- 20 Eylül 2013
- 7.493
- 16.346
- 448
- 41
'Ben dili'ni kullanmaya cok iyi örnek vermissiniz, teşekkür ediyorum.
'Ben dili'ni kullanmaya cok iyi örnek vermissiniz, teşekkür ediyorum.bence siz iyi bir annesiniz, kizdim, vicdan azabı çekiyorum diyorsunuz..
kendinizi sorguluyorsunuz.
Kural koyun diyor psikologlar. Kurallari öğrenecek yas 4, az degil.
ama bağırmadan, o an telefonu kapatıp, bak boyle davranman beni gercekten uzuyor, rica ediyorum yavrum, ben konuşurken 2 dk ozenli davranırsan cok mutlu olurum gibisinden.
ama lutfen ses tonu, sert bakis vs ye dikkat. ruhu yaralanmasın.
cocuk isi sabir isi.
Bizimkinde de var bu birkaç aydır.Hepimizin hataları oluyor annelikte.
Çocuğunuzdaki davranışları sadece onda varmış gibi düşünmeyin. Neden benim çocuğum böyle yapıyor diye bir soru işareti oluşmasın kafanızda. Çünkü tüm çocuklarda bu davranışlar oluyor.
Kızım da yaşıtı. Telefonla konuşurken rahat bırakmıyor. Merak duygusundan olduğunu düşünüyorum. Hatta geçen gün koltuktan atlayarak koluma öyle bir asıldı ki az kalsın çocuğun üstüne düşecektim. Ben başkasıyla konuşurken o ilgimi çekmeye çalışıyor. Hiç kızmadan, sinirlenmeden olmuyor. Biz de insanız sonuçta.
Konuyu ben açsam bu kadar olurdu.Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında
farkinda bile degilim...'Ben dili'ni kullanmaya cok iyi örnek vermissiniz, teşekkür ediyorum.
Çok doğru kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri sarf etmemeliyiz . Ben bunu çoğunlukla düşünür ve çok üzülürüm. Benim kalbim bu yaşta da olsun çok kırgın onun da kırgın olmasını istemiyorum. Ama işte zamanında da öyle görmüşüz bağırış çağırış aşağılama gerginlik eee ister istemez biz de yansıtıyoruz . Hep diyorum ben yaşadım ama yaşatmamalıyım . Ama olmuyo bazen. Üzülüyorum...Çocuk her duyguyu öğrenmeli ama hiç kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri de onlara sarf etmemeliyiz. Ben kendi adıma en çok buna takılıyorum ve üzülüyorum, kızdığım zaman. O yüzden o ses tonuma ve kelimelerime dikkat etmeye çalışıyorum, sonrasında kalbimde ağır bir yük oluyor.
Çocuklar özrü affeder görünüyor hep ama iç dünyalarını tam olarak bilmemiz mümkün olsa keşke.
Nasil kresten döndünüz?Bazen gerçekten sabretmek çok zor oluyor. Sabahları 10 kere çorap değiştir, bu acıtıyor, bunun ucu kötü, tam kapıdan çıkarken ben elbise giycem, ödevimi yapmicam, kaç kere kresten döndük başka bişey giyecek diye. Eşim ben olsam yapmam diyor, bağırıyor, ben fazla sabirliyim bazen ben bile delleniyorum.
En son ne yaptiniz?Evet bu gün aynısını yaşadık. Kahvaltı yapmadan makarna istedi ben de annecim makarna yok istersen çorba var dedim hayır makarna diye ağlamaya başladı ben de makarna yok dedim tekrar istersen omlet yapayım dedim. Hayır makarna dedi yine. Annecim ya çorba ya omlet dedim makarna diye yine ağladı en sonunda ben sana makarna diye bi seçenek sunmuyorum çorba mı omlet mi dedim pilav dedi
Öyleler gerçekten. Ama evin ailenin kurallari oldugunu bilmeliler, bir sekilde öğretmemiz gerekiyor.Şimdiki çocuklar hem çok zeki, hemde bizim gibi herşeyi kabullenen bir nesil değil. Benim büyük 9 yaşında odasında kizarsam burası benim odam bana bagiramazsin diyor. Küçükken de ben çocuğum çocuk hakları var derdi
Bunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):Bizim tam sendrom çağı 32 aylık ama huyu da bu bence aşırı tutturan inatçı bi çocuk ben de öyleymişim bana cekti herhaldeşimdi size yazdığım mesajı okurken güldüm komikmiş aslında ama yaşarken saçlarım diken dikendi yemek faslı bitti bunsefer park için tutturdu. Meyve suyunu baban alacak diyorum şimdi diye ağlıyor. Geçende hamburger sipariş ettik şimdi yicem diyor tamam amca getirecek olunca diyorum şimdi şimdi diyor gelene kadar ağlama krizi
Dogru hatirliyorsunuz. Aglarken seni anlayamiyorum ya da iletisim kuramiyorum o yuzden aglamaya devam etmek istiyorsan lutfen odanda agla diyorum ben de ve yemek konusunda da: bunlari yemek buyumenizi ve guclenmenizi saglayacak. Yemek istemiyorsaniz secim sizin, kizmiyorum size sadece buyuyemeyeceginiz icin uzuluyorum diyorumBunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):
"Canim, guzel kizim oglum, aglarken seninle ilgilenemeyecegim, canın sıkkınsa odanda veya icerde biraz sakinles, sonra konuşalım."
