çocuğa karşı bonkörlük

Flamingo-Mingo .!.:
Siz görümcenizle beni karıştırmayın hanımefendi
Ben neyi alıp almayacağımı bilecek durumdayım çok şükür.
Sizin görümceniz ben değilim. : ) Sorununuzu onunla çözmelisiniz .
Neymiş kıyamamış ben size çok yerinde cümleler kurardım ama neyse haddinizi aşmadan konuya yorum yaparsanız daha yerinde olacaktır.
Siz bırakmayabilirsiniz çocuğunuzu .
Genişletmek için tıkla...
hiç takmayın yazılanları.aşırı aşırı almak elbette doğru değil ama ben çocuğa ket vurulmasına da karşıyım imkanlar varken.o zaman da gözü aç oluyor ve akranlarının çoğunda olan şeyler kendinde yoksa o çocuklara saldırgan bile davranıyor.pandemi de 1 yıldır eve hapsolan çocuğuma uzman tavsiyesiyle legolar aldım yüklü miktarda.eleştirenlere de hiç kulak asmam.sigaraya 500 tl veren ebeveynler varken legolara verilen 500 tl ler hiç birşey.şımarık çocuk ailede yetişiyor sadece bir şey alıp almamakla ilgili değil.davranışlarının da kısıtlanmadığı her istediğini yapma hakkım var sanan gayet dar gelirli çocuklarda yok mu?bu tür çocuklarda okul da öğretmenlere kök söktüren çocuk grubu.dinlemesini bilmezler öğretmen otoritesini kabul etmezler.iş hayatında bile asidirler.düzenli devamlılık arz eden bir işleri olmaz.bu iş 1 ayakkabı eksik bir fazla işi değil.abartıya ben de karşıyım .ama bazı teknolojilerden imkanlardan da faydalanmalı çocuklar .4 yaşından sonra tableti doğru kullanırsa gayette eğitici.3 yaşa kadar tavsiye etmiyor sadece uzmanlar
 
CiRiLLA .!.:
Boyle bir hareketi fakir aileden gelen biri yapar zaten. Kaynim da sizin gibi az ucretle calisip el kadar cocuga iphone almaya ugrasiyor mesela.

O parayi kenara ayirin bu cocugun ileride egitim hayati olacak. İyi okul, iyi kurslar, spor, aktiviteler ucuz değil.
Biraz daha buyuyunce yurtdisina biyerlere gonderirsiniz belki veya birlikte gidersiniz.

Eviniz var mi mesela? Varsa cocuga da bir ev alin. Nebileyim benim cocugum olsa ekstra bir ev daha alirdim, yatirim vs yapardim onun için muhtemelen.
Genişletmek için tıkla...
Size katılmıyorum bende fakir bir aileden geldim,
tek cocuğum var ama çabuk büyüdüğü için fazla ayakkabı kıyafet almadım.
Yedirdim gezdirdim çokça kitap aldım hala alıyorum.
iyi bir okula kaydettirdim hep destekçisiyim vs vs ama
tutumlu olmayı da öğrettim, paylaşmayı da ama israf etmez mesela
 
nora2010 .!.:
Size katılmıyorum bende fakir bir aileden geldim,
tek cocuğum var ama çabuk büyüdüğü için fazla ayakkabı kıyafet almadım.
Yedirdim gezdirdim çokça kitap aldım hala alıyorum.
iyi bir okula kaydettirdim hep destekçisiyim vs vs ama
tutumlu olmayı da öğrettim, paylaşmayı da ama israf etmez mesela
Genişletmek için tıkla...
+100000000
 
lulutas .!.:
fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor
Genişletmek için tıkla...
Bence parayi su yaslarda harcamayin bu kadar.Cunku akillari erip ergenlik ve sonrasi daha bir artiyor masrafları..Geçen hafta arkadasim 13 yasindaki ogluna spor ayakkabi aldi 750 lira.Cunku oglunun arkadaslari da o markadan giyiniyormus diye cocuk istemis.. Büyüyünce marka takintilari da baslayacak..
 
