Çocuğun ruhuna yara açmak

meryemcanelif .!.:

bence siz iyi bir annesiniz, kizdim, vicdan azabı çekiyorum diyorsunuz..
kendinizi sorguluyorsunuz.
Kural koyun diyor psikologlar. Kurallari öğrenecek yas 4, az degil.
ama bağırmadan, o an telefonu kapatıp, bak boyle davranman beni gercekten uzuyor, rica ediyorum yavrum, ben konuşurken 2 dk ozenli davranırsan cok mutlu olurum gibisinden.
ama lutfen ses tonu, sert bakis vs ye dikkat. ruhu yaralanmasın.
cocuk isi sabir isi.

Genişletmek için tıkla...

'Ben dili'ni kullanmaya cok iyi örnek vermissiniz, teşekkür ediyorum.

baby girlL .!.:

Hepimizin hataları oluyor annelikte.
Çocuğunuzdaki davranışları sadece onda varmış gibi düşünmeyin. Neden benim çocuğum böyle yapıyor diye bir soru işareti oluşmasın kafanızda. Çünkü tüm çocuklarda bu davranışlar oluyor.

Kızım da yaşıtı. Telefonla konuşurken rahat bırakmıyor. Merak duygusundan olduğunu düşünüyorum. Hatta geçen gün koltuktan atlayarak koluma öyle bir asıldı ki az kalsın çocuğun üstüne düşecektim. Ben başkasıyla konuşurken o ilgimi çekmeye çalışıyor. Hiç kızmadan, sinirlenmeden olmuyor. Biz de insanız sonuçta.

Genişletmek için tıkla...

Bizimkinde de var bu birkaç aydır.
5.5 yas.
Sen benimle ilgilenmezsin, ben de sen telefondayken rahatsiz ederim gibisinden mesaj.
Ah be yavrum elimden geleni yapmaya çalışıyorum işte, şu anlık olani gücümün yettigi bu, ah kuzum...

Bi tanede bende var bide evden çalışıyorum iş için arayanlara rezil ediyo bazıları bu ne böyle of puf ediyo çok zor durumda kalıyorum böyle durumlarda nadiren bende kızıyorum ve sonrasında acayip üzülüyorum ama gerçekten çok zorluyor iş için konuşmak zorunda olmasam zor durumda kalmasam kızmazdım telefon görüşmelerinizi akşam eşiniz gelince yapın ben özel görüşmelerini o şekilde yapıyorum.biraz daha büyüyünce geçecek inşallah yalnız büyüyen çocuklar böyle oluyor galiba vicdan yapmanızda çok güzel gerçekten iyi bir annesiniz biraz sabır

Fstknanas .!.:

Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında

Genişletmek için tıkla...

Konuyu ben açsam bu kadar olurdu.
Yaşananların hepsi aynı.
Sizinle hissettiklerimiz, fikirlerimiz, çabalarımız, niyetlerimiz aynı.
Çocuklarin hepsi zaten ayni hem zamane hem çocuk.
Çocuk gelişimi egitimi yöntemleri her sey tamam, bilgim var.
Fakat bende sorun var, ilac kullandim 1 yıldır. Her sey iyiydi duzelmisti. Bu ay ilac bitti, regl başladı, ailevi bir sorun olmuş onu öğrendim derken 1 haftadir terör estiriyorum maalesef hic istemesem de. Sabah öğlen akşam sinir ağlama krizlerim.
Çocuğuma kızıp özür dilemelerim...
Bugün bana ne dedi yavrucak: "Anne bugün bana cok az kızdın." Bu yorumu (farkındalığı) duyunca ben şaşırdım, üzüldüm, az kızdığıma da biraz sevindim...
Benim olayim maalesef dışarıya veremediğim tepkiyi cocuguma 'yansitmak.' Eskiden beri kim neye kizmissa gitsin konuşsun çözsün, bize yansitmasin, hıncını bizden çıkarmasın diyenim ama şu anki olayda bunu yapamıyorum. Çünkü yapsam kardesimin ailesi zarar görecek belki, belki ben de zarar göreceğim, belki iliskiler iyice cikmaza girecek vb. Herkese karşı susmam lazim, ama gücüm minnak yavruya yeter gibi ona yükleniyorum...
Hic dogru degil, farkindayim, gücüm yettigi kadar ilgileniyorum, oyun, kitap, etkinlik, müzik, park, film, dans. Kizmadigim bütün anlar sarılmakta öpmekle konusmakla sevgi pıtırcığı gecer ama cocuk cocuklugunu yapınca atan şalterler var kafamda.
Evet böyle kalmaz kalmamalı, tekrar düzeleceğim, diger ilacı kullanıyorum, doktora bu ay gözükmem gerek, iyi olmak icin çabalamalıyım. Akıl ve ruh sağlığı yerinde bir cocuk yetistirmek istiyorum

