- 9 Temmuz 2021
- 5.351
- 5.185
- Konu Sahibi Fight4freedom1
- #301
Köye gitti diye 2güne bir arayan annesi hergün arar mutlaka. Yok yok kalsın çocuk falanDüşünceleriniz çok doğru geleceği önden görüyorsunuz
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Köye gitti diye 2güne bir arayan annesi hergün arar mutlaka. Yok yok kalsın çocuk falanDüşünceleriniz çok doğru geleceği önden görüyorsunuz
evliliğinizdeki sorunları çözmeye ve iş bulmaya neden öncelik tanımıyorsunuz ?
Zaten sorunlu bir evliliğiniz var millet çocuk yap diyor , herkes evlenir evlenmez yaptı diye sürüye uyup mu çocuk yapacaksınız.
Sizi 30 yas olgunluğunda ve mantığında göremedim.
Sadece kafam karıştı. İş arıyorum ama artık çok fazla incelemeyecegim işleri.İşe girip herkesten uzaklaşmak istiyorumevliliğinizdeki sorunları çözmeye ve iş bulmaya neden öncelik tanımıyorsunuz ?
Zaten sorunlu bir evliliğiniz var millet çocuk yap diyor , herkes evlenir evlenmez yaptı diye sürüye uyup mu çocuk yapacaksınız.
Sizi 30 yas olgunluğunda ve mantığında göremedim.
bunları evlenmeden once konusmadınız mı sahsen ben cocuk ıstemeyen bırıyle evlenmezdımBen 50 olacagım, çocuk 10 yaşında olacak diyor. Bir de maddiyat bakımından istemıyor. Böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyor.
Eşimle ikimiz de aslında olumlu bakıyorduk çocuk konusuna.Ama evlenince maddiyat derdi, ev kira gibi sebeplerden eşim iyi bakamayacağımızı düşünüyor. Eşim iyi gelecek vermek istiyor çocuga. Kendisi şuan özelde çalışıyor. Tek maaşız. Şuan tek maaşız. Her ay kenara az atabılıyoruz. Bogazdan falan asla kısmıyoruz. 2 kişiye şuan eve giren para tam yetıyor. Ama 3.cü kişiye asla yetmez. İnsanlar bunu anlamayıp rızkıyla gelıyor gıbı şeyler söylüyorlar. Eşim maddi olarak bakacak durumum yok yoksa neden yapmayayım diyor.bunları evlenmeden once konusmadınız mı sahsen ben cocuk ıstemeyen bırıyle evlenmezdım
cocuk ıstemeyen bırı ıstemeyenle -ısteyende ısteyenle evlenmelı
hos sızın esınız cocuk ıstese sıkıntı bellıkı kendısı ayrı dert kayınvalıdenız ayrı dert olacak basınıza
bu arada 50 yas ak sakallı dede yası degıl 50 yasında bırı vefat ettıgınde cok genc öldu dıye uzuluruz orta yas oluyor
eskıden 16yasında evlenırlermıs o yuzden 50 de dede olurlarmıs normal olan o degıl normal olan kendını bıldıkten ne ıstedıgını anladıktan kendını tanıdıktan sonra evlenıp emın olduktan sonra cocuk sahıbı olmak ne kadar aklı selim ve olgun yasta cocuk sahıbı olunursa o kadar dogru cocuk yetıstırılır
bu arada etrafdan ne zaman cocuk yapacaksın dıyenler sıra sıra doguranları gorup dusuncelere bogulmaların cozumu dogurmak degıl
dogurunca gecmıyor bu seferde ıkıncı ne zaman cocuk yalnız kalmasın baskısı goreceksınız sonu yok yanı
Bende 30 a girdim ve zerre kadar hazır degilim. Bu 20 yaşındakiler nasıl hazır olup çatır çatır doguruyor anlamıyorumBen otuz yasindayim, bekarım
Çocuklara bayılıyorum, çok keyifli zaman geçiriyorum çocuklarla. Zaten parttime is falan ararken hep içinde çocukların olduğu işleri tercih ederdim,tüm sülale çocuklarının favori ablasiyim. Anne olsam da bence efsane bir anne olabilirim
Ama yok ya... Yaşım çok küçük geliyor. Sanki yaşanacak çok şey varmış gibi... Belki 34'te falan düşünebilirim.
Bence 30 yaş çocuğa sahip olmamak için geç bir yaş değil. Çocuğa hazır olmamak için doğal bir yaş.
Ayrıca kardeşlerimin çocuğu var ,benim olmayacak falan, ne saçma bir düşünce. Her koyun kendi bacağından asılır. Yarış mi bu,herkes aynı döngüleri yaşayacak?