ceycey0406 .!.:
hiç takmayın yazılanları.aşırı aşırı almak elbette doğru değil ama ben çocuğa ket vurulmasına da karşıyım imkanlar varken.o zaman da gözü aç oluyor ve akranlarının çoğunda olan şeyler kendinde yoksa o çocuklara saldırgan bile davranıyor.pandemi de 1 yıldır eve hapsolan çocuğuma uzman tavsiyesiyle legolar aldım yüklü miktarda.eleştirenlere de hiç kulak asmam.sigaraya 500 tl veren ebeveynler varken legolara verilen 500 tl ler hiç birşey.şımarık çocuk ailede yetişiyor sadece bir şey alıp almamakla ilgili değil.davranışlarının da kısıtlanmadığı her istediğini yapma hakkım var sanan gayet dar gelirli çocuklarda yok mu?bu tür çocuklarda okul da öğretmenlere kök söktüren çocuk grubu.dinlemesini bilmezler öğretmen otoritesini kabul etmezler.iş hayatında bile asidirler.düzenli devamlılık arz eden bir işleri olmaz.bu iş 1 ayakkabı eksik bir fazla işi değil.abartıya ben de karşıyım .ama bazı teknolojilerden imkanlardan da faydalanmalı çocuklar .4 yaşından sonra tableti doğru kullanırsa gayette eğitici.3 yaşa kadar tavsiye etmiyor sadece uzmanlar
Genişletmek için tıkla...
Benim ailemin bana Barbie evi alabilecek parası vardı ama almamışlardı mesela, nedense şimdi kardeşime alıyorlar. Her gördüğümde üzülürüm içimde kaldı her şeyim olmasına rağmen. Şımartmak bence de iyi değil ama aşırı minimalist yaklaşımları da yanlış buluyorum ben. Ayrıca küçükken legolarımla oynadığım oyunlar en güzelleriydi, hayal gücüne çok katkısı var gerçekten. Bence de acımamalısınız ona verilen paraya.
 
Kaos Avcisi .!.:
Benim ailemin bana Barbie evi alabilecek parası vardı ama almamışlardı mesela, nedense şimdi kardeşime alıyorlar. Her gördüğümde üzülürüm içimde kaldı her şeyim olmasına rağmen. Şımartmak bence de iyi değil ama aşırı minimalist yaklaşımları da yanlış buluyorum ben. Ayrıca küçükken legolarımla oynadığım oyunlar en güzelleriydi, hayal gücüne çok katkısı var gerçekten. Bence de acımamalısınız ona verilen paraya.
Genişletmek için tıkla...
Ahhh ah o barbi evi ahhh 🥰 kimbilir kac gece ruyalarima girmiştir...Kucukken bir barbi evim olsaydi eger eminim ki ben simdi baska bir insandim 😅
 
lulutas .!.:
fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor
Genişletmek için tıkla...
Tabıkı çok ıstedıklerını alın ama abartmayın .Doyumsuz oluolar .
 
Gözü kalmasın bir seyde ama her seyı alırsanız doyumsuz olur .Bence gerek yok ama dız bılırsınız
 