Emma3 .!.:

'Ben dili'ni kullanmaya cok iyi örnek vermissiniz, teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

farkinda bile degilim...

Tahin Helva .!.:

Çocuk her duyguyu öğrenmeli ama hiç kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri de onlara sarf etmemeliyiz. Ben kendi adıma en çok buna takılıyorum ve üzülüyorum, kızdığım zaman. O yüzden o ses tonuma ve kelimelerime dikkat etmeye çalışıyorum, sonrasında kalbimde ağır bir yük oluyor.
Çocuklar özrü affeder görünüyor hep ama iç dünyalarını tam olarak bilmemiz mümkün olsa keşke.

Genişletmek için tıkla...

Çok doğru kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri sarf etmemeliyiz . Ben bunu çoğunlukla düşünür ve çok üzülürüm. Benim kalbim bu yaşta da olsun çok kırgın onun da kırgın olmasını istemiyorum. Ama işte zamanında da öyle görmüşüz bağırış çağırış aşağılama gerginlik eee ister istemez biz de yansıtıyoruz . Hep diyorum ben yaşadım ama yaşatmamalıyım . Ama olmuyo bazen. Üzülüyorum...

belirsizlikzor .!.:

Bazen gerçekten sabretmek çok zor oluyor. Sabahları 10 kere çorap değiştir, bu acıtıyor, bunun ucu kötü, tam kapıdan çıkarken ben elbise giycem, ödevimi yapmicam, kaç kere kresten döndük başka bişey giyecek diye. Eşim ben olsam yapmam diyor, bağırıyor, ben fazla sabirliyim bazen ben bile delleniyorum.

Genişletmek için tıkla...

Nasil kresten döndünüz?
Gitmiştiniz, üst değişmek icin eve geri geldiniz o sekilde mi?

kelebek_gibi .!.:

Evet bu gün aynısını yaşadık. Kahvaltı yapmadan makarna istedi ben de annecim makarna yok istersen çorba var dedim hayır makarna diye ağlamaya başladı ben de makarna yok dedim tekrar istersen omlet yapayım dedim. Hayır makarna dedi yine. Annecim ya çorba ya omlet dedim makarna diye yine ağladı en sonunda ben sana makarna diye bi seçenek sunmuyorum çorba mı omlet mi dedim pilav dedi

Genişletmek için tıkla...

En son ne yaptiniz?

Uğraşmasaydinız, "var olanlardan birini ye, başka yemegimiz yok" deseydiniz kibar yumuşak bir dille.
Hiçbirini yemediyse bir sonraki yemek öğünü 2 saat sonra (yaşına göre anlayabilecegi bir zaman dilimi seklinde) diye bilgi verseniz. Yemeyecekse beklesin. Bir süre aç durması zarar etmez (fiziksel bir rahatsızlığı yok farz ederek söylüyorum).
Ağlayarak istediği seyleri yapmamaya calissaniz. Çünkü alışırsa, aglamak huy hâlini alıyor, ısrarla aglamakla istedigimi yaptirdim diye düşünüyor minik kalpler

belirsizlikzor .!.:

Şimdiki çocuklar hem çok zeki, hemde bizim gibi herşeyi kabullenen bir nesil değil. Benim büyük 9 yaşında odasında kizarsam burası benim odam bana bagiramazsin diyor. Küçükken de ben çocuğum çocuk hakları var derdi

Genişletmek için tıkla...

