çocuğu olup da uzağa göndermek zorunda kalanlar lütfen bir bakın

Oglum 10 yasinda , 3.5 yasindan beri annemlerin yazligina gonderirim tatile , hatta gecen hafta yine gonderdim su anda orada

Herseyin zamani vardir , 2 yas daha bebek , 3 yasina kadar olan cocuklar bebek kabul edilir
Siz ona ne tatili anlatabilirsiniz ne de neden ayri kalmasi gerektigini , 1-2 sene sonra kisa sureli goturur birakir denersiniz kalip kalamayacagini ama dedigim gibi su anda degil
benimde dediğim gibi dayanamadım vazgeçtim zaten.. bu konuda hem fikiriz..
 
Göndermeyecek olmanıza sevindiğimi yazmak istedim.
Göndermeyin bence de.
Ben 5 yaşındaki çocuğumu göndermezdim açıkcası, sizinki daha bebek.

Ayrıca uzun vadede başka plan yapmanızı önermek isterim. Annenize üzüldüm, bence onu daha fazla yormayın. Kayınvalideniz de hayvancılıkla uğraşıyormuş,onun da işi zor.
Bence siz bakıcı fikrine şimdiden ısınmaya başlayın. Gerekirse büyükleriniz bakıcıların başında durur ama direkt onlara yüklenmeyin artık.
İlle de ben çalışacağım diyorsanız bakıcı veya kreş daha mantıklı olacaktır, bu kış mesela.
 
Doktora tezimin verilerini dağ bayırda toplamam gerektiği ve yaklaşık 50birim yer gezeceğim için 20aylık oğlumu 1 saat uzaklığımdaki anneme (babam annem kardeşim kardeşim büyük bir evde güzel bir konumda çocuk için uygun şartlarda bir yerde yaşıyorlar) 2.5 günlüğüne bıraktım. Annem 2.5 gün için şunları söyledi: Adınız geçtiğinde hüzünleniyor, sakinleşip kulak kabartıyor ve üzülüyor. Fotoğraflarımızı gördüğünde öpüyor anne baba nerde diyor. Özellikle sabahları uyandığında ve akşam uyurken annesini arıyor. Görüntülü aradığımızda da önce video sandı gülüyordu etkileşime geçince ağlamaya başladı.
Döndüğümüzde ilk sarılmadı ama mutlu oldu. Birşeyler gösterdi isimlerini söyledi hep sanki biz yokken neler yaptığını anlatır gibi. Yarım saat sonra falan sarıldı. Nereye gitse bizi çağırdı. Sanırım bir daha gideriz diye korktu. Bizi özlediğini bir daha gitmemizi istemediğini anlatmaya çalıştı. Ertesi gün sorun kalmamıştı.
Yapılabilir mi bilmiyorum son çare haftada 2 gün ayrı kalıp, diğer günler yanına gitseniz?
Ayrıca bu konu dışında bakımverenlerin durumu da uygun değil. Artık kreş ya da bakıcı düşünmeye başlamalısınız.
 
vazgecmis olmaniza cok sevindim , kaynim var cok kücük yaslardan hatta bebekliginin bazi dönemleri sürekli anneanne ve babaanne arasinda mekik dokumus yaz tatillerinde bir kac ayligina , acik ve net sekilde söylüyor kayinvalidemi ve kayinpederimi sevmedigini hemde yüzlerine. kayinvalidem yaptiklari tercih yüzünden bin pisman ama artik zaman geri gelemez. aralarinda asilamaz ucurumlar var. dilerimki kendinizi ve bebeginizi benzer bir durumdan hayatiniz boyunca korursunuz
 
Öncelikle merhaba hanımlar, 2 yaşında bir oğlum var ve çalışıyorum. Normal şartlarda çocuğuma kayınvalidem ve annem dönüşümlü bakıyor. Ama bu sene kayınvalidem nisan başında köye gitti daha da gelmedi. Annem çocuğa bakıyor iyi güzel ama kendi sağlık sorunları çok ve ileri derecede. Belinde vida var, bacaklarından varis ve protez ameliyatı olması lazım. Gün içinde çocuğa bakıyor ama akşam lavaboya bile koluna girerek götürüyoruz ve bu beni çok üzüyor. Dün akşam kayınvalidemden gelmesini istedim sonra yine dönersin en azından annem biraz dinlensin dedim, ama gelemeyeceğini bizim çocuğu göndermemizi söyledi. Ben ilk başta ciddiye almadım ama onlar baya ciddi söylemişler ve evdeki herkes ciddiye almış durumda. Dünden beri iki gözüm iki çeşme ağlıyorum ben oğlumdan nasıl ayrı kalacağım diye,bana bir akıl verin.

