merhaba kızlar...
eşimle bir sorunumu paylaşacağım sizinle.. eşim bana karşı çok ilgisiz hemde aşırı derecede desem yeridir. Yaz aylarında oldugumuz için eşimin işi gereği eve çok geç geliyor 8 ve ya en geç 9 gibi eve gelir yemek yer tv.ye bakarız sonrada uyuruz bu yönde hiç bir sıkıntım yok inanın ki. Tek sorun sadece pazar günü tatil ve o pazar gününün 1 saatini bile bana ayırmıyor ve ben çok bunaldım ben bu durumdan. Ben ailemden ayrı şehirdeyim kayseriden kırıkkaleye gelin geldim eşimin annesi babası abisi yengesi hep bir apartmanda otuyoruz anlıyacagınz aile apartmanı. Çok zor alıştım resmen benim için farklı bi hayat oldu. Çok bunalıyorum yalnız kalıyorum hiç bi şekilde benim yanımda olmuyor pazar günleri ben evde kalıyorum o arkaşlarıyla geziyor tozuyor doğru düzgün arkadaşım bile yok hep eşimin arkaşlarının eşleri ve ya kız kardeşleriyle arkadaşlık kurdum. Bir yere gidiyim desem olmuyor tanıdık yok gidemiyorum.. Hafta içi aşağı kata inip kayınvalidemin yanında günü geçiyorum evde çok bunalıyorum. Eltime hadi gel dışarı çıkalım desem çocuk huysuzlaşıyor diyor gerçekten de öyle oğlu çok huysuz sadece apartmanın önüne inebiliyoruz ki ben sevmiyorum öle şeyi. Bütün bi günümü evde geçiriyorum eşim hadi gel bu pazar şöyle yapalım buraya gidelim demiyor ve ya evde oturup da yada benimle dışarı çıkmıyor bile. Dün de bu konuyu söyledim çok bunaldım artık hiç ilgilenmiyorsun alışamıyorum dedim gece 2 ye kadar tartışdık ağla ağla derman kalmadı. Sen her hafta böyle yapıyorsun beni bi köşeye bırakıp geziyor eğleniyorsun beni hiç hatırlamıyorsun bile dedim ve bana dediği tek şey beni çok bunaltıyorsun dilek dedi. Şu derdimi bile anlatacagım kimsem yokken onu ben çok bunaltıyormuşum. Tek dertleşe bileceğim kişiler sizsiniz bana yardım edin..
eşimle bir sorunumu paylaşacağım sizinle.. eşim bana karşı çok ilgisiz hemde aşırı derecede desem yeridir. Yaz aylarında oldugumuz için eşimin işi gereği eve çok geç geliyor 8 ve ya en geç 9 gibi eve gelir yemek yer tv.ye bakarız sonrada uyuruz bu yönde hiç bir sıkıntım yok inanın ki. Tek sorun sadece pazar günü tatil ve o pazar gününün 1 saatini bile bana ayırmıyor ve ben çok bunaldım ben bu durumdan. Ben ailemden ayrı şehirdeyim kayseriden kırıkkaleye gelin geldim eşimin annesi babası abisi yengesi hep bir apartmanda otuyoruz anlıyacagınz aile apartmanı. Çok zor alıştım resmen benim için farklı bi hayat oldu. Çok bunalıyorum yalnız kalıyorum hiç bi şekilde benim yanımda olmuyor pazar günleri ben evde kalıyorum o arkaşlarıyla geziyor tozuyor doğru düzgün arkadaşım bile yok hep eşimin arkaşlarının eşleri ve ya kız kardeşleriyle arkadaşlık kurdum. Bir yere gidiyim desem olmuyor tanıdık yok gidemiyorum.. Hafta içi aşağı kata inip kayınvalidemin yanında günü geçiyorum evde çok bunalıyorum. Eltime hadi gel dışarı çıkalım desem çocuk huysuzlaşıyor diyor gerçekten de öyle oğlu çok huysuz sadece apartmanın önüne inebiliyoruz ki ben sevmiyorum öle şeyi. Bütün bi günümü evde geçiriyorum eşim hadi gel bu pazar şöyle yapalım buraya gidelim demiyor ve ya evde oturup da yada benimle dışarı çıkmıyor bile. Dün de bu konuyu söyledim çok bunaldım artık hiç ilgilenmiyorsun alışamıyorum dedim gece 2 ye kadar tartışdık ağla ağla derman kalmadı. Sen her hafta böyle yapıyorsun beni bi köşeye bırakıp geziyor eğleniyorsun beni hiç hatırlamıyorsun bile dedim ve bana dediği tek şey beni çok bunaltıyorsun dilek dedi. Şu derdimi bile anlatacagım kimsem yokken onu ben çok bunaltıyormuşum. Tek dertleşe bileceğim kişiler sizsiniz bana yardım edin..