Öyleler gerçekten. Ama evin ailenin kurallari oldugunu bilmeliler, bir sekilde öğretmemiz gerekiyor.

kelebek_gibi .!.:

Bizim tam sendrom çağı 32 aylık ama huyu da bu bence aşırı tutturan inatçı bi çocuk ben de öyleymişim bana cekti herhalde şimdi size yazdığım mesajı okurken güldüm komikmiş aslında ama yaşarken saçlarım diken dikendi yemek faslı bitti bunsefer park için tutturdu. Meyve suyunu baban alacak diyorum şimdi diye ağlıyor. Geçende hamburger sipariş ettik şimdi yicem diyor tamam amca getirecek olunca diyorum şimdi şimdi diyor gelene kadar ağlama krizi

Genişletmek için tıkla...

Bunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):
"Canim, guzel kizim oglum, aglarken seninle ilgilenemeyecegim, canın sıkkınsa odanda veya icerde biraz sakinles, sonra konuşalım."
Sakinlesirse yaşına uyan kelimelerle anlayabilecegi sekilde "istedigimiz seyler, bazen hızlıca gerceklesmiyor, üzgünüm ama biraz beklememiz gerekebilir. Bu çoğu zaman böyle, yemekçi amcaların işi cok olabilir, siramizi zamanimizi bekleyelim benim akıllı kizim. Yemek veya baban gelene kadar yapmak istedigin sey nedir?" gibi ballı cümleler kullanabiliriz.

Emma3 .!.:

Bunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):
"Canim, guzel kizim oglum, aglarken seninle ilgilenemeyecegim, canın sıkkınsa odanda veya icerde biraz sakinles, sonra konuşalım."
Sakinlesirse yaşına uyan kelimelerle anlayabilecegi sekilde "istedigimiz seyler, bazen hızlıca gerceklesmiyor, üzgünüm ama biraz beklememiz gerekebilir. Bu çoğu zaman böyle, yemekçi amcaların işi cok olabilir, siramizi zamanimizi bekleyelim benim akıllı kizim. Yemek veya baban gelene kadar yapmak istedigin sey nedir?" gibi ballı cümleler kullanabiliriz.

Genişletmek için tıkla...

Dogru hatirliyorsunuz. Aglarken seni anlayamiyorum ya da iletisim kuramiyorum o yuzden aglamaya devam etmek istiyorsan lutfen odanda agla diyorum ben de ve yemek konusunda da: bunlari yemek buyumenizi ve guclenmenizi saglayacak. Yemek istemiyorsaniz secim sizin, kizmiyorum size sadece buyuyemeyeceginiz icin uzuluyorum diyorum

kelebek_gibi .!.:

Ben de aşırı sinir oluyorum ağlarken sesi inceliyor falan ya Ben yemek seçmesine de uyuz oluyorum evde o varsa o yenecek. Ama babası da seçiyor biz de yapılanın yenmesi pek mümkün değil

Genişletmek için tıkla...

Aslinda babalarla gizlice anlasma yapmalıyız.
Ayni durum bizde de var. Esim bazen yemek secer. Sen böyle yaparsan cocugumuzu nasil yetistirecegiz dedim. Ona örnek olmamız gerekiyor, olan yemege burun kivirirsan cocuk da bunu görür anlarsa, ayni sekilde davranma ihtimali var.
Şükür sonradan öğrendi, geçen gün yemegi begenmeyen kizima, bu yemek yapilmis, hepimiz yiyecegiz, hem şöyle yararlı filan diye anlatmaya durdu

Fstknanas .!.:

Tabiki öyle söylüyorum ama çocuk işte dinlemiyor ki. O an sakin kalamıyorum diyorum ta günün 10da 9u yaramazlık ve simarikliklarini güzel güzel anlatıyorum anlıyor çoğu zaman dinliyor ama 10da 1de kızıyorum ve bu sitemli oluyor. Psikologlar da çocuk işte bu 10da 1i hatırlarmıs tanı tüm gün çöp oluyor resmen

Genişletmek için tıkla...

