Çocuk mu yoksa Kariyer mi?

Merhaba sevgili mayıs anneleri.
Öncelikle bu topic başka yerde açıldımı bilmiyorum ancak ben sizlerinde görüşlerini çok merak ediyorum.Oğluma hamile kalmadan bir kaç hafta önce işten çıkmıştım,iyi bir firmada üretim müdürü olarak çalışıyordum.Ardından hamilelik ve bebek olunca çalışmaya ara verdim hali ile.Tekrar çalışmayı düşünüyorum ancak üniversitede akademik olarak,doktora yapacağım.Ama bebeğim o kadar tatlı geliyor ki okulda olsa onu bırakıp gitme fikri beni çıldırtıyor bazen idealizmi bırakıp çocuğuma kendimi vermek istiyorum hatta çocuklarıma:) bazende başarılı bir öğrencilik hayatının ardından eve kapanmak çok mantıksız geliyor.
Uzun bir ara verdikten sonrada okula dönüş dahada zor olacak diye endişe içindeyim hep.
Bu düşünceler kafamı kurcalarken bende pek mutlu olamıyorum anımın tadını çıkaramıyorum belkide.
Sizler ne düşünüyorsunuz çalışmak ve bebek bakmak arasındaki ikilem hakkında?:1shok:

valla canım herkesin düşüncesi farklı ama ben mecbur olmadıkça çalışmataraftarı değilim evlenmdedn önce çalışıyodum muhasebe okudum işimde çok iidi herkes yapma pişman olursundedi ama ben istemedim aslında herkes ayaklarının ü,zerinde durmasını bilmeli ama ne biliyim çocuğuda sevgiden mahrum bırakmak zor geliyo bana benim annem çalışan birisi değildi hayatta istemezdimde ama şuda bi greçek evde oturmak çok sıkıcı

ben öğretmenim.şuan aylıksız izindeyim.yüksek lisans yapmak istiyordum ama oğlum olunca vazgeçtim.eşim de ilgi isteyen bi insan.ev,iş,eş,çocuk.zaten idare etmek zor.bir de ders çalışmak beni yıpratır diye düşünüyorum.belki biraz büyüyünce isteklerimi yerine getiririm.eşim doktora yapacak şuan o da erteliyor bizim için.hepsi bir arada olması için çok azimli olmak lazım.ben rahatına düşkün biriyim.şimdilik çocuk diyorum.

ben 7 yıl çalışıyorum gezmeyı cok seven bırıyım
oğlum 5 aylık ben ucretsız ızın aldım...bana cok kışı cok sıkılırsın alma demesıne ragmen..

bu sıtede hamıle kalmak ıcın uğraşan o kadar cok ınsanı goruyorum kı

rabbım bana bır evlat bahsettı onun en cok ıhtıyacı oldugunda onu bırakmadım

ben kızım 20 günlükken çalışmaya başladım. iki tane dükkanımız var. eşim ikisine yetişemezdi. nekadar elemanda olsa iş yerinde başında durmak gibi olmuyor. bende kızmı kendim büyütmeyi çok istedim. ama ona iyi bir gelecek için çalışmam gerek, bugün ne olduk dememeli yarın ne olacağız demeli. kendim emekli olabilmeliyim. hayat ne getirir bilemiyoruz...

Merhaba. Ben 25 yaşındayım , 6 haftalık hamileyim. 9 senedir sigorta sektöründe çalışıyorum ve çok şükür ki iyi bir kariyere sahibim. Şimdiden düşünmeye başladım. Bebeğim olunca izin olarak verilen 4 ay bana yetmeyecek. Ücretsiz izin alma imkanım yok çünkü o kadar süre burdan ayrı kalmak çalıştığım yer için uygun değil. Maddi durum konusunda çalışmaya ihtiyacım yok çok şükür. Ama bi yandan da kendi ayaklarımın üzerinde durmak gibisi yok. Şimdiden kararsızım. Ama sanırım bebişimin yüzünü görünce en azından 2 yaşına gelene kadar ona ben bakmayı tercih edeceğim gibi geliyor :)

ben de çalışıyorum, işi bırakmayı hiç düşünmedim..geleceğimi evladımı en iyi şartlarda yaşatmak için kazanmak zorundayım..çocuk da yaparım, kariyer de..felsefesindeyim anlayacağınız..sınava giricem ve 2.üniversitemi okuyacağım.ben kimyagerim ancak halkla ilişkilerde çalışıyorum. bu nedenle halkla ilişkiler okuyup işletmeye tamamlayacağım inşallah..
4 ay evde oturdum ve maaşımı almaya devam ettiğim halde çok kötü hissettim kendimi..(bakımsız görünüyordum.buna engel olamıyorum.evdeyken salaş biriyim.şimdi şıkır şıkır giyinip işe giderken eşimin bile bana bakışı değişt diyebilirim..)
herşeye rağmen oğlumdan ayrılmak çok zor geldi..bakacak birini bulamasam belki 1 yıl ücretsiz izne ayrılırdım ama annem çok iyi bakıyor oğluma ve sorun yaşamıyoruz..
Allah tüm çalışan annelere sabır versin..kabul ediyorum ki oğlumu anneme bırakıp çıkmak çok zoooor...