Annem gerçekten rahatsız olmasa hayatta düşünmem oğlumu uzağa göndermeyi ama annemin sağlık durumu elvermiyor çocuk bakmaya. Bu zamana kadar nasıl baktı derseniz, 24 saatlik vardiyalarla çalışıyorum, bir gün annem bakıyor, 2 gün ben evdeyim ama ister istemez aynı evin içinde olunca kadın duramıyor, onu da yapayım bunu da yapayım derken yoruyor kendini. e bende 24 saat işten çıkıyorum evde anneme daha fazla yük olmamak için çocuğa ev işlerine her şeye yetişmeye çalışıyorum. bende ister istemez sürekli yorgun isteksiz ve stresli oluyorum. Oğlum dedesine babaannesine özellikle evdeki amcasına feci düşkün, ve köyü seviyor. Mantık olarak olur diyorum. Ama gelin görün ki dün geceden beri ağlıyorum ben onsuz ne yaparım diye. Anneme üzülmesem bir dk düşünmem bile bu teklifi ama ona üzülüyorum. o da beni böyle gördükçe üzülüyor ben bakarım tamam diyor ama tamam demekle olmuyor.

Velhasıl çocuğunu daha önce böyle köye babaannesinin, anneannesinin yanına gönderenler nasıl dayandınız, çocuğunuz geldiğinde size küstü mü, ya da gittiği yerde çok zorlandı mı alışıldık yer bile olsa, nasıl aştınız bu süreci lütfen bana bir şey söyleyin.. Dünden beri sarılıp sarılıp ağlayasım geliyor çocuğunda psikolojisi bozulacak benim yüzümden..

not: yazmayı unutmuşum bu olay sadece 1 aylığına olacak. sonra yine annem gelecek ve kışa da zaten kayın validem dönecek evine.

not2 : göndermiyorum vazgeçtim. Hepinize teşekkürler yorumlardan dolayı.
Oğlum 21 aylık gondermezdim yazacaktım ki siz de gondermeyecekmissiniz.sevindim karariniza.Allah kolaylık versin.hic ayırmasın yavrunuzdan...
 
Olaya bambaşka yönden bakarak yeni bir çözüm önerisi sunmak istiyorum size.
Kayınvalideniz hayvanlara baktığı için gelemiyormuş. Kayınpederin yanına parasıyla bir yardımcı tutun. Köylerde zaten çok olur hayvancılık elbet biri yardımcı olur hem bakıcı parasından daha az tutar. Bakıcı ücretleri çok fazla sizin maaşınıza çalışmaz zaten bakıcılar, üstelik belli bir piyasaları var öyle 1 aylığına gelmezler.
Anneniz dinlenmiş olur. Çocuğunuzdan ayrılmamış olursunuz ve gözünüz arkada kalmadan çocuğunuzu kayınvalidenize emanet edersiniz.
Tek seçeneğiniz çocuğu göndermek değil yani.
 
mıllet nasıl dogurup dogurup cocugunu baska yere gonderıyor anlamıyorum sız gondermeyerek en dogrusunu yapıyorsunuz ınsan canı kolay mı yetısıyor
bır anlık seyler en kotu seylerı genelde ınsana en yakınları yapar ben hayatda kımseye guvenmem krese yazdırdım cocugumu kasla goz arasında bahceye cıkmıs kımse farketmemıs dıye yazdırdıgım gun kresten aldım degıl haftalarca aylarca uzak oldugum yere gondermek

gozune kum kacsa canım acır cocuk bu seytana keyıf gerek ayagı takılır basını tasa carpar köy yerı yılan sokar akrep ısırır hersey olur ne halt edecekler ne buyuk cesaret