Aynı durumdayım ve şuan saat 3:00 uykularım kaçtı,kaçıyor o % 10 luk dilim yüzünden millet nasıl hakaretler edip dövüp rahat yatıyor onu da buarada çok düşünüyorum ve o bebeler için de oturup ağlıyorum

Emma3 .!.:

En son ne yaptiniz?

Uğraşmasaydinız, "var olanlardan birini ye, başka yemegimiz yok" deseydiniz kibar yumuşak bir dille.
Hiçbirini yemediyse bir sonraki yemek öğünü 2 saat sonra (yaşına göre anlayabilecegi bir zaman dilimi seklinde) diye bilgi verseniz. Yemeyecekse beklesin. Bir süre aç durması zarar etmez (fiziksel bir rahatsızlığı yok farz ederek söylüyorum).
Ağlayarak istediği seyleri yapmamaya calissaniz. Çünkü alışırsa, aglamak huy hâlini alıyor, ısrarla aglamakla istedigimi yaptirdim diye düşünüyor minik kalpler

Genişletmek için tıkla...

Yapmadım yapmadım bi süre aç kaldı. Ama sanırım ağlayarak istediği şeyleri yaptırıyor en sonunda biz pes edip yapıyoruz babası çok daha yumuşak davranıyor zaten bana göre

Emma3 .!.:

Bunun yöntemi şuydu sanirim (eski bilgilerimi hatirlamaya calisiyorum, yanlış olursa bilen arkadaslar düzeltsin):
"Canim, guzel kizim oglum, aglarken seninle ilgilenemeyecegim, canın sıkkınsa odanda veya icerde biraz sakinles, sonra konuşalım."
Sakinlesirse yaşına uyan kelimelerle anlayabilecegi sekilde "istedigimiz seyler, bazen hızlıca gerceklesmiyor, üzgünüm ama biraz beklememiz gerekebilir. Bu çoğu zaman böyle, yemekçi amcaların işi cok olabilir, siramizi zamanimizi bekleyelim benim akıllı kizim. Yemek veya baban gelene kadar yapmak istedigin sey nedir?" gibi ballı cümleler kullanabiliriz.

Genişletmek için tıkla...

WOMAN .!.:

Dogru hatirliyorsunuz. Aglarken seni anlayamiyorum ya da iletisim kuramiyorum o yuzden aglamaya devam etmek istiyorsan lutfen odanda agla diyorum ben de ve yemek konusunda da: bunlari yemek buyumenizi ve guclenmenizi saglayacak. Yemek istemiyorsaniz secim sizin, kizmiyorum size sadece buyuyemeyeceginiz icin uzuluyorum diyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben de bazen git odanda ağla diyorum ama kızgın olduğum için sinirli bi şekilde diyorum. Hep bunun yanlış olduğunu onu tamamen yalnız bırakmak olduğunu düşünüyordum ama git demek doğru olan mı

Emma3 .!.:

Aslinda babalarla gizlice anlasma yapmalıyız.
Ayni durum bizde de var. Esim bazen yemek secer. Sen böyle yaparsan cocugumuzu nasil yetistirecegiz dedim. Ona örnek olmamız gerekiyor, olan yemege burun kivirirsan cocuk da bunu görür anlarsa, ayni sekilde davranma ihtimali var.
Şükür sonradan öğrendi, geçen gün yemegi begenmeyen kizima, bu yemek yapilmis, hepimiz yiyecegiz, hem şöyle yararlı filan diye anlatmaya durdu

Genişletmek için tıkla...

