Gercekten dokuz yasindaki cocugu sokmaniz gereken kalip bu mu size gore? Umarim egitimci, vb. falan degilsinizdir.Bence şımarık, özgüvenli istediği gibi cvp veriyor, bu kırılır mı ayıp olur mu , kizarlarmi diye düşünmuyor. Kural koymadan rahat mı büyüdü?
Bakın bunda çok haklısınızYa aslinda bana cok anormal gelmedi, yani sizin ailesi olarak Boyle dusunmeniz gayet normal ama cocugunuzdan utanmaniza gerek yok.
Cocuk buyume asamasinda ve dusundugunu direk soyluyor ve yalan da degil soyledikleri, mesela gezi olayi demek ki iyi degilmis ve hoslarina gitmemis ve biz buyukler gibi kibarlik olsun diye aa cok guzeldi demesini gerektirecek bir durum yok ortada.Bu yuzden, bundan utanmayin bence benim hosuma giderdi bir mudur olarak.her etkinlik her cocugun hosuna gidecek diye bir sey de yok ya da her kisi ya da her sohbet.
Cocugunuzun bu hareketlerini surekli kendisinin yuzune vurmaktan bir sureligine vazgecin bence ve izleyin gercekten hangi durumlarda boyle davraniyor. Ki bana anormal gelmiyor cocuk illa birileri kendini iyi hissettsin diye yapmacik davranmiyor
Normal bence bunlarMerhabalar,
Bir konuda fikrinize ihtiyacım var, 9 yaşında bir oğlum var. 3.sinif.
aslına bakarsanız zeki bir çocuk, yani kriz anlarında ya da iş ciddi anlamda ona düştüğünde harika idare eder, çok güzel konuşur, bir yetişkinden bile daha mantıklı çözümler sunabilir. Pratik zekalidir. Beceriklidir vs.
Ama kriz anlarında ki bu tutumu normal zamanda berbat, saçma sapan.
Dışarıda birileriyle her muhatap olduğumuzda neredeyse bizi utandırıyor. Zaten hiperaktif her yerde zıp zıp, en olmayacak şeyi bulur ve yapar. Bazen tipi ve yaptıklarını uyuşuramiyorum sanki küçük çocuk da öyle işler yapıyor gibi kötü görünüyor.
Hadi diyorum çocuk daha... Ama konuşmaları... Sürekli saçma sapan konusuyor. Herkesle kendince dalga geçiyor.
Okulla geziye gittiler, oradaki görevli kendi idarecisine, çocuklar çok memnun kaldı vs demiş. hatta biriyle konuşmak isterseniz buyrun diye telefonu onca çocuğun içinde bizimkine vermiş. Bizimki de hiç güzel gecmedi ha ha ha ha demiş. Komik gibi, ama degil. Çok utandırıcı. Şimarikca.
Bugün annemle disaridaydi, kuzeniyle dönüp duruyorlarmis. Olabilir çocuklar. Bir kadında bunlara, biliyor musun dünyada böyle sürekli dönüyor ama hiç hissetmiyoruz demiş. Oğlumda Allah Allah öyle miiii demiş. Kadın da açıklamış biraz. Sonra benim oğlum ben hepsini biliyorum da senle dalga geçiyorum demiş. Kadın da hakime bı kadın. Kim olursa olsun da cocugumun ifade tarİ çok kötü. Ya biz de kimse onun şımarık olmasına izin vermedi, hoş görmedi, ya da gülmedi. Uyarıyoruz, konuşuyoruz...
Anne ben de neden böyle yapıyorum bilmiyorum, birden böyle çıkıyor ağzımdan diyor.
Psikologa götürdüm iyi bir psikolog bulmak öyle zor ki. 3 kişiyle görüştüm, saçma sapan öneriler, bilimden uzak, ya da büyüyünce geçer vari konuşmalar.
Öğretmeni seviyor oglumu ama insanı çok zorlayan bir durum. Annesi olarak benim bile ağzının üstüne bı tane vurasim geliyor. Sürekli bizleri utandırıyor. Haftaya gittiği bilsem deki rehberlikciden randevu aldım.
Var mıydı çocuğu böyle olan? Düzeldi bizimki diyen... Önerisi olan?
