- 20 Kasım 2006
- 1.098
- 26
“Gerçekçi ve Ayakları Yere Basan” bir çocuk mu?
Yoksa “Orijinal ve Hayalgücü Kuvvetli" mi?
Kişilik Tiplerinde ikinci boyut, kişinin dünyayı tanımak ve algılamak için, veya bilgiye ulaşmak için hangi yöntemi/vasıtayı kullandığını gösterir. İkinci boyutun en önemli boyut olduğunu söylyebiliriz. Çünkü sizin veya çocuğunuzun dünyaya nasıl baktığı ve dünyayı nasıl algıladığı, ikinci boyutla belirlenmiş olur. Çevremize bakışımız, hafızamızda yer eden ayrıntılar, hatta zihnimizin ve hafızamızın çalışma şekli hep dünyayı nasıl algıladığımızla ilgilidir. Eğer dünyayı algılama tarzımız beraber olduğumuz insanlardan çok farklı ise, sıklıkla fikir – anlayış farklılıkları yaşamamız son derece normaldir. Anne-babalar, çocuklarının dünyayı algılama tarzını, dünyayı nasıl gördüklerini keşfederek sağlıklı bir kişilik gelişimi sağlayabilir, iletişimlerini güçlendirebilirler.
Kişi, dünyayı beş duyusu ile, veya sezgileri ile algılayabilir. Pratik çocuklar dünyayı ve çevrelerini beş temel duyularınyla tanımaya çalışırlar: işitme, görme, tat alma, dokunma ve koklama. Teorik çocukların ise altıncı duyuları gelişmiştir ve işte bu altıncı duyularıyla dünyayı algılamaya çalışırlar. Bu farkı orman ve ağaç benzetmesiyle örneklendirebiliriz: Pratik bir çocuk, ormana baktığında ağaçları algılar. Onun için orman, tek tek ağaçlardan ibarettir. Teorik bir çocuk ise aynı görüntüye baktığında ormanı görür ve bütün olarak bir orman algısı zihninde oluşur. Bunlardan hiçbiri yanlış veya kötü değildir. Aslında her ikisi de doğrudur diyebiliriz. Sadece birbirinden farklı iki öğrenme yöntemidir o kadar. Birinin diğerine üstünlüğü yoktur.
.
Yoksa “Orijinal ve Hayalgücü Kuvvetli" mi?
Kişilik Tiplerinde ikinci boyut, kişinin dünyayı tanımak ve algılamak için, veya bilgiye ulaşmak için hangi yöntemi/vasıtayı kullandığını gösterir. İkinci boyutun en önemli boyut olduğunu söylyebiliriz. Çünkü sizin veya çocuğunuzun dünyaya nasıl baktığı ve dünyayı nasıl algıladığı, ikinci boyutla belirlenmiş olur. Çevremize bakışımız, hafızamızda yer eden ayrıntılar, hatta zihnimizin ve hafızamızın çalışma şekli hep dünyayı nasıl algıladığımızla ilgilidir. Eğer dünyayı algılama tarzımız beraber olduğumuz insanlardan çok farklı ise, sıklıkla fikir – anlayış farklılıkları yaşamamız son derece normaldir. Anne-babalar, çocuklarının dünyayı algılama tarzını, dünyayı nasıl gördüklerini keşfederek sağlıklı bir kişilik gelişimi sağlayabilir, iletişimlerini güçlendirebilirler.
Kişi, dünyayı beş duyusu ile, veya sezgileri ile algılayabilir. Pratik çocuklar dünyayı ve çevrelerini beş temel duyularınyla tanımaya çalışırlar: işitme, görme, tat alma, dokunma ve koklama. Teorik çocukların ise altıncı duyuları gelişmiştir ve işte bu altıncı duyularıyla dünyayı algılamaya çalışırlar. Bu farkı orman ve ağaç benzetmesiyle örneklendirebiliriz: Pratik bir çocuk, ormana baktığında ağaçları algılar. Onun için orman, tek tek ağaçlardan ibarettir. Teorik bir çocuk ise aynı görüntüye baktığında ormanı görür ve bütün olarak bir orman algısı zihninde oluşur. Bunlardan hiçbiri yanlış veya kötü değildir. Aslında her ikisi de doğrudur diyebiliriz. Sadece birbirinden farklı iki öğrenme yöntemidir o kadar. Birinin diğerine üstünlüğü yoktur.
.