bır akrabamız kadın calısıyor dıye cocuguna annesı bakıyor cocuk nasılsa uyuyor dıye evının hemen altındakı bakkala gıdıyor seker almaya ınmesıyle bır gumburtu bakkal kapısındayken daha cocuk pencereden egılmıs kapı sesıne mı uyanmıs neyse ... o anda öluyor 20 yıl falan oldu hala anne kız küs konusmuyor kızı annesıyle cocugumun ölumune sebep oldun ıhmal yuzunden dıye... bır anlık bırsey
gecen gun haberde gordum bakkalın onunde babayla cocuk el ele gecerken aradan bırı fırlayıp tum gucuyle cocugun elınden cekıp alıp kacırıyor gunduz vaktı kalabalık yerde babanın elınden

en yakın komsun dedıgın kayınbabam dayım dedıgın cocuga tedavuz edıyor parcalayıp gomuyor

ne cocugu gondermesı ne emanet etmesı

darılırlarsa darılsınlar
Benim gibi düşünen insanlar olduğunu gördükçe kendimi daha iyi hissediyorum.
Bu yavruların başına ne geliyorsa bişey olmazlardan geliyor zaten..
Herşey olabilir, oluyor da..
 
Benim gibi düşünen insanlar olduğunu gördükçe kendimi daha iyi hissediyorum.
Bu yavruların başına ne geliyorsa bişey olmazlardan geliyor zaten..
Herşey olabilir, oluyor da..
Tabi ya gözüne bakiyoruz.yanimizda ayağı takılıp düşüyor 21 aylık oğlum birbirimizi sucluyoruz eşimle.
Bir arkadaşım İstanbul'da çalışıyor annesi Bursa da ...çocuk 1 yaşını doldurunca arkadaşım ise başladı oğlunu anneanneye bıraktı...ben şok...başına bişey gelmese bile Allah kimseyi yavrusundan ayırmasın.ben uyuyamam çocuğum olmadan bilirim o da bensiz babasız uyumaz.Allahim tüm yavrulari anne babasına bağışlasın 4 gözden ayirmasin
 
Annenize baktırmayın kadın hasta ameliyatlı yazık valla. Bir bakıcı bulun evinize gelsin hem çocuğa baksın hem ev işlerine yardımetsin. Bakıcıya para veremem diyorsanız maaşınızı ne yapıyorsunuz? Baban e de gelip bakmaya mecbur değil, kendi evini düzenini özler karın. 1 yıl bakıcı artı anane sonra kreş en iyisi
 
Babaannesine dedesine cok guveniyosan sıkıntı olmaz hem cocuk temiz hava almis olur ama ne kadar sure icin gecerli bu olay birkac ise kucuk oldugundan sorun bence ,ben hic yollamadim uzaga ama bir arkadasim kucuklukten 14 yasina kadar yollamak zorunda kalmisti tabi okul tatillerinde falan ucretsiz izin alip gidiyodu Allah yardimcin olsun annene de uzuldum yazik
 
İkiniz de vardiyalı çalışıyormuşsunuz

Eşiniz de 24 lü vardiyada mı

Yani bir ay değişiklik vs yapın arkadaşlarla yaz dönemi

Dönüşümlü bakın

Bir yakınımız hemşire o eşi ile bakıyor çocuğa tabii sabah gelince yatması zor oluyor çocuk bırakmıyor ama yine de idare ediyorlar
 