Anlatmaya anlatır da iş eyleme dönünce yer mi benim eşim asla yemez bi kere kızıma kereviz yedikten sonra kereviz kokmussun deyip yüzünü ekşitti ben de ay evet çok güzel kokmuş di mi diye toparlamaya çalıştım ondan sonra sevmediği yemekler hakkında yorum yapmayı bıraktı çok lezzetli vitaminli falan diyor

kelebek_gibi .!.:

Ben de bazen git odanda ağla diyorum ama kızgın olduğum için sinirli bi şekilde diyorum. Hep bunun yanlış olduğunu onu tamamen yalnız bırakmak olduğunu düşünüyordum ama git demek doğru olan mı

Genişletmek için tıkla...

Evet dogru olan ama kizmadan soyleseniz daha iyi olur. Bu bir ceza degil, sakinlesmeni bekliyorum demek icin

Emma3 .!.:

Nasil kresten döndünüz?
Gitmiştiniz, üst değişmek icin eve geri geldiniz o sekilde mi?

Genişletmek için tıkla...

Evet aynen, yoldan. Biliyorum yanlış ama kıyamıyorum, kiyamadigim içinde bütün nazlari bana.

Annelik çocukların her şeyine onay vermek, yaptıkları yanlışlara rağmen tebessüm ederek karşılık vermek değildir. Kırmızı çizgiyi, sınırı da öğrenmesi gerekiyor çocukların. Kızma, şaşırma, ağlama her duygunun hangi davranışında meydana geleceğini bilmesi gerekiyor, ki çocuk kendi otokontrolünü sağlayacak hale gelsin. Yakın zamanda oğlumun gelişiminin hangi aşamada olduğunu bir problem olup olmadığını öğrenmek için bir pedagog ile görüştüm. Oğlumun gelişim açısından bir sıkıntısının olmadığını ekledikten sonra onun çok fazla üzerine düşmüş olduğumu gözlemlemiş. Ve haklı da. Ağlamasın üzülmesin diye ağzını açmadan istediği şeyleri yapan birisiy(d)im. Bunun ona fayda sağlamadığını aksine faydadan çok zarar verdiğini söyledi. Çocuk yeri geldiğinde ağlayacak, kriz durumuna varmayana kadar bırakın ağlasın, sana istediğin şeyi sustuktan sonra vereceğim diye belirtin ki çocuğunuz ağlayarak kolay yoldan bir şeyleri elde edemeyeceğini bilsin dedi doktor hanım. Daha birçok şey konuştuk ancak özeti şu ki eve geldikten sonra kendimi geri çektim, ağlamasına imkan verdim ve belli bir zamandan sonra ağlamasında azalma, bana yapışık bir çocuktan ziyade kendi kendine oyun oynama durumuna geldi. Ben ağzım açık bir şekilde bu kadar basit bir şeyin bu kadar etkili olmasına bakıp kaldım.
Dozunu kaçırmadığımız müddetçe sınır koymak iyidir. Deneyimledim. Size de tavsiye ederim. Sıkmayın canınızı

kelebek_gibi .!.:

Evet bu gün aynısını yaşadık. Kahvaltı yapmadan makarna istedi ben de annecim makarna yok istersen çorba var dedim hayır makarna diye ağlamaya başladı ben de makarna yok dedim tekrar istersen omlet yapayım dedim. Hayır makarna dedi yine. Annecim ya çorba ya omlet dedim makarna diye yine ağladı en sonunda ben sana makarna diye bi seçenek sunmuyorum çorba mı omlet mi dedim pilav dedi

Genişletmek için tıkla...

Burada farklı bir öneri yapayım. Makarna mi istedi yok ama olsa ne güzel olurdu. Neli makarna olsun isterdin? Ah onu bende severim ya da ben şöyle severim. Keşke elimde olsa da parmağımı siklatsam masa makarna dolsa gibi dikkatini dagittiktan sonra zaten o size seçenekle gelecektir. Burada önemli olan duyguyu görmek ve aynalamak. Çoğu zaman yaşadığı stressi çocuklar bu şekilde yansıtıyor.