Canım benim ne hissettiğini o kadar iyi anlıyorum ki aynısını yaşadım ben. İnsan avrusunu o ameliyat masasında düşündükçe çok daha kötü oluyor. Ama öyle basit bi ameliyat ki. Ben ameliyathaneye teslim ettim. 20 dakkika sonra aldım. Ve kucağımdaydı yani düşün. Gözünü açar açmaz acıktım dedi. Ya yerken kanarsa diye korktum ama anne hassasiyeti işte gayatte iyi yuttu. Sanki ilk kez yemek görmüş gibiydi. Tat duygusu değişmişti çünkü
o iştah hala devam. Ve bu ameliyattan sonra inan bana, kızım inanılmaz bi gelişme gösterdi. Kreşteki arkadaşlarından ay olarak küçüktü zaten. Şimdi hepsinin ablası gibi duruyo. Derslere ilgisi ve öğrenmesi arttı. Çünkü çocuğun vucuduna da beynine de oksijen giriyor. Hasta da olmuyor eskisi gibi. Ameliyattan önce sürekli hastanedeydik biz. Sakın endişe etme tatlım. Çok şükür ki dermansız derdimiz yok..