Nerden nasıl başlasam bilmiyorum. Ama bu mesajı çok ağrıyan kafamla yazıyorum.
Ben 29 Eşim 30 yaşında. Evleneli 2 yıl olmak üzere.
Evliliğimizin ilk yılının sonunda çocuk yapma kararı aldık. Hatta dedik ki bi test yaptıralım sağlıklı mıyız değil miyiz bi kontrol ettirelim. Eşimde de bende de bi şey çıkmadı. Ama önümüzdeki 9 ay denedik hamile kalamadım.
Diyet yaptık spor yaptık sağlıklı beslendik nasip olmadı.
Ardından 10. ayda tüp bebek denemeye karar verdik. İnanın o kadar zorki yediğim iğneler haplar yumurta toplama operasyonları bekleme süreleri anestezilerin sonunda bedenim gerçekten yoruldu.
İlk denemede tuttu. Biz iyi haberi ailelerimizle paylaştık. Tüp bebek olduğunu kimse bilmedi. Normal dedik yani.
Ben bir gün kaza yaptım önüme kıran araç nedeniyle ağaca vurdum bize bi şey olmadı. Ama 3 gün sonra çocuğumuz düştü. Düştü dediğime bakmayın her yer kan gölü apar topar hastaneler aciller... Allah kimseyi bu görüntüyle sınamasın. Amin.
Ağlayan gözler korku dolu bekleyişler arasında kürtaj yapıldı ve bitti.
45 Gün sonra normal yollarla hiç beklemediğimiz bir anda tekrar hamile kaldım.
Biz sevinç içinde doktora gittik bu sefer tüp bebek değildi. Ve kaderin kötü cilvesi olacak ki.. adı servikal gebelik olan milyonda bir raslanan anne için hayati tehlike arz eden bir durumla sınanıyoruz.
Bebek rahmin en altında damarın en yoğun olduğu bölgede kanama olduğunda durması zor olan bir noktada tutunmuştu. Dünya başımıza yıkıldı. Hayatımı veya rahmimi kaybetme riskim olan bir bölgedeydi ve takibe başladık.
9. haftada tekrar kürtaj yapıldı. Yaşama ihtimali yüzde 5/10 dediler. Bu riski alamadım… En son kalp atışları vardı. 15 Farklı doktora gittim yarısı bekle diğer yarısı net bi dille aldırın dedi. Kimi kese bozuk derken kimi kese çok normal bekleyelin ama riskli gebelik dedi gerçekten bu işin bu kadar bilinmez olduğunu bilmiyordum…
Servikal gebelik olduğunu öğrendiğimiz günden beri neredeyse her gün hastaneye gittik..
Ancak ben eskisi gibi değilim. Gerçekten bundan sonra ne olur inanın bilmiyorum.
Keşke evlat edinme normal karşılansa gerçekten hiç düşünmeden edinirdik. Ama haberlerde görüyorum 18 e geldiği gibi bijolojik anne babasını arayanlar... onu yetiştiren aileyi yok sayanlar vs vs..
Neler yaşadığımızı bilmedikleri için her gün çevreden çocuk çocuk soruları geliyor ancak o kadar zormuş ki.. Hele de hayatımı veya rahmimi kaybetme sınırındayken bunları duymak.
Eğer her şey yolunda gitse bile bir sonraki hamilelik olur mu, olursa sağlıklı olur mu.. yine aynı şey başımıza gelir mi... hiç bi zaman çocuğumuz olmayacak mı... yaşımızda geçiyor düşünceleriyle yaşıyoruz...
Bu durumdan nasıl çıkarım bilmiyorum. Hiç kimseye anlatamadığım için buraya yazmak istedim. Allah'a sığınmaktan başka yapabileceğim bi şey yok ama canımız gerçekten yandı...
Kusura bakmayın...
Bundan sonra sizce nasıl bir yol izlemeliyiz?
Ben 29 Eşim 30 yaşında. Evleneli 2 yıl olmak üzere.
Evliliğimizin ilk yılının sonunda çocuk yapma kararı aldık. Hatta dedik ki bi test yaptıralım sağlıklı mıyız değil miyiz bi kontrol ettirelim. Eşimde de bende de bi şey çıkmadı. Ama önümüzdeki 9 ay denedik hamile kalamadım.
Diyet yaptık spor yaptık sağlıklı beslendik nasip olmadı.
Ardından 10. ayda tüp bebek denemeye karar verdik. İnanın o kadar zorki yediğim iğneler haplar yumurta toplama operasyonları bekleme süreleri anestezilerin sonunda bedenim gerçekten yoruldu.
İlk denemede tuttu. Biz iyi haberi ailelerimizle paylaştık. Tüp bebek olduğunu kimse bilmedi. Normal dedik yani.
Ben bir gün kaza yaptım önüme kıran araç nedeniyle ağaca vurdum bize bi şey olmadı. Ama 3 gün sonra çocuğumuz düştü. Düştü dediğime bakmayın her yer kan gölü apar topar hastaneler aciller... Allah kimseyi bu görüntüyle sınamasın. Amin.
Ağlayan gözler korku dolu bekleyişler arasında kürtaj yapıldı ve bitti.
45 Gün sonra normal yollarla hiç beklemediğimiz bir anda tekrar hamile kaldım.
Biz sevinç içinde doktora gittik bu sefer tüp bebek değildi. Ve kaderin kötü cilvesi olacak ki.. adı servikal gebelik olan milyonda bir raslanan anne için hayati tehlike arz eden bir durumla sınanıyoruz.
Bebek rahmin en altında damarın en yoğun olduğu bölgede kanama olduğunda durması zor olan bir noktada tutunmuştu. Dünya başımıza yıkıldı. Hayatımı veya rahmimi kaybetme riskim olan bir bölgedeydi ve takibe başladık.
9. haftada tekrar kürtaj yapıldı. Yaşama ihtimali yüzde 5/10 dediler. Bu riski alamadım… En son kalp atışları vardı. 15 Farklı doktora gittim yarısı bekle diğer yarısı net bi dille aldırın dedi. Kimi kese bozuk derken kimi kese çok normal bekleyelin ama riskli gebelik dedi gerçekten bu işin bu kadar bilinmez olduğunu bilmiyordum…
Servikal gebelik olduğunu öğrendiğimiz günden beri neredeyse her gün hastaneye gittik..
Ancak ben eskisi gibi değilim. Gerçekten bundan sonra ne olur inanın bilmiyorum.
Keşke evlat edinme normal karşılansa gerçekten hiç düşünmeden edinirdik. Ama haberlerde görüyorum 18 e geldiği gibi bijolojik anne babasını arayanlar... onu yetiştiren aileyi yok sayanlar vs vs..
Neler yaşadığımızı bilmedikleri için her gün çevreden çocuk çocuk soruları geliyor ancak o kadar zormuş ki.. Hele de hayatımı veya rahmimi kaybetme sınırındayken bunları duymak.
Eğer her şey yolunda gitse bile bir sonraki hamilelik olur mu, olursa sağlıklı olur mu.. yine aynı şey başımıza gelir mi... hiç bi zaman çocuğumuz olmayacak mı... yaşımızda geçiyor düşünceleriyle yaşıyoruz...
Bu durumdan nasıl çıkarım bilmiyorum. Hiç kimseye anlatamadığım için buraya yazmak istedim. Allah'a sığınmaktan başka yapabileceğim bi şey yok ama canımız gerçekten yandı...
Kusura bakmayın...
Bundan sonra sizce nasıl bir yol izlemeliyiz?