok ama çok hareketli. Erken emekledi ve muhtemelen erken yürüyecek. Ev işlerine yetişemiyorum. Hep dışarıdan söylüyoruz. Neye nasıl yetişeceğimi şaşırdım. Bebeğim uyuduğund ancak yemeğimi falan yiyorum. Durmuyor bensiz. İnsanlardan akıl istediğimde uyuyunca yap, yardımcı tut falan diyor. İmkanım yok. Annem veya diğer herkes biz nasıl yaptık deyip geçiyor. Benim gibi bebekleri varken 40 ı geçkin değillerdi, hastalıkları yoktu. Bu arada muhtemelen engelli raporu almama sebep olabilecek omurga hastalığım çıktı. Ağrılarım ondanmış. Yetmiyor, ablan, bilmem kim kaç çocuğa baktı, sen bir çocukta yamuldun, 80 yaşında nene misinde kalkamıyorsun falan diye bir sürü şey işitiyorum çevreden. Kimseye tek kelime etmiyorum artık. Ağrılardan adım atamıyorum bazen.
Derin bir depresyonun içindeyim. Kapana kısılmış gibiyim. Bebeğimi çok seviyorum. Ama çok baskı altındaymışım gibi geliyor.
Dertleşmek istedim sadece.

Genişletmek için tıkla...

Kaynananız, bebek sütten kesilince onu elinizden alacağını söylemiş. Yerinizde başkası olsa çıldırır. Siz eşinize söylemişsiniz. Eşiniz sizi aldatıyor ve üstelik annenizi defalarca evden kovuyor. Kaynananız demekki eşinize güvenip o lafları söylüyor. Bugün ananızı kovan yarın sizi kovabilir.

Ev işleri için bir yardımcı alın, gelsin haftalık yemek yapıp gitsin. Geldiğinde çamaşırları halletsin, yemek yapsın yeter. Ev temizliğini kocanız kıçını kaldırarak yapabilir. Eğer dışarıdan söylüyorsanız ev yemekleri yapan kadınlar var onlarla anlaşın böyle toplu, tencere yemekleri yaptırın, size böyle 2-3 gün gitsin.

Kayınvalide çocuğu almakla tehdit ediyor bir daha derse uyaracağım diyorsunuz. Uyarmak ağır gelebilir kaşlarınızı çatın yeter. Bi de boşanmaya cesaret edemeyip şu çocukları bahane etmeseniz mi artık. Gerçekten enteresan