Sakinlesirse yaşına uyan kelimelerle anlayabilecegi sekilde "istedigimiz seyler, bazen hızlıca gerceklesmiyor, üzgünüm ama biraz beklememiz gerekebilir. Bu çoğu zaman böyle, yemekçi amcaların işi cok olabilir, siramizi zamanimizi bekleyelim benim akıllı kizim. Yemek veya baban gelene kadar yapmak istedigin sey nedir?" gibi ballı cümleler kullanabiliriz.
Aslinda babalarla gizlice anlasma yapmalıyız.Ben de aşırı sinir oluyorum ağlarken sesi inceliyor falan yaBen yemek seçmesine de uyuz oluyorum evde o varsa o yenecek. Ama babası da seçiyor biz de yapılanın yenmesi pek mümkün değil
Aynı durumdayım ve şuan saat 3:00 uykularım kaçtı,kaçıyor o % 10 luk dilim yüzündenTabiki öyle söylüyorum ama çocuk işte dinlemiyor ki. O an sakin kalamıyorum diyorum ta günün 10da 9u yaramazlık ve simarikliklarini güzel güzel anlatıyorum anlıyor çoğu zaman dinliyor ama 10da 1de kızıyorum ve bu sitemli oluyor. Psikologlar da çocuk işte bu 10da 1i hatırlarmıs tanı tüm gün çöp oluyor resmen
Yapmadım yapmadımEn son ne yaptiniz?
Uğraşmasaydinız, "var olanlardan birini ye, başka yemegimiz yok" deseydiniz kibar yumuşak bir dille.
Hiçbirini yemediyse bir sonraki yemek öğünü 2 saat sonra (yaşına göre anlayabilecegi bir zaman dilimi seklinde) diye bilgi verseniz. Yemeyecekse beklesin. Bir süre aç durması zarar etmez (fiziksel bir rahatsızlığı yok farz ederek söylüyorum).
Ağlayarak istediği seyleri yapmamaya calissaniz. Çünkü alışırsa, aglamak huy hâlini alıyor, ısrarla aglamakla istedigimi yaptirdim diye düşünüyor minik kalpler
Bunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):
"Canim, guzel kizim oglum, aglarken seninle ilgilenemeyecegim, canın sıkkınsa odanda veya icerde biraz sakinles, sonra konuşalım."
Sakinlesirse yaşına uyan kelimelerle anlayabilecegi sekilde "istedigimiz seyler, bazen hızlıca gerceklesmiyor, üzgünüm ama biraz beklememiz gerekebilir. Bu çoğu zaman böyle, yemekçi amcaların işi cok olabilir, siramizi zamanimizi bekleyelim benim akıllı kizim. Yemek veya baban gelene kadar yapmak istedigin sey nedir?" gibi ballı cümleler kullanabiliriz.
Ben de bazen git odanda ağla diyorum ama kızgın olduğum için sinirli bi şekilde diyorum. Hep bunun yanlış olduğunu onu tamamen yalnız bırakmak olduğunu düşünüyordum ama git demek doğru olan mıDogru hatirliyorsunuz. Aglarken seni anlayamiyorum ya da iletisim kuramiyorum o yuzden aglamaya devam etmek istiyorsan lutfen odanda agla diyorum ben de ve yemek konusunda da: bunlari yemek buyumenizi ve guclenmenizi saglayacak. Yemek istemiyorsaniz secim sizin, kizmiyorum size sadece buyuyemeyeceginiz icin uzuluyorum diyorum
Anlatmaya anlatır da iş eyleme dönünce yer mi benim eşim asla yemezAslinda babalarla gizlice anlasma yapmalıyız.
Ayni durum bizde de var. Esim bazen yemek secer. Sen böyle yaparsan cocugumuzu nasil yetistirecegiz dedim. Ona örnek olmamız gerekiyor, olan yemege burun kivirirsan cocuk da bunu görür anlarsa, ayni sekilde davranma ihtimali var.
Şükür sonradan öğrendi, geçen gün yemegi begenmeyen kizima, bu yemek yapilmis, hepimiz yiyecegiz, hem şöyle yararlı filan diye anlatmaya durdu
Evet dogru olan ama kizmadan soyleseniz daha iyi olur. Bu bir ceza degil, sakinlesmeni bekliyorum demek icinBen de bazen git odanda ağla diyorum ama kızgın olduğum için sinirli bi şekilde diyorum. Hep bunun yanlış olduğunu onu tamamen yalnız bırakmak olduğunu düşünüyordum ama git demek doğru olan mı
Evet aynen, yoldan. Biliyorum yanlış ama kıyamıyorum, kiyamadigim içinde bütün nazlari bana.Nasil kresten döndünüz?
Gitmiştiniz, üst değişmek icin eve geri geldiniz o sekilde mi?
Burada farklı bir öneri yapayım. Makarna mi istedi yok ama olsa ne güzel olurdu. Neli makarna olsun isterdin? Ah onu bende severim ya da ben şöyle severim. Keşke elimde olsa da parmağımı siklatsam masa makarna dolsa gibi dikkatini dagittiktan sonra zaten o size seçenekle gelecektir. Burada önemli olan duyguyu görmek ve aynalamak. Çoğu zaman yaşadığı stressi çocuklar bu şekilde yansıtıyor.Evet bu gün aynısını yaşadık. Kahvaltı yapmadan makarna istedi ben de annecim makarna yok istersen çorba var dedim hayır makarna diye ağlamaya başladı ben de makarna yok dedim tekrar istersen omlet yapayım dedim. Hayır makarna dedi yine. Annecim ya çorba ya omlet dedim makarna diye yine ağladı en sonunda ben sana makarna diye bi seçenek sunmuyorum çorba mı omlet mi dedim pilav dedi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?