daha önce yazacaktım aslında ama fırsatı olmadı bir türlü.. vazgeçmiştik ama 1 hafta denesekte olurunu bulamadık bir türlü; en sonunda haftasonu 2 günlüğüne köye gittik. amcasını babaannesini görünce zaten çok sevindi.. Daha önce belirtmiş miydim bilmiyorum ama amcasına çok düşkün. 2 gün boyunca sürekli konuştum "annecim babanla ben işe gidicez, sen bizimle eve gelir misin yoksa burada amcalar babaannelerle mi kalacaksın" diye.. (2 yaşında çocuğun böyle bir karar veremeyeceğinin farkındayım hevesini anlamaya çalıştım sadece, zor bir durumda basıp gelecektim zaten yanına). bizimkisi hevesli olunca 2 günün sonun da iyice öpüp koklayıp yola çıktık. 1 ay kaldı 2 defa gidip geldim. Keyfi gayet yerindeydi hatta komple köye yerleştirme çabasına girdi bizi. Hiç istemeye istemeye döndü bir ayın sonunda. Bir ay boyunca dedesi, babaannesi, amcası, toprak, hayvanlar derken gül gibi geçti gitti oğlum için. her akşam görüntülü konuştuk. Her seferinde gülerek o gün gördüğü şeyleri yaptıklarını anlattı bize kendi elinden dilinden geldiğince. Hep mutlu oldu çok şükür. Zaten mutlu olduğunu gördükçe katlanabildim ayrılığa..
Arkadaşların izni bitince bir ayın sonunda gittik aldık, benim çalıştığım günlerde eşim işe götürdü sabah 6 da kalktılar gittiler, akşam sekizde eve geldiler. Ertesi gün yine 6 da kalktılar bana bıraktı çocuğu iş yerime eşim işe gitti, 2 saat sonra da biz oğlumla nöbet teslim edip evimize gittik, çok zorlu, yoğun ve yorgun bir süreç oldu benim için ama Allah'a şükür o da geçti.. Babaannemiz köyden geldi şu an..
sonuç olarak oğlum için çok güzel oldu hala köy deyince gözleri parlıyor bayıldı.
ama bana gelirsek, felaket geçti, her akşam ağlamaklı, her şeye hüzünlenmeli. Gün saymalı, her gidiş dönüş salya sümük..
Çocuk için bir şekilde oyalanıyor geçiyor (tabi çocuktan çocuğa değişir) ama anneler için hep aynı olacaktır diye düşünüyorum.. buda benim deneyimim oldu. Zor durumda kalanlar olursa okur, fikir alır belki dursun köşe de ama inşallah kimse bu kadar zor durumda kalmaz.
 
Çocuğu bırakıp işe gitmek bile zorken siz köye göndermişsiniz. Çok zor ama sonuç olarak çocuğunuzun da çok mutlu olduğu bir süreç atlatmışsınız. Umarım bir daha ayrılmak zorunda kalmazsınız. Allah bütün çalışan kadınlara yardım etsin
 
daha önce yazacaktım aslında ama fırsatı olmadı bir türlü.. vazgeçmiştik ama 1 hafta denesekte olurunu bulamadık bir türlü; en sonunda haftasonu 2 günlüğüne köye gittik. amcasını babaannesini görünce zaten çok sevindi.. Daha önce belirtmiş miydim bilmiyorum ama amcasına çok düşkün. 2 gün boyunca sürekli konuştum "annecim babanla ben işe gidicez, sen bizimle eve gelir misin yoksa burada amcalar babaannelerle mi kalacaksın" diye.. (2 yaşında çocuğun böyle bir karar veremeyeceğinin farkındayım hevesini anlamaya çalıştım sadece, zor bir durumda basıp gelecektim zaten yanına). bizimkisi hevesli olunca 2 günün sonun da iyice öpüp koklayıp yola çıktık. 1 ay kaldı 2 defa gidip geldim. Keyfi gayet yerindeydi hatta komple köye yerleştirme çabasına girdi bizi. Hiç istemeye istemeye döndü bir ayın sonunda. Bir ay boyunca dedesi, babaannesi, amcası, toprak, hayvanlar derken gül gibi geçti gitti oğlum için. her akşam görüntülü konuştuk. Her seferinde gülerek o gün gördüğü şeyleri yaptıklarını anlattı bize kendi elinden dilinden geldiğince. Hep mutlu oldu çok şükür. Zaten mutlu olduğunu gördükçe katlanabildim ayrılığa..
Arkadaşların izni bitince bir ayın sonunda gittik aldık, benim çalıştığım günlerde eşim işe götürdü sabah 6 da kalktılar gittiler, akşam sekizde eve geldiler. Ertesi gün yine 6 da kalktılar bana bıraktı çocuğu iş yerime eşim işe gitti, 2 saat sonra da biz oğlumla nöbet teslim edip evimize gittik, çok zorlu, yoğun ve yorgun bir süreç oldu benim için ama Allah'a şükür o da geçti.. Babaannemiz köyden geldi şu an..
sonuç olarak oğlum için çok güzel oldu hala köy deyince gözleri parlıyor bayıldı.
ama bana gelirsek, felaket geçti, her akşam ağlamaklı, her şeye hüzünlenmeli. Gün saymalı, her gidiş dönüş salya sümük..
Çocuk için bir şekilde oyalanıyor geçiyor (tabi çocuktan çocuğa değişir) ama anneler için hep aynı olacaktır diye düşünüyorum.. buda benim deneyimim oldu. Zor durumda kalanlar olursa okur, fikir alır belki dursun köşe de ama inşallah kimse bu kadar zor durumda kalmaz.