O kadar ortak noktanız var ki yanildiysam demekBen diyorum araştırsınlar. Hem niye sürekli hesap açayım. Tamam şuan işsizim ama 1 konu açmak için üye oldum buraya. Ama hoşuma gitti kaldım. Yoksa çıkış yapacaktım telefondan. Bagımlılık yaptı burası ya
Ortak nokta olarak kaynana kişisi ile. Tüm yenı gelinleri darlayan böyle kaynana var. Bi ton post gördüm benım durumumdaO kadar ortak noktanız var ki yanildiysam demek
Hayır işte hiç istek yok.Sadece millet yaptı bendemı yapsam dıye bı düşünce sardı ama vazgectım. Pişman olmak istemiyorum. Aşırı istek gelmeden istemiyorum. Bi de özgürlügüme cok düşkünümÇok yorucu bu çocuk olayı,ben işin içinden çıkamadım hala! 32 yaşında anne oldum,şu an 4 yaşına girdi...hep kendinden veriyorsun,oturup bi film izlemek,kitap okumak, istediğin saaatte uyanmak,öylesine boş boş evde oturmak yada kısa bir yürüyüş yapmak,tatile çıkmayı bırak alışverişe çıkmak bile artık lüks oluyor Yemek yedi mi,uyudumu uyandı mi?Hasta mı,düştü mü, kalkttı mı,ağlaması sızlaması, sürekli sana bağımlı olması... boğuluyorum bunaliyorum,nefes alamadığımı hissediyorum o yüzden anne olmak için ôlüp bitiyor tutuşuyorsan,onu bir gülüşüne dünyayı yakarım ulennn diyorsan doğuracaksın yoksa benim gibi mutsuz oluyorsun
BEnce en başta sen ne istediğini tam olarak bilmiyorsun.yumurta dondurma gibi ciddi durumlar karşısında yapılan bir işlevi bile tam bilmeden ortaya attığını düşünüyorum. Önce ilişkiniz hakkındaki ve maddi sorunları halletmeniz gerekir önünüzü görmek için.Evleneli 1 sene olacak. Ben 30 eşim 35 yaşında. Bekarken hep planlardım. Evlenince 2 sene sonra çocuk yaparım, ben çalışırım, annesi ya da annem bakar, kreşe veririm diye. Bu arada annesi bakmaya gerçekten istekli. Tabi bunları yıllar öncesinde düşünüyordum. Evlendik. Tek maaşız, ben iş bulamadım, buldugum işlerin saatleri berbat. Eşimdede bende de hem maddiyat açısından hem maneviyat açısından bir çocuğun sorumluluğunu alacak istek yok.Evliliğin ilk başları yumurta dondurma falan düşündüm. Ama şuan onu da istemiyorum.
Çocuk istememe sebeplerim sonrasında pişman olmak, sorumluluğu korkutuyor, eşimle çocuk yüzünden sorun yaşamak istemiyorum.Çocukla boşanmaktan da korkuyorum. Bu sefer hep yüzyüze bakacagız.
1 sene de ailesi yüzünden çok kavga ettik. Ailesi de degil eşim yüzünden. Çünkü ailesine karşı aşırı pasif.Ne hayır diyebiliyor ne birşey.Aile olarak aşırı baglılar. Baglılık degil bagımlılık.Annesinin tek hayatı evlatları.Sürekli ogullarıyla ilgilenir ve ilgi bekler. Kayınbabam hayatta ama o daha rahat, sıkmaz insanı. Çocuk yaparsam eminim haftada bir kez gitmek 3 e çıkacak. Çalışırsam annesi bakmak ister, eşimde annem baksın der. Bu sefer farklı sorunlar olacak. Ve çocuk yaparsam evliliğim bitecek gibi hissediyorum.
Ama aklımda şunlarda var. Erkek kardeşim evli. 2.ci çocugu olacak. 2 senedir evliler. Kız kardeşim evlenecek. O da hemen yapacak. Sanki ben böyle eksik mi olacagım onlardan. Sürekli kardeşimin eşi bana senin eşin çocuk istemiyor diyor. Eşimin arkadaşları eşime çocuk yapın, düşünüyor musunuz diyor, benim arkadaşım en azından 1 tane yap ileride diyor. Ama yapınca evlilikte daha çok sorun yaşayacagız. Annesi eminim herşeye karışacak. Ve eşim pasif agzını açmaz. Ben açarsam kavga çıkar. Hiç yapmayı düşünmüyorum. Ama çevremiz uzaylı gibş bakıyor istemiyoruz deyince
İşte bende eşimin gazına geldim,benim baba olma hakkımı elimden alıyorsun diye diye yedi beni,çevremdekilerde 40 ından sonra başını taşlara vurursun iş işden geçer,hayatının en büyük pişmanligini yaşarsın dedi bende korktum cesur davranamadim ya sizene ben bildiğimi okuyacam diyemedim iyi halt yedim,benden herşey olacağını ama anne olamayacagini en baştan biliyordumHayır işte hiç istek yok.Sadece millet yaptı bendemı yapsam dıye bı düşünce sardı ama vazgectım. Pişman olmak istemiyorum. Aşırı istek gelmeden istemiyorum. Bi de özgürlügüme cok düşkünüm
Yumurta dondurmayı araştırdım.Normalde bi ara aklımda vardı. Sonra vazgectım. Şimdi kararsızımBEnce en başta sen ne istediğini tam olarak bilmiyorsun.yumurta dondurma gibi ciddi durumlar karşısında yapılan bir işlevi bile tam bilmeden ortaya attığını düşünüyorum. Önce ilişkiniz hakkındaki ve maddi sorunları halletmeniz gerekir önünüzü görmek için.