Kesinlikle ne yazik ki bizim toplumumuzda bir kesim, cocuga ne dersek ne verirsek cocugun hosuna gitmek zorunda ya da bir kimseleri memnun etmek zorunda gibi goruluyor ama ben tam tersini dusunuyorum cocuk da bir birey unutmamak lazimBakın bunda çok haklısınız
Örneğin annem arıyor oğlumla konuşmak istiyor oğlum alıyor telefonu şuan seninle konuşmak istemiyorum diyor annem aaaa çok ayıp öyle denir mi diyor, tabiki denir bu ayıp birşey değil düzgünce kendini ifade ediyor diyorum, çocuğuma da bunu teşvik ediyorum. Yemek nasıl olmuş oğlum diyorum bakıyor suratıma oğlum beğenmediysen söyleyebilirsin diyorum ama üzülmez misin diyor yalan söylersen üzülürüm ben ancak diyorum.
Ben 8 senedir piyano ogretmeniyim. Tam benim yas grubum. 3. Sinif ogrencileriyle toplu ders de yaptim, ozel ders de. Kulaga buyumusler gibi gelseler de coook kucukler daha. Laftan anladiklari bi yasta degiller. İnanin bana oyle akilli ogrencilerim vardi ki 5. Sinif, 6. Sinif ogrencileri. Onlar bile boyle davranislar sergileyebiliyorlardi. Onun daha cocuk oldugunu kabul edin. Tabii uyarilara, gulmemeye, onaylamamaya devam edin bu tarz davranislari. Ama o hala bir cocuk. Gozunuze ne kadar buyumus gelse de daha buyumediMerhabalar,
Bir konuda fikrinize ihtiyacım var, 9 yaşında bir oğlum var. 3.sinif.
aslına bakarsanız zeki bir çocuk, yani kriz anlarında ya da iş ciddi anlamda ona düştüğünde harika idare eder, çok güzel konuşur, bir yetişkinden bile daha mantıklı çözümler sunabilir. Pratik zekalidir. Beceriklidir vs.
Ama kriz anlarında ki bu tutumu normal zamanda berbat, saçma sapan.
Dışarıda birileriyle her muhatap olduğumuzda neredeyse bizi utandırıyor. Zaten hiperaktif her yerde zıp zıp, en olmayacak şeyi bulur ve yapar. Bazen tipi ve yaptıklarını uyuşuramiyorum sanki küçük çocuk da öyle işler yapıyor gibi kötü görünüyor.
Hadi diyorum çocuk daha... Ama konuşmaları... Sürekli saçma sapan konusuyor. Herkesle kendince dalga geçiyor.
Okulla geziye gittiler, oradaki görevli kendi idarecisine, çocuklar çok memnun kaldı vs demiş. hatta biriyle konuşmak isterseniz buyrun diye telefonu onca çocuğun içinde bizimkine vermiş. Bizimki de hiç güzel gecmedi ha ha ha ha demiş. Komik gibi, ama degil. Çok utandırıcı. Şimarikca.
Bugün annemle disaridaydi, kuzeniyle dönüp duruyorlarmis. Olabilir çocuklar. Bir kadında bunlara, biliyor musun dünyada böyle sürekli dönüyor ama hiç hissetmiyoruz demiş. Oğlumda Allah Allah öyle miiii demiş. Kadın da açıklamış biraz. Sonra benim oğlum ben hepsini biliyorum da senle dalga geçiyorum demiş. Kadın da hakime bı kadın. Kim olursa olsun da cocugumun ifade tarİ çok kötü. Ya biz de kimse onun şımarık olmasına izin vermedi, hoş görmedi, ya da gülmedi. Uyarıyoruz, konuşuyoruz...
Anne ben de neden böyle yapıyorum bilmiyorum, birden böyle çıkıyor ağzımdan diyor.
Psikologa götürdüm iyi bir psikolog bulmak öyle zor ki. 3 kişiyle görüştüm, saçma sapan öneriler, bilimden uzak, ya da büyüyünce geçer vari konuşmalar.
Öğretmeni seviyor oglumu ama insanı çok zorlayan bir durum. Annesi olarak benim bile ağzının üstüne bı tane vurasim geliyor. Sürekli bizleri utandırıyor. Haftaya gittiği bilsem deki rehberlikciden randevu aldım.