Aslında heralde herkes bulunduğu koşula göre haklı.Benim önümde doktora yapmak gibi bir seçenek olmasaydı kesinlikle özel sektörde çalışmayı düşünmezdim.Sektörüm icabı bayan için oldukça ağır,o yorgunluk ve stresle bebeğime bakmayı geçtim bana birilerinin bakması gerekir diye düşünüyorum.Akşam 8 den sonra bebeğim uyuyor ve bizde eşimle dışarı gezmeye falan çıkıyoruz döndüğümde onu o kadar özlemiş oluyorum ki bilemiyorum nasıl bırakıp gideceğim.
Birde fazla duygusalım sanırım büyüyüp dillendiğinde anne beni bırakma derse nasıl katlanırım bilemem

Bu soruya kesinlikle ÇOCUK dicem.
Bunu tabi öncelikle çocuğun anne kokusunla büyümesi anneye ihtiyacı olduğundan dolayı söylüyorum.
bide şu var bizlerde genellikle çocuğa ananesi veya babaannesi bakar bakıcı için durumu olan var olmayan var. ben bakan anane ve babaannelere çok üzülüyorum çünkü onlarda artık yaşını almış sabır gücü tükenmiş çocuk bakmak çok kolay deil ben gözümün önünde yengem var ondan biliyorum sinir ilaçları kullanıyo artık onun için çocuk anne yanında büyümeli diye taa bekarken derdim. ama çalışmak ona ona iyi bi gelecek vermek iiçn şartta hani bi atasözü vardır aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık bu iş aynı onun gibi.
Keşke herkesin şartları uygun olsada bebişler anneleriyle büyüse

bende aynen derya gibi(drydenis) düşünüyorum hem kendimin hemde çocuklarımın geleceği için çalışmam lazım ne oldum değil ne olacağım demeli imkan varsa çalışılmalı.yarın bir gün hayatta yalnız kalabiliriz ve o 3 kuruş emekli maaşı bize çoookk lazım olabilir.hepimiz evladız yuvadan uçunca anne babaya ne kadar katkımız oluyorki?devirde değişti evladın sana bakarsa şansına bakmazsaaa o zaman iyiki çalışmışlım zamanında 3 kuruş maaşım var derim belki ben öyle düşünüyorum

bebek sahibi olduktan sonra çalışmak hele hele özel sektörde çalışmak çok zor.ben bebeğim 2 aylıkken çalışmaya başladım 1,5 ay oldu çok zorlanıyorum hala.üstelik bebeğe annem bakmaına rağmen çok zor.öyleki akşam eve geldiğimde onla ilgilenecek halim kalmıyor bazen hemen uyusun istiyorum ve bu çok zoruma gidiyor.tekrar izin alsam bu ücretsiz izin olacak ve büyük ihtimalle özel sektör olduğundan çıkışım verilecek.birazdaha büyüyünce tekrar işe başlasam diyorum bu seferde bebeğim iyice büyümüş aklı eriyor olacak ve beni bırakmak istemeyecek gibi geliyor.şimdiden alışır diye düşünüyorum.ama ne olursa olsun bebeğimin yanında kalmayı çok isterdim.bir bebek annesine 4 yaşına gelene kadar çok ihtiyaç duyuyor bence.ama maddi olarak benim bu kadar süre çalışmamam imkansız gibi görünüyor.yinede çok kararsızım

bende ayrılıcam işten. işim çok yoğun öğlen yemek yemeye fırsat bulamazken aklım sürekli kızımda çalışamam birde bakıcı tutmak durumundayım çalıştığımı bakıcıya vericem ne anlamı var zaten emekli olmaya gücüm yada ömrüm yetermi bilmiyorum emeklilik yaşı kaç 65 e çıktımı o yaşta iş de bulamazsın gençliliğin heba olması ile kalırsın valla.. maddi durumu olmayanlar tabiki mecbur ama maddi durumu olanlar belki isteğe bağlı sigorta ile durumu telafi ederler..

kariyer de önemli, bebeğini yetiştirmekte..ama kariyer yapıyor olmak bebeğini yetiştirmek istememek anlamını taşımıyor,her ikisi bir arada götürülebilinir..
çalışan için,belli bir noktaya geldikten sonra evde kalmak çok zor geliyor,ev,eşyalar hernekadar bebeğin olsa bile bunaltıyor..iş başka birşey,sadece para olarak bakmamak lazım..öncelikle işte üretiyorsun..sosyalsin,kendine bakabiliyorsun,kendini önemsiyorsun..kendini iş bazında geliştiriyorsun,..hem kendin için hemde cocuğun ve eşin için etkileri iyi geliyor...cünkü evde herşey sana bakıyor ,eş evde olduğundan daha cok ilgi bekliyor vs..bunaldıkça bebeğine yeterli olamayabiliyorsun,enerjin düşüyor eşinlede kötü olabiliyorsun...
yanii belli bir zaman eğer yapılabiliyorsa bebeğe bakılmalı en az 1 sene,sonra kaldığın yerden yapılabiliyorsa devam edilmeli...edilemiyorsa da devam için şartlar bulunmalı..

Bence bir çocuğun maddiyattan daha fazla sevgiye ihtiyacı vardır.Çalışan anne eğer bu dengeyi iyi kurabiliyorsa ki bence çok zor,hem çocuk hem kariyer denilebilir.Ancak ben Türkiye şartlarında özel sektörde çalışmş biri olarak bunun çok zor olacağını düşünüyorum.
Bebeklere kıyamıyorum,annelerine öyle ihtiyaçları var ki.Tabi ki hayat şartları bizi çalışmak zorunda bırakırsa çalışırız ancak en azından bebiş 3-4 yaşına gelene kadar çalışmamak en iyisi sanırım.