Çok sevindim sizin adınıza.
 
daha önce yazacaktım aslında ama fırsatı olmadı bir türlü.. vazgeçmiştik ama 1 hafta denesekte olurunu bulamadık bir türlü; en sonunda haftasonu 2 günlüğüne köye gittik. amcasını babaannesini görünce zaten çok sevindi.. Daha önce belirtmiş miydim bilmiyorum ama amcasına çok düşkün. 2 gün boyunca sürekli konuştum "annecim babanla ben işe gidicez, sen bizimle eve gelir misin yoksa burada amcalar babaannelerle mi kalacaksın" diye.. (2 yaşında çocuğun böyle bir karar veremeyeceğinin farkındayım hevesini anlamaya çalıştım sadece, zor bir durumda basıp gelecektim zaten yanına). bizimkisi hevesli olunca 2 günün sonun da iyice öpüp koklayıp yola çıktık. 1 ay kaldı 2 defa gidip geldim. Keyfi gayet yerindeydi hatta komple köye yerleştirme çabasına girdi bizi. Hiç istemeye istemeye döndü bir ayın sonunda. Bir ay boyunca dedesi, babaannesi, amcası, toprak, hayvanlar derken gül gibi geçti gitti oğlum için. her akşam görüntülü konuştuk. Her seferinde gülerek o gün gördüğü şeyleri yaptıklarını anlattı bize kendi elinden dilinden geldiğince. Hep mutlu oldu çok şükür. Zaten mutlu olduğunu gördükçe katlanabildim ayrılığa..
Arkadaşların izni bitince bir ayın sonunda gittik aldık, benim çalıştığım günlerde eşim işe götürdü sabah 6 da kalktılar gittiler, akşam sekizde eve geldiler. Ertesi gün yine 6 da kalktılar bana bıraktı çocuğu iş yerime eşim işe gitti, 2 saat sonra da biz oğlumla nöbet teslim edip evimize gittik, çok zorlu, yoğun ve yorgun bir süreç oldu benim için ama Allah'a şükür o da geçti.. Babaannemiz köyden geldi şu an..
sonuç olarak oğlum için çok güzel oldu hala köy deyince gözleri parlıyor bayıldı.
ama bana gelirsek, felaket geçti, her akşam ağlamaklı, her şeye hüzünlenmeli. Gün saymalı, her gidiş dönüş salya sümük..
Çocuk için bir şekilde oyalanıyor geçiyor (tabi çocuktan çocuğa değişir) ama anneler için hep aynı olacaktır diye düşünüyorum.. buda benim deneyimim oldu. Zor durumda kalanlar olursa okur, fikir alır belki dursun köşe de ama inşallah kimse bu kadar zor durumda kalmaz.
Çok şükür kazasız belasız atlatmissiniz.
İnşallah tekrarını yaşamak zorunda kalmazsınız..
 
2 yaşında kız torunum var...inanılmaz hareketli oluyorlar...arada kızımın işi çıktığında bırakıyor...yedirmesi, içirmesi,giydirmesi, uyutması çok zahmetli sürekli bir kaçışma bir oyun uydurma peşindeyiz...ayrıca emanet olunca bir de onun stresi oluyor insanın üzerinde....bu da takdir edersiniz ki çok yorucu...bende 55 yaşındayım ve çok şükür sağlık sorunum yok buna rağmen annesi geldiğinde pertim çıkıyor....annenize çok üzüldüm...evlat hatırına bakarım diyor kadıncağız...
 
Gecici olarak sureci halletmissiniz ama gozden kacirdiginiz bir durum var. Kvniz keyfi olarak alip basini koye gitmis ve siz cocugu oraya gondermissiniz. Bundan sonra hep gidecek ve siz hep cocugu yollayacaksiniz,bunu kvnizin gozunden yaziyorum. 2 yasindaki bir cocugun anne babasinin olmadigi bir yerde kalmasina kesinlikle karsiyim.
 
X