Çocuğun ruhuna yara açmak

Burundi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
25 Aralık 2015
3.622
4.778
Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında
 
Son düzenleme:
Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
Olabilir ama ona daha nazik guzel sekilde sen konusunca ben anlamiyorum telefondaki arkadasimi oda senin hakkinda ne simarik bi cocuk oldugunu dusunur deseniz nasil olur yoksa bu durumu asamazsiniz
 
Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
Kaç yaşında oğlunuz
 
Olabilir ama ona daha nazik guzel sekilde sen konusunca ben anlamiyorum telefondaki arkadasimi oda senin hakkinda ne simarik bi cocuk oldugunu dusunur deseniz nasil olur yoksa bu durumu asamazsiniz
Tabiki öyle söylüyorum ama çocuk işte dinlemiyor ki. O an sakin kalamıyorum diyorum ta günün 10da 9u yaramazlık ve simarikliklarini güzel güzel anlatıyorum anlıyor çoğu zaman dinliyor ama 10da 1de kızıyorum ve bu sitemli oluyor. Psikologlar da çocuk işte bu 10da 1i hatırlarmıs tanı tüm gün çöp oluyor resmen
 
Hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz. Siz onu sevdikten sonra yara açılmaz merak etmeyin. Bende gün içinde çok öper sarılırım ama tabiki kizdigimda oluyor. Bazen gidip sarılıyorum, bazen özür diliyorum.
İnşallah ya inşallah kişiliği güzel olsun diye uğraşıyoruz....
 
Tabiki öyle söylüyorum ama çocuk işte dinlemiyor ki. O an sakin kalamıyorum diyorum ta günün 10da 9u yaramazlık ve simarikliklarini güzel güzel anlatıyorum anlıyor çoğu zaman dinliyor ama 10da 1de kızıyorum ve bu sitemli oluyor. Psikologlar da çocuk işte bu 10da 1i hatırlarmıs tanı tüm gün çöp oluyor resmen
Babam bizi çok fazla azarlardı. O yüzden babama dair bir tane güzel anı yok kafamda. Elbette yapmıştır güzel şey ama inanın aklıma gelmez. Ama kötü ne varsa hepsini hatırlarım. Bunu sizi suçlamak için demiyorum. Psikolog haklı diye diyorum. Malesef çocuklar bir yaşa kadar 1000 kere de anlatasanız yanlış olan şeyin neden yanlış olduğunu anlamaz. O bardağı yere atma oğlum, kırılır derseniz, onun için kırılması belli bir yaşa kadar sorun değildir. Bilmez. O suyu yere dökme, yer ıslanır vs deseniz de sizi anlamaz. Ona göre suyu dökmek harikadır. Zevk alır, onun için niye kötü bir eylem olsun ki. Ama ben de çok sinirli bir insan olarak size sadece şunu söyleyebilirim. İçinizden zikir çekin ya da oda değiştirin o an. İçinizden sayı sayın. Hemen kalkın yüzünüzü yıkayın ama dilinizi sayı saymakla meşgul edin. Tutun yani dilinizi. Öfke çoğu zaman Saman alevidir. Hemen Söner ama külleri kalır. Gördükçe üzülürüz
 
O kadar zormuş ki çocuk büyütmek üstelik 2. Bebeğim 1 aylık. Ben de son günlerde çok kızıyorum büyük bebeğime. Çok tutturuyor açıklıyorum ama ısrarla aynı şeyi istemeye devam ediyor inatlaşıyor kafamdan bin tane şey geçiyor sinirlerime hakim olamıyorum. Sonra üzülüyorum ama gerçekten çileden çıkıyorum ben de ne yapmalı bilmiyorum. Özellikle devamlı tutturan çocuklara karşı.Yorumları okuyayım en iyisi
 
İyi aile yoktur diye bir kitap okumuştum. Yazar şu örneği vermişti. Babası sofraya ayağını uzatan kızına, ekmeğe saygısızlık oluyor, ayağını uzatma diye kızar. Ama çocuk anlamaz, yine uzatır, baba kızar . Çocuk Güler. Çünkü çocuk için ekmek, saygı, kutsal kavramlarının anlamı yoktur. Çocuk ayağını rahat ettiği için, mutlu olduğu için ya da canı istediği için uzatır. Onun için ekmek niye kutsal olsun. O daha çocuk. Ve bunu anlayacağı yaş çoook sonra. Emin olun elbet anlayacak ama bu kavramların içinin dolması çok uzun sürüyor.
 