Var mıydı çocuğu böyle olan? Düzeldi bizimki diyen... Önerisi olan?
Ben ailelerden çok tepki alıyorum, kendim nasılsam oğlum da öyle, ben sllamıyorum insanları oğlum da sallamıyor. Keşke herkes kendi sınırlarında özgürce yaşamayı bilse.Kesinlikle ne yazik ki bizim toplumumuzda bir kesim, cocuga ne dersek ne verirsek cocugun hosuna gitmek zorunda ya da bir kimseleri memnun etmek zorunda gibi goruluyor ama ben tam tersini dusunuyorum cocuk da bir birey unutmamak lazim
Aynen dimi
Ama ben hep böyle yönlendiriyorum, yani üzgünsen canın acıyorsa içinden ağlamak geliyorsa ağla üzüntünün acının ağlamanın cinsiyeti olmaz, mutluysan kahkaha at içinden geldiği gibi coş, korkuyorsan bunu belli et ifade et falan filan….
Yani bir ogretmen olarak cocugun bu goruslerinin onemsiz oldugunu mu dusunuyorsunuz? Boyle davranislar , dediginiz davranislar, anormal degil yalniz aksine anaokulu öncesi bir cocuk bile bir seyi sevmiyorsa begenmiyorsa begenmiyordur saygi duymak gerekiyor. Bu kaliptan cikip,bir ogretmen olarak pedagojik formasyon alirken bunun egitimini almis olmaniz gerekiyor diye dusunuyorumBen 8 senedir piyano ogretmeniyim. Tam benim yas grubum. 3. Sinif ogrencileriyle toplu ders de yaptim, ozel ders de. Kulaga buyumusler gibi gelseler de coook kucukler daha. Laftan anladiklari bi yasta degiller. İnanin bana oyle akilli ogrencilerim vardi ki 5. Sinif, 6. Sinif ogrencileri. Onlar bile boyle davranislar sergileyebiliyorlardi. Onun daha cocuk oldugunu kabul edin. Tabii uyarilara, gulmemeye, onaylamamaya devam edin bu tarz davranislari. Ama o hala bir cocuk. Gozunuze ne kadar buyumus gelse de daha buyumedi7. Sinif itibariyle cocukluktan cikiyorlar. Bunu unutmayin
Ya bir de dönem dönem bir pervasızlık geliyor çocuklara. Sınırları aşmayı ileri gitmeyi tecrübe ediyorlar.Ben 8 senedir piyano ogretmeniyim. Tam benim yas grubum. 3. Sinif ogrencileriyle toplu ders de yaptim, ozel ders de. Kulaga buyumusler gibi gelseler de coook kucukler daha. Laftan anladiklari bi yasta degiller. İnanin bana oyle akilli ogrencilerim vardi ki 5. Sinif, 6. Sinif ogrencileri. Onlar bile boyle davranislar sergileyebiliyorlardi. Onun daha cocuk oldugunu kabul edin. Tabii uyarilara, gulmemeye, onaylamamaya devam edin bu tarz davranislari. Ama o hala bir cocuk. Gozunuze ne kadar buyumus gelse de daha buyumedi7. Sinif itibariyle cocukluktan cikiyorlar. Bunu unutmayin
Ee ben ne dedim? Hangi dedigim sizinkine karsit gorus oldu? Ben 3. Sinifa giden bir cocugun hala bir cocuk oldugunu ve davranislarinin bir cocuga gore normal oldugunu belirttim. Lutfen dikkatli okuyun. Sizin dediklerinizle alakasi yok dusunceminYani bir ogretmen olarak cocugun bu goruslerinin onemsiz oldugunu mu dusunuyorsunuz? Boyle davranislar , dediginiz davranislar, anormal degil yalniz aksine anaokulu öncesi bir cocuk bile bir seyi sevmiyorsa begenmiyorsa begenmiyordur saygi duymak gerekiyor. Bu kaliptan cikip,bir ogretmen olarak pedagojik formasyon alirken bunun egitimini almis olmaniz gerekiyor diye dusunuyorum
Çocukları yeterince gözlemlememişsiniz bu zamana kadar sanırım. Hiçbir çocuk annesiyle konuştuğu iletişim kurduğu gibi arkadaşlarıyla öğretmenleriyle yabancılarla ve hatta babasıyla konuşmaz iletişim kurmaz.Arkadaşlar şunu belirtmemisim, keyif aldığı halde diyor bunu. Yani gittiği gezi akvaryum gezisi ve keyif aldın mı dediğimde bana şöyle harika böyle güzel diye anlatıyor. Ama orada bile bile sırf gıcıklık olsun diye hiç keyif almadım diyor. Onun özgürlük alanlarına saygı duyuyorum. Bu başka birşey.
