Milletin çocuğu diyeceğim şimdi ama
Milletin çocuğu diyeceğim şimdi amaAynen benim ufak kizda ole 3 yasinda kiz ama simarik yani baya bi ben bagiriyorm sesim kisiliyo o tamam yapmycm dio ama 10 dk snra gene ayni
Ben de aşırı sinir oluyorum ağlarken sesi inceliyor falan yaBen de asla yaramaxkiklara ya da ekstra taleplere kızmam aç kal o zaman demişsem aynen Ağlıyorsa derim yani. En sinir olduğum şeydir ağlamak. Evi birbirine katsın ama ağlamasın....
E öyle valla normalde benim cocuklar hafta için 8 den 16 ya kadar okulda ve kreste oluyorlardi bende 4 saatlik bir iste calisiyordum kafam dagiliyordu akşam hepimiz masada özlemle yemek yer 3 4 saat vakit gecirir uyurduk hafta sonu biryerlere giderdik hayat normaldi e şimdi haftada 2 saat oğlum okulda ödevler hep evde kızım biryandan ayyy zor oldu hersey .Galiba gerçekten evde kalmaktan takılmayacak şeyleri mi takar olduk ki
Onu bazen ben de diyorum ama o psikolojini daha da sarsacak bi cümle diye düşünüyorum. Temelli yalnız kalmış olacak bence onu demeyelim bi daha tutabilirsek çenemiziBen artık git öbür odada ağla sesini duymak istemiyorum diyorum bazen susuyor
Ayy yemek secmek tam bir olay artık pes ettim yapıyorum 2 3 cesit kim ne yiyorsa yesin gercekten aglama sesine tahamulum yokBen de aşırı sinir oluyorum ağlarken sesi inceliyor falan yaBen yemek seçmesine de uyuz oluyorum evde o varsa o yenecek. Ama babası da seçiyor biz de yapılanın yenmesi pek mümkün değil
Milletin çocuğu diyeceğim şimdi amahiç etrafımda benimki gibi yok cidden
Aynen mümkün olan en azina indirmek gerek cocuklar herzaman sinirlari zorlar ....havalar isindi atin parka enerjilerini atsinlar benimkiler kiloda aldi bu koronadan göbekli göbekliSabrı, enerjiyi tüm güne yaymak gerekiyor biraz sanırım.
Çocuklarla güzel vakit geçirip, oynayacağız, oynamalıyiz elbette ama çocuğa özellikle yoğunlaşınca sonraki saatler bizi biraz serbest bıraksın, oynasın, lafimızdan anlasın istiyoruz. Ama onlarda oldu bitti gibi birşey olmuyor.
Birde birşeyi defalarca tekrar etmek gerekiyor evet. Bazen daha gibi saniyesine aksi dönüşler alsakta tekrar tekrar söylemememiz gerekiyor
Hiç kizmamak pek mümkün olmasa da mümkün olduğunda en aza indirmemiz gerekiyor bunu.
Esim çok yardımcıdır yoksa aman Allahim düşünemiyorum. Özür dileyip barıştııık deyip sarılıyoruz o yaptığından özür diliyor ben de bağırdığım için. Ama inşallah o küçük kalbi gerçekten affediyordur beni... daha da önemlisi kızgın bir birey yetiştirmiyorumdur umarım...E öyle valla normalde benim cocuklar hafta için 8 den 16 ya kadar okulda ve kreste oluyorlardi bende 4 saatlik bir iste calisiyordum kafam dagiliyordu akşam hepimiz masada özlemle yemek yer 3 4 saat vakit gecirir uyurduk hafta sonu biryerlere giderdik hayat normaldi e şimdi haftada 2 saat oğlum okulda ödevler hep evde kızım biryandan ayyy zor oldu hersey .
Mükemmel anne baba yok bu bir gercek . Ben asla şiddet uygulamadim uygulamamda çünkü ailemizden böyle gördüm annem dislerini sıkardi garibim 2 odada 4 çocuk hepside yakın yaşlarda. Ama bagirmakta şiddet oayri ama ne sıklikla yapildigina bağlı ve sonra özür dilendimi falan bunlar önemli detaylar .
Ben en çok sabahlari gergin oluyorum ama eşim yardım ediyor ben cantalari hazirlarken o giydiriyor mesela sizde de yardım lazım bir anne bir tanede olsun 7 tanede olsun herzaman yardıma ihtiyacı vardir.
Insaniz Robot degiliz cekinmeyin hayatım kafam kaldirmiyor bugün al parka götür veya anneniz den ailenizden yardım isteyin çok iyi gelir yüklenmeyin kendinize daha çok kötü olur ruhsal tükenirsiniz .