Babam bizi çok fazla azarlardı. O yüzden babama dair bir tane güzel anı yok kafamda. Elbette yapmıştır güzel şey ama inanın aklıma gelmez. Ama kötü ne varsa hepsini hatırlarım. Bunu sizi suçlamak için demiyorum. Psikolog haklı diye diyorum. Malesef çocuklar bir yaşa kadar 1000 kere de anlatasanız yanlış olan şeyin neden yanlış olduğunu anlamaz. O bardağı yere atma oğlum, kırılır derseniz, onun için kırılması belli bir yaşa kadar sorun değildir. Bilmez. O suyu yere dökme, yer ıslanır vs deseniz de sizi anlamaz. Ona göre suyu dökmek harikadır. Zevk alır, onun için niye kötü bir eylem olsun ki. Ama ben de çok sinirli bir insan olarak size sadece şunu söyleyebilirim. İçinizden zikir çekin ya da oda değiştirin o an. İçinizden sayı sayın. Hemen kalkın yüzünüzü yıkayın ama dilinizi sayı saymakla meşgul edin. Tutun yani dilinizi. Öfke çoğu zaman Saman alevidir. Hemen Söner ama külleri kalır. Gördükçe üzülürüz
Ben de annemle ilgili kötü anılara sahibim halbuki annem beni ne zorluklarla okuttu biliyorum ama o gereksiz kizmalari ve beni yetersiz görmesini unutamıyorum. Çocuğuma bunu yapmamaya çalışıyorum ama şu Nalet kahrolası dilimi tutamıyorum sonra gerçekten pişman olup ağlıyorum bile coxuk bunu bazen görüyor psikolojisini düşünebiliyor musunuz 🥺
 
Bu gün günümüz güzel başladı. Cok güzel aktiviteler yaptık oğlumla yaramazlık yapsa bile kızmadım güzel güzel anlattım anladı. Sonra akşam oldu birisi aradı o arada o kadar ısrarla telefon istiyor ki tepeme çıkıyor almaya çalışıyor ağlıyor falan. Bu konuyu telefonu açmadan konuştuk yaramazlık yapmaması konusunda. Telefonu kapatıp kızdım "öf oğlum ya bıktım ya ben sana demedim mi telefonla konuşurken ağlama otur oyun oyna şımarma diye " falan bir sürü sitem cümlesi ile kızdım. Arkadaşlar bu ve benzeri anlar çok yaşıyorum. Okuyup dinlediğim kadarıyla endişeye kapıldım. Yani her güne bu gün kizmayacagim diye güne başlıyorum ama olmuyor kızıyorum yapamıyorum bütün günün o güzelliği uçup gidiyor sanki çocuğun ruhunda sadece kızdığım kırdığım anlar kalıyor gibi hissediyorum çok okuyorum dinliyorum ama niye duzeltemiyorum kendimi. Oğluma yetersizlik duygusu kötü bir çocuk olduğu duygusu veriyorum ya çok pişmanım çok üzgünüm ama asamiyorum online danışmanlık da aldım bir hafta iyi güzel öbür hafta yine aynıyım. Çocuğumun ruhunda yara olmaktan korkuyorum
10da 9unda anlatıyorsam 10da 1inde kiziyorumdur ve psikologlar çocukların bu 1lik kısmı hatırladığını söylüyor oğlum 4 Yaşında
Ayol amannn eskiden annem terlik firlatirdi kapidan acimadiki der kacardik ahahah canim anam kadının canini bezdirridik kizardi arada babama gömerdi küfurleri ama bilirdik severdi aglasam aglardi kaybolsam 5dk delirirdi evde yemegimi unutsam tenefüsde hep okulda olurdu kızar bagirir ama anadir ya . Yiprandik arkadaslar 2 senedir yiprandik bunlar insani duygular sabir kimde kaldiki bende kizarim otorite olmazsa parmaginda oynatiyorlar bir süre sonra ceza da fayda etmiyor kendinize vijdan azabı cektirmeyi.

Ben cocuklara sinirliyken bana yaklasmayin kalbinize kirmak istemiyorum sakinlesince yaniniza gelecem diyorum toz oluyorlar ortaliktan ...sonra gidip durum neyse konusuyoruz.
 