Yanlış sanmissiniz o zaman çünkü çocuğumun ne hissedip ne düşündüğünü gozlerinden bile anlayabiliyorum şükür. Bu mesele farklı diyorum demek ki bir fikriniz yokÇocukları yeterince gözlemlememişsiniz bu zamana kadar sanırım. Hiçbir çocuk annesiyle konuştuğu iletişim kurduğu gibi arkadaşlarıyla öğretmenleriyle yabancılarla ve hatta babasıyla konuşmaz iletişim kurmaz.
Gıcıklık da yapabilir, bunda anormal birşey yok, 9 yaşındaki bir çocuk bir yetişkin gibi davranmamalı zaten, bu yaşlarında doğruyu yanlışı tecrübe etmeli
Ben sizin çocuğunuzdan bahsetmedimki. Çocuğunuzun halini anlamıyorsunuz hiç demedim. Keşke söyleneni de anlayabilseydiniz.Yanlış sanmissiniz o zaman çünkü çocuğumun ne hissedip ne düşündüğünü gozlerinden bile anlayabiliyorum şükür. Bu mesele farklı diyorum demek ki bir fikriniz yok
Tamam en çok sen biliyorsunBen sizin çocuğunuzdan bahsetmedimki. Çocuğunuzun halini anlamıyorsunuz hiç demedim. Keşke söyleneni de anlayabilseydiniz.
Mesele farklı olduğu için defalarca yazdım fikir verdim örnekler verdim yardımcı olmaya çalıştım nasıl fikrim yok? Sadece yazılanı anlamamakla kalmayıp bir de okumuyorsanız başta belirtin okunmayacak birşeyse yazmayalım
Cevap sorunun içinde gizli ıq testi fazla yüksektir büyük ihtimalle, maalesef ben de büyüdükçe geçer diyeceğim. Çocuğunuzun ruh ve zeka yaşı uyumsuz, taşımakta zorlanıyor.Merhabalar,
Bir konuda fikrinize ihtiyacım var, 9 yaşında bir oğlum var. 3.sinif.
aslına bakarsanız zeki bir çocuk, yani kriz anlarında ya da iş ciddi anlamda ona düştüğünde harika idare eder, çok güzel konuşur, bir yetişkinden bile daha mantıklı çözümler sunabilir. Pratik zekalidir. Beceriklidir vs.
Ama kriz anlarında ki bu tutumu normal zamanda berbat, saçma sapan.
Dışarıda birileriyle her muhatap olduğumuzda neredeyse bizi utandırıyor. Zaten hiperaktif her yerde zıp zıp, en olmayacak şeyi bulur ve yapar. Bazen tipi ve yaptıklarını uyuşuramiyorum sanki küçük çocuk da öyle işler yapıyor gibi kötü görünüyor.
Hadi diyorum çocuk daha... Ama konuşmaları... Sürekli saçma sapan konusuyor. Herkesle kendince dalga geçiyor.
Okulla geziye gittiler, oradaki görevli kendi idarecisine, çocuklar çok memnun kaldı vs demiş. hatta biriyle konuşmak isterseniz buyrun diye telefonu onca çocuğun içinde bizimkine vermiş. Bizimki de hiç güzel gecmedi ha ha ha ha demiş. Komik gibi, ama degil. Çok utandırıcı. Şimarikca.
