merhaba 4143m;cnm inşallah sınavında başırılı olursun... allah gönlüne göre versin..
oğlum 1.5.2007 doğumlu. 3 yaşına kadar ben büyüttüm,işe başlayınca kreşe verdim. 9 ay kreşe gitti. şuan 6 aylık hamileyim doğumdan sonra çalışmayı düşünmüyorum. 3 yaş kreşe verme yaşı benim için tam bi kabus oldu.
oğlum tam manasıyla hiç sevemedi kreşi.. servise binerken ağladı oturunca camdan bakınıp sustu.beni bırakmayı kabullenemedi.disiplin,komutlar,belli çerçeve içinde yaşamak oğluma göre değil. "ben çiş yapmak zorundamıyım" diyor o kadar yani.bana aşırı bi şekilde bağlandı ve benim onu bırakıp gitmemmden korkuyor. aslında öyle bişey yok ama benim işe gitmemi kabullenemedi.baba işe anne okula gitcek diyor. şimdi okul bitti aramızdan ayrılıyo demşler okulda öğretmenleri, evde "ayrılık vakti ayrılık işte" dedi. anlamıyorum ama söyleme uslubu bi başka. insanı etkiliyo. yıl sonu gecesinde hiç bir oyuna katılmadı. yaşıtları komutla bişeyler yapmaya çalıştı oğlum parmak emdi(asla emmez),somurttu,etrafına bakındı. şimdi evde oyun oynarken şiirleri şarkıları söylüyor soruyorum niye o gün katılmadın diye "işte" diyor. ben çalışmadan önce oğluma hiç bi dediğimi yaptıramazdım,dinlemezdi sırf sosyalleşmesi için adımlar attım ama pişman oldum. o bana öyle bağlanınca daha bi istediğini yaptım ve şimdi de çok dokunaklı lafları ile içinden çıkamaz hale geldim. nasipse ağustosta evdeyim. evde oğluma nasıl davranmalıyım? kardeş sendromuda var...bu arada oğlum marketteabur cubur,çarşıda oyuncak için kendini yerden yere atan, öz güveni olan,cvp veren bi çocuk. ben kızıncada saatlerce iç çekerek ağlayan bi çocuk...
biraz uzun oldu ama insanın anlattıkça anlatası geliyor...cevabın için şimdiden teşekürler...