Hannazcim seni oyle anliyorum ki.Ben benim ergenlerin biriyle ne cok ugrastim,ne cok uzuldum anlatamam.
Biliyordum ki gececek,ama kirmadan kirilmadan,telafisi olmayan zaman kaybindan en az hasarla atlatmaya calisiyor insan.
Herseyi reddediyordu sessiz direnisle,zihni cok iyi,dersi boslar,evde tek sayfaya bakmaz,kendini sartlar,okulu sevmez...
Baskici bir aile degiliz fakat salmista degildim,orta yolda yani.2 3 kat sabir lazim bu surecte,biraz onu anlamaya calistim,biraz rolantiye alarak sadece bekledim...
Gitgide o ates sakinliyor,biraz buyuyup algilar degisiyor,birseyler iyiye gidiyor yani, uzulme.
Ben de neredeyse yalniz atlattim diyebilirim diyebilirim bu sureci.
Cunki esim,sanki cocuklara gerekli otoriteyi saglarsa onu sevmeyecekleri gibi bir dusuncedeydi.
Evde duzen kuran,kisitlayan,birseylere hayir diyen hep ben gibi bir konuma düştüm,bazen cocuklarin nefretine bile katlanmak zorundayiz,fakat biliyordum ki cocugun asil anne babaya,asgari de olsa belirli kurallara ihtiyaci var.
Telefonu elinden aliyordum,adeta cocuk sönuyordu.
Ama dayandim,astik baya,bambaska bir cocuk cikti o kozadan masallah.
Cok iyi degilsekte baya baya iyiyiz su anda.
Gececek,bu surecte sana boool bol sabir
