Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.
Günüm dolmadığı icin sınava giremedim. Ben şube müdürlüğünü istiyorum müfettişlik hem alımı çok az hem torpil çok. Ama her zaman müdür yardımcısı olabilirsiniz, çocuğunuz büyüyünceye kadar hem vicdan azabı çekip hem de iş bilmez bir müdürle çalışırsanız tüm yük size kalır.
değmez yani
