- Konu Sahibi fenogretmeni
- #1
Kızlar ben 1,,5 yaşında bir bebek annesiyim ve hamile olduğumu öğrendim... Yaş farkı 27 ay gibi olucak çok korkuyorum... Tecrübelerinizi aktarırmısınız?
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
benim de iki oğlum arasında 28 ay var, küçük şimdi 4 aylık oldu.bakması daha kolay geldi açıkcası,yani ilkine göre daha tecrübeli olduğumu farkettim.küçüğüm kalp damarları ters olarak doğdu ve 3 günlükken ameliyat oldu, yoğun bakımdı servisti derken 1hafta ayrı kaldım diğer oğlumdan.o süreçte çok hassas bir çocuk oldu malesefşimdi biraz daha iyi gibi ama kardeşini hiç sevmiyor, zarar vermesinden korktuğum için çok dikkat ediyorum.küçük çok sıkıntı yaşadı diye onunla ister istemez daha fazla ilgileniyorum tabi diğeri kıskançlıktan deliriyor.zor günler seni bekliyor diyebilirim, Allah yardımcın olsun,bebeğin doğduğunda diğerinin yanında fazla öpüp sevmemeni öneririm
teşekkür ederim canım, içine kapanmadı bizimki tam tersi çok sesli oynamaya başladı:) biz bebek doğmadan odasını ayırdık burası senin odan herşey senin diyerek sahiplenmesine yardım etmeye çalıştık. kardeşin gelecek, büyüyünce sen onu parka götürürsün oynarsınız,sonra dondurma alır yersiniz beraber,akşam olunca eve gelirsiniz bizimle oynarsınız gibi bebek doğana kadar her gece bunları anlattım. büyüklerim neyi seviyorsa o oyuncaktan al hastanede bebeği görünce "bak bunu sana kardeşin getirdi" de demişlerdi. bizde öyle yapacaktık aslında ama başka şeyler yaşayınca hesaplarımız bozuldu açıkcası.inşallah sen bebeğini sağ sağlim kucağına alırsın. ayrıntılı ultrasona girmeni tavsiye ederim, biz önemsememiştik ilk çocuğumuzda hiç bir sorun olmayınca diğeride öyle olur diye cahillik ettik, hiç aklımıza gelmeyen geldi başımıza.inşallah bir şey olmaz bebeğinde ama olursa da en azından ona göre planlarsın ne yapacağını. bizimki beni değilde babasını çok kıskanıyor, bebeği onun kucağında görünce "bebiş annesini istiyor bırak onu beni kucağına al" diyor:) emzirdiğimi, bebek ağladığında kucağıma alır almaz sustuğunu görünce anladı sanırım onun bana muhtaç olduğunu. yine de o da daha çok küçük bebeği onun yanında sevince geliyor kedi gibi mahzun mahzun bakıyor ozaman çok üzülüyorumama kardeşini sevdiğimi bilemesi lazım,alışması lazım diye sevmemezlik yapmadım yanında
tabi elimden geldiği kadar destek olurum, mutlu olurum ufacıkta olsa yardımım dokunursaşimdiden düşünme ne yapacağını,hamileliğin tadını çıkart çünkü bebeğin doğunca zor bir maraton seni bekliyor olacak. sütten kesmeye çalışma bildiğim kadarıyla sütün tadı değişirmiş zamanla(hamilelikten dolayı) kızın kendiliğinden bırakır.bırakmazsa eğer 5-6 aylık olduğunda sen bıraktırırsın. onu ozaman konuşuruz :) babasıyla kardeşin harika biri olduğunu söylemelisiniz sürekli, başka bebekleri görsün "ayy ne tatlı bak küçücük" falan deyip sevdirmeye çalışın yavaş yavaş. daha yolun uzun inşallah kolayca alışır. sen önceliği kendine ver iki bebeğin var şimdi, onlara faydalı olabilmen için her açıdan iyi hissetmen lazım. bu arada ikinci daha tatlı oluyormuş
![]()