Bazen diyorum siz evi cafe sanıyorsunuz herhalde diye. Mesela bi anda ben mısır yicem ben puding yicem vs diyor evde yok annecim su bu diyorum yicem yicem yine ağlamaAyy yemek secmek tam bir olay artık pes ettim yapıyorum 2 3 cesit kim ne yiyorsa yesin gercekten aglama sesine tahamulum yok
Bir üye yazmis her duyguyu bizden tatsin bencede kizginlikta insani bir duygudur. Kizabiliriz ama sinirimiz gectikten sonra özür dileriz. Cocugunuz bunu ögreniyor sizden benim oglanda takip ediyorum kardeşini aglatinca öpüyor ozür diliyor arkasini dönüp gitmiyor.Esim çok yardımcıdır yoksa aman Allahim düşünemiyorum. Özür dileyip barıştııık deyip sarılıyoruz o yaptığından özür diliyor ben de bağırdığım için. Ama inşallah o küçük kalbi gerçekten affediyordur beni... daha da önemlisi kızgın bir birey yetiştirmiyorumdur umarım...
Ay evet parktan eve geliyoruz iceri girer girmez anne hani yemek aaa diyorum benden bir tane var klonlasam babanizin canina minnetBazen diyorum siz evi cafe sanıyorsunuz herhalde diye. Mesela bi anda ben mısır yicem ben puding yicem vs diyor evde yok annecim su bu diyorum yicem yicem yine ağlamaay evimizin fon müziği resmen ağlama sesi olmuş
Evet evet bunu kesinlikle yapıyorum neden kızdığımı anlatıyorum o yaptığından özür diliyor ben kızdığımdan diliyorum.Sahsen söyle düsünüyorum: Cocuklarimiz bütün duygulari bizde görmeli ve ögrenmeli. Annenin hüzünlü olup aglamasi veya yeri geldiginde sinirlenmesi normal duygular oldugunu bilmeli. En önemli noktalar ama bu duygularla nasil basa cikilmasini ögretmek. Cünkü bizden ögreniyorlar herseyi. Bende her gün kizmamaya niyetliyim. Ve gercektende zannettigimden daha iyi ilerliyorum. Lakin benim de sesimi yükselttiyim ara sira olur. Ama ondan sonra da ogluma neden kizdigimi ve aslinda ona degil, ama yaptigi hareketi yüzünden kizdigimi anlatiyorum. Cocuk o zaman herseyi dsha net anliyor ve gelecek sefer icin daha dikkatli davranabilir. Iletisim herseydir bu konuda. Hepimiz ayni tasli yollardan geciyoruz
Bir üye yazmis her duyguyu bizden tatsin bencede kizginlikta insani bir duygudur. Kizabiliriz ama sinirimiz gectikten sonra özür dileriz. Cocugunuz bunu ögreniyor sizden benim oglanda takip ediyorum kardeşini aglatinca öpüyor ozür diliyor arkasini dönüp gitmiyor.
Aynen işte kendimi medeniyetsiz görüyorum gücüm yetiyor ve o beni affediyor diye bunu çocuğuma reva gormemeliyim o benim en kıymetlim aslında kalbimde inanılmaz yük oluyor ciddenÇocuk her duyguyu öğrenmeli ama hiç kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri de onlara sarf etmemeliyiz. Ben kendi adıma en çok buna takılıyorum ve üzülüyorum, kızdığım zaman. O yüzden o ses tonuma ve kelimelerime dikkat etmeye çalışıyorum, sonrasında kalbimde ağır bir yük oluyor.
Çocuklar özrü affeder görünüyor hep ama iç dünyalarını tam olarak bilmemiz mümkün olsa keşke.
bence siz iyi bir annesiniz, kizdim, vicdan azabı çekiyorum diyorsunuz..Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında
Tam olarak her şeyin özeti bu olabilir o sinir anında bunu düşünebilsek asla bağırmayız zaten. Sakinken empati gücümüz ne kadar yüksek her şey ne kadar olması gereken şeklinde ama öfke anında..Aynen işte kendimi medeniyetsiz görüyorum gücüm yetiyor ve o beni affediyor diye bunu çocuğuma reva gormemeliyim o benim en kıymetlim aslında kalbimde inanılmaz yük oluyor cidden
tabiki dışarıda sinirlenip hincimizi evden cikarmamaliyiz ben cocuklarin yaramzliklarindan ve anne babanin otoritesinden bahsediyorumÇocuk her duyguyu öğrenmeli ama hiç kimseye çıkaramadığımız ses tonu ve sözleri de onlara sarf etmemeliyiz. Ben kendi adıma en çok buna takılıyorum ve üzülüyorum, kızdığım zaman. O yüzden o ses tonuma ve kelimelerime dikkat etmeye çalışıyorum, sonrasında kalbimde ağır bir yük oluyor.
Çocuklar özrü affeder görünüyor hep ama iç dünyalarını tam olarak bilmemiz mümkün olsa keşke.
Hepimizin hataları oluyor annelikte.Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında