çocukluğunda şiddet görenler

Arkadaşlar 35 yaşındayım ve çocukluğumda gördüğüm yoğun şiddet yüzünden hayatımın karardığını yeni yeni farkediyorum, ailemle yüzleşmek istemiyorum çünkü artık yaşlandılar,psik. destek almaya da şu anda gücüm yetmiyor, benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayanlarla dertleşmek istiyorum

Merhaba. Paylasmak istersen icindekiler dok. Ne derce ayni seyler yasadik bilmiyorum. Ama ben annem ve kardeslerimde siddet gorduk. En son dayagimi 15 yasinda yemistim. Durduk yere sudan sebeblee yuzunden siddet goruyorduk. Psikolojim tam da ergen donemimdeyken tabii ki kotu etkilenmisti. Ama bi sekilde aff etmeyi ogreniyorsun. Belkide karsindakinin pismanligini gorunce aff etmek daha kolay oluyor. Belkide onun pismanligi senin hatan olmadiginin ispati oluyor. Arkadas dost esin destegiyle atlatabilirsin belki. Dedigim gibi ne derece siddet gordun ve ne derece yasadiklarimiz ayni bilmiyorum. Ama sunu net bir sekilde soyleyebilirim ki hayat cok kisa. Baskasinin hatasi yuzunden gelecegini karatma. Sen bir birey olarak cok degerlisin. Degerini bil

Arkadaşım kaç yaşındasın, yaşadıklarını alt edebildiysen bunu nasıl, ne zaman başardın bilmiyorum ama benim için artık çok geç; şöyle özetleyeyim; 0-20 yaş arası anne ve babamdan şiddet gördüm-ki çok ağır olduğunu yeni yeni farkediyorum-, yaşadıklarımın ardından aştığımı zannettiğim mutlu bir 6 yıl yaşadım, sonrasında eş seçiminde korkunç bir hata yaptım-çocukluğum eşimi seçerken rehber oldu resmen- böylece 26 yaşında evlendiğim günden itibaren tekrar şiddete maruz kalmaya başladım, bu yüzden bir bebeğimi kaybettim bir bebeğim sakat doğdu, kendimi koruyamadığım gibi çocuğumu da koruyamadım, yani kısaca benim için altedilecek bir şey kalmadı artık, son 3 yıldır yine öyle nispeten sakin bir dönem yaşıyorum, ama yaşadıklarımın seçimlerimin bugünkü duruşumun çocukluğumdan hatıra olduğunu ve asla değiştiremeyeceğimi artık çok iyi biliyorum, tek istediğim kızım için hayatta kalabilmek ve bunun için de daha fazla ezilmemek

Çocukluğumu ve ergenliğimi de kısaca şöyle anlatayım; gözümü açtığım günden itibaren annemden hergün, babamdan ayda birkaç kez annemin refakatinde teyzemden de 2-3 ayda bir fiziksel ve duygusal şiddet gördüm. Annemden son dayağımı yediğimde 16 babamdan yediğimde 20 yaşındaydım, annem özellikle hayatımın ilk 15 yılında hergün dövmekle kalmadı hakaret ve alay ederek, beni yaşıtlarımın arasında sık sık küçük düşürerek de bugünkü halimi almamı sağladı.. Neden sonra değişti, kabus gibi evliliğim süresince en büyük desteği de o verdi ama liseye kadar annemle ilgili tek bir güzel anım yok,bana niye öyle davrandığına dair çok kafa yordum,o da ailesinden öyle görmüş, evliliği çok stresliymiş, hayatı zormuş, kendini tutamamış falan filan diye bahaneler buldum ama aynı dönemde aynı kadının çocuğu olan kardeşim benim yaşadıklarımı yaşamadı, buna bahane bulamadım, hatta çok net hatırlıyorum 7-8 yaşlarımdayken kardeşimi kucağına alıp "bırak şu pisle oynama" derdi ki pis oluşum da zannedersem benim daha az yıkanma ve çamaşır değiştirme hakkım olmasından kaynaklanıyordu. Benim için o zaman için ve yakın bir zamanda kafa yoruncaya dek "normaldi herhalde" diye düşündüğüm günlük dayakların 3-4 tanesinde komşular müdahale etmişti ki dayağın nispeten daha hoş karşılandığı 80 lerden bahsediyoruz, yani öleceğimi düşünmese hiçbir komşu araya girmezdi o dönemde.

Çocukluğumla ilgili böyle çook hatıram var, dedim ya son zamanlarda olan bazı şeyler farketmemi sağladı, yaşadıklarım seçimlerim 35 yıllk yaşamım bu anılar üstüne kurulu .Eş seçimi yaparken de tıpkı benim gibi dışlanmış, benzer olmasa da yakın şeyler yaşamış olan birini bilinçsizce tercih ettim, eşim babasız, üvey bir baba ,şirret bir üvey kardeş ve ruhsuz bir anneyle büyümüş,dışlanmış,horlanmış hayatı boyunca, yakın buldum kendime, birbirimizi anlarız ,destek oluruz , ben daha iyisine layık değilim zaten diye düşünüp....
Aslında herşey o kadar net, seçimlerim o kadar belli ki, eşime de tüm yaşattıklarına rağmen kızamıyorum artık, anneme de soramıyorum bunca yıl sonra "bana niye o zaman öyle yaptın" diye zira yıllar önce değişti ilişkimiz, şimdi kızımın üzerine titriyorlar babamla, bırakın dövmeyi ben sesimi yükseltemem onların yanında,