oğlumdan başkasını sevemem diyordum büyük konuşmuşum:) çok tatlı hemde:) bizim büyük oğlan 1 yaşını geçince alerji oldu, ne testler yapıldı hiç bir şey çıkmadı, en son bi alerji profesörüne gittik o diyet verdi ikimize de, onun pek bi faydasını görmedik, sütten kes dedi, senden olup olmadığını anlarız demişti, o zaman mecburen kestim sütten, ama 18 aylıktı. ben sonra hamile kaldım. seninle aynı değil bu konuda durumumuz. büyüğün odasını doğumdan 2 ay önce ayırdım ama hala bizimle yatıyor çok sinir bozucu bir durum,çünkü eşimde ben de uyuyamıyoruz onun ayakları yüzünden:) gece kalkıp yerine yatırıyoruz sonra tekrar geliyor, ikimizde belimizi incittik onun yüzünden. küçüğün bir sıkıntısı yok mışıl mışıl uyuyor çok şükür,sadece emmek için uyanıyor. kardeşini öpüyor kafasından, yanaktan öpülmez demiştik. "kardeşini ben alayım mı bizim olsun mu" diye soranlara evet diyor:) ama sorsan çok seviyorum kardeşimi ben onun abisiyim diyor. tabi şimdi bebek daha hiç bir oyuncağını ellemediği için sorun yokta o kısımlara gelince ne yaparız ben de onu düşünüyorum,Allah yardımcımız olsun
zaten hemen ayırma daha çok küçük kızın, ben hepimiz aynı oda da yatmayalım dedim, bebek ağladıkça abisi uyanmasın diye.bir de odam pek büyük değil abinin yatağı bebeğin beşiği derken yer kalmazdı bize.çocuklar sevgi olarak aynı ama bizim ufaklık çok zor günler geçirdiğinden midir yoksa küçük olduğu için mi bilmiyorum o kadar tatlı geliyor ki ikimize de, öpmelere doyamıyoruz. hele abi uyuduğunda babası da ben de mıncıklayıp duruyoruz:) büyük tuvalete alıştı geceleri de arada bir kaçırsa da genelde yapmıyor altına. annem doğum için geldiğinde alıştırdı sağolsun. ben 2 yaşına girince bir kaç ay arayla denedim o zaman kesinlikle oturmadı oturağa, ama şimdi kendi gidip yapıyor, hatta çişini klozete döküyorkonuşması 1,5 yaşından sonra başladı düzgün olarak, ama bebek doğduktan sonra çok fazla konuşmaya başladı. şimdilerde ne duysa soruyor "... nedir ne işe yarar" diye. her şeyi anlamlandırabiliyor, bir kez öğrendiğini unutmuyor.sayıları şekilleri renkleri biliyor.tabi çizgi film manyağı oldu, tv yi kesinlikle kapattırmıyor. vazgeçirmek için herşeyi denedim ama onun sesini duyacak illa. bende öyleydim küçükken, kaynım da öyleymiş, çekmiş işte birimize:) ben çalışmıyorum evdeyim.sen çalışıyor musun? ya da çalışmayı düşünüyor musun?
Kızlar ben 1,,5 yaşında bir bebek annesiyim ve hamile olduğumu öğrendim... Yaş farkı 27 ay gibi olucak çok korkuyorum... Tecrübelerinizi aktarırmısınız?
evet gurbetteyiz 1 aylığına geldi sağolsun o arada oğlanı tuvalete alıştırdı büyük bir sabırla. sonra eşim gece kaldırıp gece altına yapmamaya alıştırdı.kızına kim bakıyor şimdi? sen evde olduğunda ikisine de bakarsın hem kızın için de iyi olur. ben bizimkini kreşe vermek istiyorum biraz oynasın enerjisini atsın diye,ama eşim kreşe giden tüm çocuklar bronşit oluyor diye göndermiyor.aslında bana bir zararı yok kendi kendine oynar yemeğini de yiyebiliyor,eğlensin diye istemiştim kreşi ama olmadı. bebek ağırlaşana kadar yine gezersin, tecrübelisin ilk gebeliğinde ki kadar kilo almamaya çalışırsın.doğum içinde ailenin yanına gidecekmişsin ne güzel işte eşin izin veriyorsa,annen yardımcı olur o zor ilk günlerde.bizimki de ilk başta oturmuyordu oto koltuğuna büyüdükçe anlamaya başladı şimdi kemerini kendisi bağlatıyor "kaza yaparsak fırlamam" diyor:) bende ikisinin arasında küçücük bir yere sığmaya çalışıyorum malum küçük arabaya biner binmez ağlıyor meme istiyor. sorun olmaz bebeğin uyur zaten arabada sen de kızınla konuşursun ilgilenirsin.ben öyle yapıyorumsüpriz gebeliklerde insanın kabullenmesi zaman alıyor ondan kötü hissetmen normal, ama fazla düşünmemeye çalış bence, meyveni ye folik asitini al, gerisi Allah kerim de kızını büyüt
Öncelikle hayırlı olsun .
