• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk yaptım ama ya kariyer ?

Leysefeno

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
17 Şubat 2020
302
533
53
Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.
 
Kariyeriniz için geçirdiğiniz zamanı çocuğunuzdan çalıyor gibi hissetmeyin sizin ilerlemeniz gelecekte çocuğunuza fayda sağlayacak. Onun geleceği için bir yatırım aslında bu, vicdan azabı çekmeyin. Temizlik yemek işlerinin üzerine çok düşmeden ya da çocuğunuzla birlikte yaparak o zamanları da aktiviteye dönüştürebilirsiniz.
 
Merhaba sizinle benzer durumdayım. Hayatım boyunca hep aynı düzeyde kalmak istemiyorum ama ben bu konuda düşündüğümde kendimce şöyle planlama yaptım, kızım okula başladığında onun da artık bağımsız zaman geçirdiği dönemde 8-5 çalışmak beni zorlamayacak. Çünkü ikimizde o dönemde farklı etkinlikler içinde olacağız.
 
Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.

9 -6 Çalışan anneler de var. Onlar da çocuklarına ayırdıkları zaman kısıtlı. Zaten 4 5 yaşından sonra okul hayatı başlıyor. Her halükarda uzak kalacaksınız birbirinizden. Hafta sonu ya da akşamları çocuğunuzla verimli zaman geçirmeye çalışın
 
Allah aşkına kariyer dediğiniz şey buna değse yapın derim de müdür yardımcılığı=amelelik. İyi bir şey olsa sizden kimse istemezdi bunu zaten, illa ki o işi yapacak birileri olurdu. Kimse olmak istemiyor. Eşim de kadrolu müdür yardımcısıydı, görevlendirme müdürlük yaptı. Çok şükür sonunda bıraktı, öğretmenliğe geçti. Müfettişlik dediğiniz şey sadece sınavla olsa keşke. Mülakat işin içine girince neler döndüğünü siz de bilirsiniz. Hadi küçük bir ihtimal de olsa müfettişliği kazanıp çalışmaya başladınız, ilçe ya da il milli eğitim müdürlüklerindeki o eril çalışma ortamı da bir kadını çok tatmin etmiyor. Çalışan kadın arkadaşım var, muhatap olduğu insanlar hep aynı kafa. Kısacası ben olsam çocuğuma ve kendime ayıracağım değerli vaktimi bunlara harcamazdım.
 
Son düzenleme:
Mudur yardimciligi icin tam mesai calismazdim ayrica cocugunuz kres yasina geldigindede kariyernizi bir adim ileri tasiyabilirsiniz acele etmenize gerek yok. Onun disinda illede yapicam diyosaniz eve temzilikci alin haftada bir yemekleri cocugu uyuttuktan sonra ertesi gun icin hazirlayin haftasonuda es ve cocukla gecirin sadece cok gerekli temizlik islerni kendiniz yapin gerisini kadina birakin
 
Okulda Mudur yardımcığı kariyer diye kim kandirdi sizi. 🤣Güzelim yaz tatilleri sömestr ara tatiller için bile olmaz vallahi. Mudur izin verecekte yıllık izne cikacaz ohooo. Bosverin ekdersiniz bile çoğu zaman öğretmenden az olacak.okulda calisiyorum teknisyenim ordan biliyorum. Hatta çok yakın arkadaşımla aynı okulda çalışıyorduk mudur yardimciligindan öğretmenliğe geçti. Tavsiye etmem acikcasi.
 
Okulda Mudur yardımcığı kariyer diye kim kandirdi sizi. 🤣Güzelim yaz tatilleri sömestr ara tatiller için bile olmaz vallahi. Mudur izin verecekte yıllık izne cikacaz ohooo. Bosverin ekdersiniz bile çoğu zaman öğretmenden az olacak.okulda calisiyorum teknisyenim ordan biliyorum. Hatta çok yakın arkadaşımla aynı okulda çalışıyorduk mudur yardimciligindan öğretmenliğe geçti. Tavsiye etmem acikcasi.
Müdür kendisinden özellikle talep edince olayı önemsedi sanırım ama müdürler en enayi, iş kitlenecek kimse onu gözüne kestiriyor ahjsjsjs
 
Müdür yardımcılığını kariyerinize bence çocuğunuz kreş yaşına gelince baslasaniz daha iyi olur. Az çok aynı saatlerde eve gelirsiniz o zaman kendinizi suclamazsinizda. Şu durumda devam ederseniz istediğiniz olamaz maalesef hem karnım doysun hem pastam dursun olmuyor birinden feragat etmeniz gerek. 9-5,9-6 çalışan annelerde var zorunluluk işin içine girince yapacak bişey yok ama sizinki tercih olmuş ben olsam öğretmenlik dururken müdür yardımcılığına gitmezdim şimdi. Sadece normal çalışma saatiniz uzumayacak tatillerde kısalacak ve bu zamanlar bir daha ele gelmeyecek.
Ben komple çalışmamayi tercih ettim çocuklar olduktan sonra. Şimdi birisi 5.5 diğeri 2 yaşında. Şuan memnunum bu durumdan küçüğüde okula başlasın ondan sonra ancak çalısırım. Çalışmak ve annelik ikisini bir arada yürütmek maalesef ki zor bence ve bu yükün altında anneler oluyor.
 
Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.
tabii ki bol bol yardım alarak başarıyoruz aksi mümkün değil zaten... yemekleri çocuk oyun grubundayken bakıcı yapıyor, geç kalacağım durumlarda kocam idare ediyor, ben eve 18,30-19,00 gibi geliyorum.
haftasonlarım full boş Allahtan, çocuğum da 2,5 yaşına geldi. çalışmak zorundayız başka çaresi yok yıllar geçiyor kariyerimize de emek vermemiz lazım ilerde ailecek rahat edebilmemiz için.
bu arada çocuk 11 aylıkken işe başladım çalışmadığım dönemlerde de yarım gün bakıcımız vardı o zamanlar sadece ev işine yardım ediyordu sonra çocuğğa odaklandı şimdi çocuk uyurken ya da oyun grubundayken yemek ütü yapıyor, temizliğe başka bir abla geliyor, çok şükür hem bunlara hem ev kredisi vs yetişiyorum, bunu da bugüne kadar kendime yatırım yapıp geç doğurmama borçluyum. Asgari ücretle bunları başaramazdım tabii ki..
 
Devlet okulunda müdür yardımcılığı çocuğumu ihmal ettiğime değecek bir kariyer değil bana göre.
Özel okulda müdürlük deseniz anlarım.
Hiç değilse maaşımız öğretmenin en az 1,5-2 katı oluyor.
Geçen yıl anaokulu müdürlüğünden kampüs müdürlüğüne geçtim, maaşım ciddi arttı,
evime yakın bir okuldayım,
küçük çocuğum yok buna rağmen bazen
‘değdi mi?’ Diye düşünüyorum.
Anaokulu müdürlüğü yaparken daha rahat ve mutluydum.
 
Ben de öğretmenim. Çocuk sahibi olduğumdan beri 21 derse giriyorum ve kurs açmıyorum. Müdür yardımcılığından gelecek ek derse ihtiyacınız yoksa (o da çok değil ama öğretmen olarak aynı miktarı almak demek daha çok derse girip bedenen yorulmak demek) kurtulmaya bakın.
 
Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.
Merhaba. İki yaşında bi oğlum var. Ve ben öğretmen olarak çalışıyorum. Okul idarem sağolsun çocuğum küçük olduğu için çok anlayış gösterip yardımcı oldular geçen yıllarda. Ders programım çok düzenliydi ve oğluma çok güzel zaman ayırabiliyordum, ev işlerim yemeğim, sosyal hayatım hepsine yetişiyordum. Ama bu senebaşında müdürüm, müdür yardımcısı olmamı istedi, ben de görevlendirme olarak kabul ettim. Ve idareciliği gerçketen istediğim için sınava da hazırlanmaya başladım. Ama bu sefer tam gün mesaiye döndüm doğal olarak. Çalışmaktan hiç gocunmuyorum. Hakkını vererek, alasını da yaparım. Ve ileride mesleğimde yükselmek, belki müfettişliğe kadar bile gitmek de istiyorum. Ama işin bir de annelik boyutu var. Ben kariyerimde ilerlemek istiyorum ama oğlumla geçirdiğim zmaan, akşamları iki saat kadar olmaya başladı. Ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Oğlumu çok ihmal ettiğimi ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Öte yandan kariyer hayalim de var. Çoğu çalışan anne çok yoğun saatler çalışıyor. Sorum onlara ? Nasıl yapıyorsunuz, nasıl hem çoçuğa hem eve hem eşe hem de kendinize yetişiyorsunuz? Herşey bir kenara çocukla iş hayatı nasıl ilerliyor? Acaba yanlış mı yapıyorum, idareciliğe geçerek oğluma haksızlık mı yapıyorum. Bana ihtitacı olduğu dönemde onu kendi isteklerim için yanlız bıraktığımı düşünüyorum sürekli. Bencil bir anneyim diye kendimi suçluyorum.
Bence bencil bir hareket kusura bakmayın. Sizin gibi düşünüyorum. Paraya ihtiyacınız olur, geçim sıkıntısı olur eşiniz yetiştiremez orası ayrı, ona bir şey diyemem. Ama siz kariyeriniz yükselsin diye çocuğunuzu ihmal ediyorsunuz. Çocuk her şeyden önemli. Çocuk anneye babaya Allahtan bir emanet. Bence çocuğunuza çok zaman ayırın. Ben böyle düşünüyorum
 
Bende işe başlayacağım ama bebeğim henüz 1 yaşında iki yıl sonrası için plan yapıyorum. İşe 1 yıl daha geç başlayabilirim fakat bebeğimin bu dönemleri bir daha geri gelmeyecek. Bana ihtiyacı olan dönemlerinde yanında olmak istiyorum. Sonrasında zaten oda anaokulu na başladığında bol bol vaktim olacak. Benim tercihim bu yönde.
 
Back