Bugün annemle disaridaydi, kuzeniyle dönüp duruyorlarmis. Olabilir çocuklar. Bir kadında bunlara, biliyor musun dünyada böyle sürekli dönüyor ama hiç hissetmiyoruz demiş. Oğlumda Allah Allah öyle miiii demiş. Kadın da açıklamış biraz. Sonra benim oğlum ben hepsini biliyorum da senle dalga geçiyorum demiş. Kadın da hakime bı kadın. Kim olursa olsun da cocugumun ifade tarİ çok kötü. Ya biz de kimse onun şımarık olmasına izin vermedi, hoş görmedi, ya da gülmedi. Uyarıyoruz, konuşuyoruz...
Anne ben de neden böyle yapıyorum bilmiyorum, birden böyle çıkıyor ağzımdan diyor.
Psikologa götürdüm iyi bir psikolog bulmak öyle zor ki. 3 kişiyle görüştüm, saçma sapan öneriler, bilimden uzak, ya da büyüyünce geçer vari konuşmalar.
Öğretmeni seviyor oglumu ama insanı çok zorlayan bir durum. Annesi olarak benim bile ağzının üstüne bı tane vurasim geliyor. Sürekli bizleri utandırıyor. Haftaya gittiği bilsem deki rehberlikciden randevu aldım.
Var mıydı çocuğu böyle olan? Düzeldi bizimki diyen... Önerisi olan?
Hasret kaldık böyle annelereBir annenin çocuğunu bu kadar nesnel ve tarafsız değerlendirdiğini hiç görmemiştim. Konudan bağımsız olarak cidden takdir ettim sizi
Çevresi nasıl ? İnternetle ilişkisi ? Sosyal medya tam da tarif ettiğiniz kişilerle dolu.Merhabalar,
Bir konuda fikrinize ihtiyacım var, 9 yaşında bir oğlum var. 3.sinif.
aslına bakarsanız zeki bir çocuk, yani kriz anlarında ya da iş ciddi anlamda ona düştüğünde harika idare eder, çok güzel konuşur, bir yetişkinden bile daha mantıklı çözümler sunabilir. Pratik zekalidir. Beceriklidir vs.
Ama kriz anlarında ki bu tutumu normal zamanda berbat, saçma sapan.
Dışarıda birileriyle her muhatap olduğumuzda neredeyse bizi utandırıyor. Zaten hiperaktif her yerde zıp zıp, en olmayacak şeyi bulur ve yapar. Bazen tipi ve yaptıklarını uyuşuramiyorum sanki küçük çocuk da öyle işler yapıyor gibi kötü görünüyor.
Hadi diyorum çocuk daha... Ama konuşmaları... Sürekli saçma sapan konusuyor. Herkesle kendince dalga geçiyor.
Okulla geziye gittiler, oradaki görevli kendi idarecisine, çocuklar çok memnun kaldı vs demiş. hatta biriyle konuşmak isterseniz buyrun diye telefonu onca çocuğun içinde bizimkine vermiş. Bizimki de hiç güzel gecmedi ha ha ha ha demiş. Komik gibi, ama degil. Çok utandırıcı. Şimarikca.
Bugün annemle disaridaydi, kuzeniyle dönüp duruyorlarmis. Olabilir çocuklar. Bir kadında bunlara, biliyor musun dünyada böyle sürekli dönüyor ama hiç hissetmiyoruz demiş. Oğlumda Allah Allah öyle miiii demiş. Kadın da açıklamış biraz. Sonra benim oğlum ben hepsini biliyorum da senle dalga geçiyorum demiş. Kadın da hakime bı kadın. Kim olursa olsun da cocugumun ifade tarİ çok kötü. Ya biz de kimse onun şımarık olmasına izin vermedi, hoş görmedi, ya da gülmedi. Uyarıyoruz, konuşuyoruz...
Anne ben de neden böyle yapıyorum bilmiyorum, birden böyle çıkıyor ağzımdan diyor.
Psikologa götürdüm iyi bir psikolog bulmak öyle zor ki. 3 kişiyle görüştüm, saçma sapan öneriler, bilimden uzak, ya da büyüyünce geçer vari konuşmalar.
Öğretmeni seviyor oglumu ama insanı çok zorlayan bir durum. Annesi olarak benim bile ağzının üstüne bı tane vurasim geliyor. Sürekli bizleri utandırıyor. Haftaya gittiği bilsem deki rehberlikciden randevu aldım.
Var mıydı çocuğu böyle olan? Düzeldi bizimki diyen... Önerisi olan?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?