Bizim ufak 1 , büyüğü 4 yasında. Benimde sürpriz oldu. Hatta gerektigi gibi ilgilenemem,kızıma haksızlık oldu diye düşünüp cok üzüldüm.
Yaş farklari sizinki kadar az olmasada , ben yaptıklarımızı anlatıyım. Karnınız belirginleşmeden kardeş gelecek fikrini aşılamanıza gerek yok bence , 8 ay bu stresi yasamasına gerek yok. Zaten kabullenmesi zor olacak.biz tüm hastane süreçlerini beraber yasadık , doktora benle geldi , hep yanıma uzanmak istedi muayene olurken. Ultrasondan benle izledi.Guya el falan salliyo seviyor.
Hastaneye adım atar atmaz kucağımdan inmezdi.
Gece sancılanip , doguma gittim . Teyzem bizdeydi. Esim dogum sonrası hemen eve kızımı almaya gitti, Neyseki uyanmamisti. Esim uyandirip hast. getirdi. Kardeşini ilk gördüğünde odada sadece çekirdek ailemiz vardı. Misafirleri çıkardık (doktor önerisiyle)
Bütün bunlara rağmen cok kıskanıyor ve üzülüyor. İlk aylar daha zordu. Şimdi en azından kardeşi ile vakit çevirmekten hoşlanmasa da kabullendi.
Bol sabır lazım , misafirleri uyarın mesela ilk zamanlar küçüğünü büyüğün yanında cok sevmesinler. Küçücük yüreğinde ne fırtınalar kopuyor bilemiyoruz. Biz ufak hediyeler aldık , bebeğe gelen hediyeyi gorup uzulmesin diye sana da bunu getirdiler diye.
Bilinçli olanlar zaten gerektiği gibi davranıyor ama siz tedbirinizi alin. Gerekirse kırmadan uyarın . Bebeği sevip duruyorlar kızım , kosede mahsun mahsun onları izliyor. Ben gerektiğinde söyledim kırmadan. Kızımdan önemli değiller.
Yüksek ihtimal kıskançlık olacak ama her zaman sevdiğinizi hissettirin. Yerini aldığını düşünmemesini sağlayın. Babaya daha büyük sorumluluk düşüyor bu durumda çünkü siz mecburen bebeğin bakımını yapacaksınız.
Zor bir süreç ama biraz dikkat ve özenle atlatilabilir.
Allah kolaylık versin.
Yani bende aslında bu dediğini mantıklı buldum... Son 1 ay felan bebek geliyor diye alıştırırız diye düşünüyorum... Çok düşkün birde bana kızım nekadar az üzülürse Okadar iyi bence... Sen bize göre yaş konusunda daha avantajlısın canım ama çok uçurum da yok benimkide 28 ay fark olucak... Tecrübelisin maşallah .. İlk bir yılı nasıl geçirdin nelere dikkat ettin? Hayatında neler değişti? Neleri yaptığımda pişmanlık duydun? Büyüğü nekadar emzirmiştin? Bu arada çalışan bayanmısın? Çok soru sordum canım ama şuan çok meraktayım mazur gör... İstediğin soruları cevaplasan, tecrübelerini aktarsan yeter...
o kayınvalide muhabbetlerine hiç girmeyelim çıkamayız sanırım:) kızına evde bakılıyor olması çok güzel, kreşlerde hem iyi hem kötü.insan arada kalıyor.neyse.. evet internete girmemde şuan için bir sıkıntı yok ufaklık 4 aylık şuan yanımda yatıp sesler çıkartıyor, abisi uyuyor çok rahatım:):) ikiside erkek, bu kız olsun diye çin takvimine göre ayarlamıştım güya gebeliğimi, ne dualar ettim her gün tesbih çektim, hayırlısı olsun dedim oğlanmış hayırlı olan. pembe tulumlar ayakkabılar bazada kaldı:) (doktorumuz ilk önce kız deyip beni mutluluktan deliye çevirmişti) ben de mutlu oldum tanıştığıma, gebeliğinin aile dışından bir takipçisi de ben oldum ona göre, çok kilo almicam diye çocuğu küçük bırakırsan bozuşuruz![]()