Yegenim var 4 aylık. Yengem hiç zorlugundan bahsetmıyor. Onlar çocuğu da alıp geziyor. Ama 2 haftadır çocukla ilgilenmekten yemek yapamıyormus. Ama bunları anlatmıyor. Sadece evlat cok baska... Çocuk yüzünden kardeşimle sorun yaşıyorlar. Eski ilişkileri yok. Ama hep güzel taraflarını anlatıp ikna etmeye calısıyor . Benım yaptıgım cocugun ne faydası olacak ona onu anlamıyorumİşte bende eşimin gazına geldim,benim baba olma hakkımı elimden alıyorsun diye diye yedi beni,çevremdekilerde 40 ından sonra başını taşlara vurursun iş işden geçer,hayatının en büyük pişmanligini yaşarsın dedi bende korktum cesur davranamadim ya sizene ben bildiğimi okuyacam diyemedim iyi halt yedim,benden herşey olacağını ama anne olamayacagini en baştan biliyordum
Zaten uzun süre düşünmüyorum. Belki hiç yapmam. Eşim özelde ben özelde çalışacagım. Maddi bakımdan manevi bakımdan zorluk yasacagız. Eger içimde annelık ıstegı olsa gercekten bu sene olmasa seneye yapardım. Ben aşırı istesem eşim illaki ikna olur. Ama bende de istek yok. Yarın kız kardesım nısanlı sı falan bulusacagız. Gene cocuk muabbeti gececekÇok haklısın hiç gerek yok.
Nerede eğitimsiz, varoş, ekonomik seviyesi yerlerde, ipsiz sapsız tipler var 4-5 çocuğu dizmişler. Hallerine bakmadan üremişler de üremişler. Oğlan olana kadar çoğalmışlar. Sizin o kıymetli genleriniz de geleceğe kalmayıcersin, değil mi? Ama yok.
Konu sahibi, çocuk sahibi olmamak gerçekten bir eksiklik değil. İnsanı, hayatın her alanında kısıtlayan bir şey çocuk. 1 tane olursa iyi de olmazsa da zararı yok. Hatta insanın hayatında bir problem eksik olmuş olur.
Sırf bu sebepten dolayı psikoloğa gitmenize gerek yok bence.Eşinin ailesi böyle olmasaydı, eşin de ailesi ne derse yapan bir ana kuzusu olmasaydı cocuk yapar mıydın? Eger evetse cevabin, sorun eşin, o oldugu surece cocuk yapman mantikli degil. Yanlis adami secmissin demektir.
Eşim nasil olursa olsun ben cocuk istemiyorum diyorsan cevre baskisi ile yapma.
Ben 38 yasindayim, arada soran oluyor, cocuk istemedigimi soyluyorum. Muhtemelen inanmiyorlardir, cocugu olmuyor soylemiyor diyorlardir, yuzlerinden anlasiliyor kiminin inanmadigi cunku. Ama gercekten istemiyorum. Maddi durumum iyi, hatta cocuk yurt disinda buyusun diye baska ulkeye yerlesebilir, ya da liseyi orada okutabilirim, universiteyi bile beklemek istemem. Bakacak kisi var, olmadi yatili bakici alirim. Ama iste her seye ragmen cocuk istemiyorum, baskasi da baksa, cok iyi egitim de alsa anne olan sensin ve sorumluluk sende. Mecbur kalmaktan korkuyorum sanirim. İnsandan uzak kendime ait bir mulkte hayvanlarla bitkilerle yasamak istiyorum, cocuk olursa sehirden kacamam, iyi bir gelecegi olsun diye tum isteklerimi goz ardi etmem gerekir. Bilmiyorum acaba bi psikologla mi gorussem bu konuyu.
Cocuk isteyenlere imreniyorum. O kadar zorki istememek, ya pisman olursam soyledikleri gibi dusuncesi. Cevreden gelen yansimalar, cocuk olmali diyor, sen diyorsun olmasin. Arada kalmis yanmisiz biz.