çocuğa şiddet uygulamak sizce doğru mu??

o kadar çok duyuyorum ki..hak ediyor dövüyorum diyenleri..ben sinirlenince sadece yüksek sesle bağırırım,kendimi sıkarım ama kızım 11 yaşında daha bir tokat bile atmamışımdır,atamam ki zaten,,,bağırdığım zaman kızım ağlıyor dayanamıyorum bende ağlıyorum..pişman oluyorum ona bağırdığım için...ama oluyor çıldırtıyor bazen..birde çocuğa karşı onu aşağlayacak,rencide edici konuşmalar yapanları duyuyorum..onun kişiliğindeki etkisi nasıl olur bir düşünün..kendinizi onun yerine koyun..çok zordur herhalde yaaa..peki arkadaşlar sizler çocuklarınıza,yiğenleriniza nasıl davranıyorsunuz,çevrenizde kötü davrananlar varmı??:enbuyukkk:

Asla,asla,asla....boyle bir seyi asla onaylamiyorum...

siddete kesinlikle karsiyim kim olursa olsun.özellikle cocuklara.benim 4 cocugum var allah nasipederse hicbirinede dayak atmadik ne babasi nede ben en büyügü 18 yasinda.dayak atmak zayifliktir.hicbir insan dayakla yola gelmez aksine dahada cocuklari tesvik eder yapacagi seylere.dayaga alismisdir yapacagini yapar.cöczüm yolu degildir.cocuklar bakislardan anlamali annenin babainin kizdigini.ama ne yazikki cevremde cok görüyorum cocuklarina dayak atanlari.bence allahin yaratigi hic bir canliya dayak atilmamalidir eziyet edilmemelidir ister insan olsun isterse hayvan herseyin cözümü karsilikli konusmaktir karsilikli konusabilmektir

benim iki tane yegenlerim var 4,5 ve 2,5 yaslarinda
ben onlari öpmeye bile kiyamiyorum nasil el kaldirabilirim
4,5 yasindaki yegenim bir keresinde elini kapiya kizdirmisti agladi onunla birlikte neredeyse bende agliyacaktim zor tutum kendimi.
gecenlerdede karnimi sevdi yerim onu ben :asigim:

bende şiddetle büyüdüm.gezmeye giitiğimizde derdiki annem yaramazlık yaparsan seni herkesin yanında döverim derdi.nasıl korkardım..sorardım kapıdan çıkarken anne bişey yaptım mı diye..
ilkokul1.ci sınıftayken gözüm mor gitmiştim okula.ve öğretmenimde kim bilir ne yaramazlık yaptında dövdü annen seni demişti(olcak şey mi?)oysa yaramazlık değil sayıları doğru sayamıyormuşum ondan dövmüşmüş...okadar onur kırıcı bişeydiki yaşadığım...yaramaz bi çocukta değildim ama herzaman bir nedenleri hep vardı...Sonra pişman olup hediye falan alırlardı ama ne kıymeti varki..içinde yara açtıktan sonra...Dayakla büyüyen çocuk,ergen olduğunda asi oluyor.Sonra anne-baba soruyor neden,neden asi diye.....
Bende bir anneyim2,5aylık..ama ben dayakla büyütmeyeceğim.
5yaşındaki bir çocuğun20yaşındaki gibi olması beklenemez.. Çoçuktur yaramazlık yapacak hata yapacak..Öyle öyle öğrenecek hayatı..kendim gibi olmasını bekleyememki..ve asla dayakla çözülmez,çözülemez.unutulmamalı ki dayak çocukta yaralar bırakır..

Tabii ki hayır onlara kıyılır mı

çocuğa şiddet uygulamak ilerki hayatında onun da şiddete eğilimli bir birey olmasına neden olacaktır..Halbuki aileler çocuklarını bir birey olarak kabul etseler ve onlarla çocuk gibi değil de yetişkin gibi sorunları konuşmaya çalışsalar göreceklerki her şey yolunda gidiyor..Şiddet sadece o çocuğu bir birey olarak kaybetmeye neden olur..Bunları bir anne olarak olmasa da bir eğitimci olarak belirtmek istedim..Bizlerin elinde 1 değil 100 lerce çocuk yetişiyor çünkü..

ben şu an torunuma bakıyorum çok da tatlı nasıl kıyıpda döversin onu ben ölürüm onun için 1 yaşında kız

selam bodrumlunasılsın ban buraya yeni üye oldum ama çok beyendim

ben şu an torunuma bakıyorum çok da tatlı nasıl kıyıpda döversin onu ben ölürüm onun için 1 yaşında kız

ben siddetle büyüdüm olur olmaz yere dayak yerdim hem babamdan hem annemden

benim iki tane oglum var biri 11 yasina girecek biride 9 yasina girekcek tabiki dayak güzel bir sey deyil ama bazen beni öyle bir delirtiyorlarki kendimi zor tutuyorum artik bagirmamdan bile utaniyorum sinir krizleri geciriyorum ki sadece onlara bagirmamdan bile vicdan azabi cekiyorum

anne olmak cok zor gercekten allah cümlemise yardim etsin akil fikir versin

Kesinlikle karşıyım!Ama emin olun kendine hakim olmak o kadar zor ki :1no2nu hırpalamamak sakinleştirici hap bile kullanmayı düşündüğüm oluyor.O kadar zor durumlarda bırakıyorki ,beni dışarıya çıkınca, misafir gelince ya bir yere gittiğimde,herkes hayretle izliyor oğlumu.Allah canını sağ etsin evlatlarımızın ama öyle uzaktan göründüğü gibi değil bekarken çocuğunu döven annelere nefretle bakardım ama ne yazıkki onu durdurmak için zaman, zaman bende canını az da olsa yakmak zorunda kalıyorum bu beni ondan daha çok yaralıyor .çaresizlikten bazen oturup ağlayasım geliyor.
Ama şunuda gördüm ki şiddet çare değil çocuk bir müddet sonra tamamen çığırından çıkıyor.Allah hepimizin evladını hayırlı birer evlat eylesin ve bütün kötülüklerden uzak tutsun ya rabbim.

çocukken sadece ablamdan dayak yedim, ablamı hep çok severdim hemde nefret ederdim, büyüdükçe ona saygı duymamaya başladım halen saygı duymuyordum.. hatta abam birgün ağladı neden bana böyle davranıyorsun dedi, beni çok dözdün gerksiz yere dövdün onun için sana saygı duymuyorum dedim konuştuk anlaştık şimdi birazdaha olumlu davranmaya çabalıyorum sonuçta ablam
benimde en büyük korkum kısmet olurda çocugum olursa ona vurmak, herzman dua ederim böyle kötübirşey yaşamamak için :çok üzgünüm:
dayakla eğitim olmaz, zaren dövdükçe arsız olur, ve cocugunuzun size saygısı olmaz
ALLAH hepimize sabırlı anne olmayı nasip etsin

kesinlikle karşıyım zaten el kadarlar ya kıyılır mı

benim oğlum 10 yaşında bende şiddetli bir dayak yememiştir .ben karşıyım.belkide küçükken annem çok döverdi ondan kıyamıyorum