O kadar zormuş ki çocuk büyütmek üstelik 2. Bebeğim 1 aylık. Ben de son günlerde çok kızıyorum büyük bebeğime. Çok tutturuyor açıklıyorum ama ısrarla aynı şeyi istemeye devam ediyor inatlaşıyor kafamdan bin tane şey geçiyor sinirlerime hakim olamıyorum. Sonra üzülüyorum ama gerçekten çileden çıkıyorum ben de ne yapmalı bilmiyorum. Özellikle devamlı tutturan çocuklara karşı.Yorumları okuyayım en iyisi
Bazen gerçekten sabretmek çok zor oluyor. Sabahları 10 kere çorap değiştir, bu acıtıyor, bunun ucu kötü, tam kapıdan çıkarken ben elbise giycem, ödevimi yapmicam, kaç kere kresten döndük başka bişey giyecek diye. Eşim ben olsam yapmam diyor, bağırıyor, ben fazla sabirliyim bazen ben bile delleniyorum.
 
İyi aile yoktur diye bir kitap okumuştum. Yazar şu örneği vermişti. Babası sofraya ayağını uzatan kızına, ekmeğe saygısızlık oluyor, ayağını uzatma diye kızar. Ama çocuk anlamaz, yine uzatır, baba kızar . Çocuk Güler. Çünkü çocuk için ekmek, saygı, kutsal kavramlarının anlamı yoktur. Çocuk ayağını rahat ettiği için, mutlu olduğu için ya da canı istediği için uzatır. Onun için ekmek niye kutsal olsun. O daha çocuk. Ve bunu anlayacağı yaş çoook sonra. Emin olun elbet anlayacak ama bu kavramların içinin dolması çok uzun sürüyor.
İşte ben o an "sana indir o ayağı dedim bin kere söyletme ya " diye çileden çıkarım heralde. Hele de kötü anımdayken tahammül daha da düşüyor. Sonra gelsin pişmanlık.....
 
İyi aile yoktur diye bir kitap okumuştum. Yazar şu örneği vermişti. Babası sofraya ayağını uzatan kızına, ekmeğe saygısızlık oluyor, ayağını uzatma diye kızar. Ama çocuk anlamaz, yine uzatır, baba kızar . Çocuk Güler. Çünkü çocuk için ekmek, saygı, kutsal kavramlarının anlamı yoktur. Çocuk ayağını rahat ettiği için, mutlu olduğu için ya da canı istediği için uzatır. Onun için ekmek niye kutsal olsun. O daha çocuk. Ve bunu anlayacağı yaş çoook sonra. Emin olun elbet anlayacak ama bu kavramların içinin dolması çok uzun sürüyor.
Benim kızımda yapıyor aynısını ben de annecim masaya ayak koyulmaz diyorum gülüyor indiriyor tekrar koyuyor ama bu yüzden kızmıyorum ne yapayım söylüyorum sadece 🙈 bazı kavramların içinin dolması uzun sürüyor demişsiniz ya gerçekten öyle mesela ben var ve yok u ne zaman anlayacak merak ediyorum. Meyve suyu için bir saat ağlıyor evde yok diyorum meyve suyu iccem diyor 💆🏻‍♀️
 
Çok üzüldüğünüzde özür dileyin oğlunuzdan, onunla bebek gibi değil yaşının algılayabildiğince konup sevginizi gösterin, ki bana bunu yapmaya çalışıyorsunuz gibi geldi zaten bu yüzden kafaya takmışsınız. Siz çocuğunuza güzel zaman ayırdıkça, güzel eğitip hayatı boyunca destek oldukça ve onu güzel yetiştirdikçe çocuğunuz size büyük bir sevgiden başka bir şey hissetmez.
 
Ayol amannn eskiden annem terlik firlatirdi kapidan acimadiki der kacardik ahahah canim anam kadının canini bezdirridik kizardi arada babama gömerdi küfurleri ama bilirdik severdi aglasam aglardi kaybolsam 5dk delirirdi evde yemegimi unutsam tenefüsde hep okulda olurdu kızar bagirir ama anadir ya . Yiprandik arkadaslar 2 senedir yiprandik bunlar insani duygular sabir kimde kaldiki bende kizarim otorite olmazsa parmaginda oynatiyorlar bir süre sonra ceza da fayda etmiyor kendinize vijdan azabı cektirmeyi.

Ben cocuklara sinirliyken bana yaklasmayin kalbinize kirmak istemiyorum sakinlesince yaniniza gelecem diyorum toz oluyorlar ortaliktan ...sonra gidip durum neyse konusuyoruz.
Galiba gerçekten evde kalmaktan takılmayacak şeyleri mi takar olduk ki
 
X