Kaos Avcisi .!.:
Benim ailemin bana Barbie evi alabilecek parası vardı ama almamışlardı mesela, nedense şimdi kardeşime alıyorlar. Her gördüğümde üzülürüm içimde kaldı her şeyim olmasına rağmen. Şımartmak bence de iyi değil ama aşırı minimalist yaklaşımları da yanlış buluyorum ben. Ayrıca küçükken legolarımla oynadığım oyunlar en güzelleriydi, hayal gücüne çok katkısı var gerçekten. Bence de acımamalısınız ona verilen paraya.
Genişletmek için tıkla...
evet bence de öyle.gelecek gelecek diye de sadece para biriktirmeye odaklanmak ta doğru değil.ikisinin ortası bulunmalı.bizler eskiden mahallede özgürce oynardık gece yarısına kadar.ne sapığı vardı ne tehlikesi .şimdiler de öyle mi?1 2 komşu dışında asla göndermem çocuğumu.parka oynamaya beraber gidiyoruz gibi gibi.ben gücümün yettiği şeyleri aldım bugüne dek 9.5 yaşında.asla ne şımarık oldu ne doyumsuz.çünkü anlatarak aldım neden aldığımı.değerlerini bildi ve yaşı onlara ihtiyaç duymayınca da ya başka çocuklara kendi eliyle verdi ya da uygulamalarda sattık yerine başka şeyler aldık.kıyafetlerini de satıyorum bu şekilde alanlar o kadar mutlu oluyor ki.çöpe gitmiyor hiç bir şey bir nevi el değiştiriyor.milyonluk evde oturacağıma daha uygun evde otururum ama çocuğuma oyuncak alırım abartmadan.o günler geri gelmeyecek bir daha.yüzündeki gülümsemeye herşey değer
 
Gamarcoba66 .!.:
Ahhh ah o barbi evi ahhh 🥰 kimbilir kac gece ruyalarima girmiştir...Kucukken bir barbi evim olsaydi eger eminim ki ben simdi baska bir insandim 😅
Genişletmek için tıkla...
ha ha ha.en büyük boyları çok pahalıydı alamadık ama çanta tipi olandan almıştım çocuğuma.sonra da başka çocuğa gitti o oynadı.kartondan büyük boy barbie evleri bulduk 40 tl ye ona da bayılmıştı.yani ucuz da alınır yeri gelince pahalı da .önemli olan çocuğun hayalgücünü desteklemesi
 
ceycey0406 .!.:
ha ha ha.en büyük boyları çok pahalıydı alamadık ama çanta tipi olandan almıştım çocuğuma.sonra da başka çocuğa gitti o oynadı.kartondan büyük boy barbie evleri bulduk 40 tl ye ona da bayılmıştı.yani ucuz da alınır yeri gelince pahalı da .önemli olan çocuğun hayalgücünü desteklemesi
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar acaba buyuk boylari simdi? Tabiki onemli olan hayal gücü cunku cocukluk hayal demek 🥰
 
ceycey0406 .!.:
evet bence de öyle.gelecek gelecek diye de sadece para biriktirmeye odaklanmak ta doğru değil.ikisinin ortası bulunmalı.bizler eskiden mahallede özgürce oynardık gece yarısına kadar.ne sapığı vardı ne tehlikesi .şimdiler de öyle mi?1 2 komşu dışında asla göndermem çocuğumu.parka oynamaya beraber gidiyoruz gibi gibi.ben gücümün yettiği şeyleri aldım bugüne dek 9.5 yaşında.asla ne şımarık oldu ne doyumsuz.çünkü anlatarak aldım neden aldığımı.değerlerini bildi ve yaşı onlara ihtiyaç duymayınca da ya başka çocuklara kendi eliyle verdi ya da uygulamalarda sattık yerine başka şeyler aldık.kıyafetlerini de satıyorum bu şekilde alanlar o kadar mutlu oluyor ki.çöpe gitmiyor hiç bir şey bir nevi el değiştiriyor.milyonluk evde oturacağıma daha uygun evde otururum ama çocuğuma oyuncak alırım abartmadan.o günler geri gelmeyecek bir daha.yüzündeki gülümsemeye herşey değer
Genişletmek için tıkla...
Evet, kimse çocuk giydiğini bir daha giymesin demiyor ki. Ama istediği şeylere imkanlar dahilinde sahip olmalı bence. Derviş gibi çocuk büyütmenin de alemi yok. İlerisi için birikim yapmak elbette çok sorumlu bir düşünce ama bunu yaparken şu anı kaçırmamak lazım. (Bu arada konu sahibinin çocuğu gerçekten çok küçükmüş, kıyafeti ve aşırı oyuncağı anlayabilecek yaşta değil henüz.)
 
Kaos Avcisi .!.:
Evet, kimse çocuk giydiğini bir daha giymesin demiyor ki. Ama istediği şeylere imkanlar dahilinde sahip olmalı bence. Derviş gibi çocuk büyütmenin de alemi yok. İlerisi için birikim yapmak elbette çok sorumlu bir düşünce ama bunu yaparken şu anı düşünmemek lazım. (Bu arada konu sahibinin çocuğu gerçekten çok küçükmüş, kıyafeti ve aşırı oyuncağı anlayabilecek yaşta değil henüz.)
Genişletmek için tıkla...
evet o çocuk çok küçük kendi iradesiyle seçmiyor alınanları.bir de henüz sosyal bir çevresi yok okul vs.gibi.o yüzden biraz fazla aldıkları katılıyorum.ama artık da çocuklar yaprakla çamurla oynamıyor kimse kusura bakmasın.en son parfüm yapım seti aldık mesela.onla kendine ve arkadaşlarına sabun yaptı parfüm yaptı.gayet geliştirici ve bilgilendirici oyuncaklarda var yanii
 
Peki çocuk mutlu mu?
2 yaşında çocuk bunların yarısından daha da azına sahip olsa yine mutlu olurki.
2 yaşındaki çocuk 7 çift ayakkabım var diye mutlu olmaz.
Neyseki yanlış yolda olduğunuzun farkındasınız.

Benim eşim de cimri bir baba ve ezik bir anne ile büyüdüğü için o da oyuncaklara değişik oyunlara meraklıdır. Gezmeye görmeye falan.
O yüzden çocuklarıma alırım götürürüm yaparım ederim kafası onda da var. Ama mantıklı şeylere
Allahtan. Sizin gibi yapsa ben müsaade etmezdim.
İsraftır.
Üstelik çocukların gelişimini olumsuz etkiler.
 
lulutas .!.:
fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor
Genişletmek için tıkla...
Uzman desteği alıp kendi içinizdeki boşluğu doldurmalısınız.
 
Bir çocuğa yapılacak büyük kötülüklerden biri onu hayal gücünden mahrum bırakmaktır. Bu kadar oyuncağı, kıyafeti, esyasi olan çocuk hayal kuracak bir şey bulamaz. Hayal gücü gelişmez.
Cem yılmaz anlatmıştı galiba...kağıttan oyuncak yapıp o oyuncaga bir isim verip sabahtan akşama kadar oynarmış...ki hayal gücü, kıvrak zekası, başarısı ortada bir insan.
 
İlk çocuğunuz galiba, ilk çocukta böyle oluyor kendimden biliyorum :) bir süre sonra geçiyor, ikincide hiç bir şey almıyorsunuz :) Benim ilk çocuğum şu an 10 yaşında, evden kardeşine ayırdıklarım hariç çuval çuval oyuncak, kıyafet çıktı yıllarca. Hep bir derneğe götürüp veriyordum. Okula başlayınca zaten kıyafeti de az almaya başladım çünkü her gün forma giyiyordu sadece hafta sonları giyecek kadar kıyafet ihtiyacı oluyordu. Ayrıca derslerden oyuncaklara zaman ayıramadığı için de oyuncak da almamaya başladım, daha çok kitap ve eğitici aktiviteler başladı o saatten sonra. İkinci çocuğa oda takımı almadım mesela, kızımın eski odasını verdim :) beşik bebek arabası, oto koltuğu, her şey ablasından kalma oldu. İlki kız ikincisi erkek olmasına rağmen bazı eşyalar pembe de olsa kullandım mesela oto koltuğunun üstüne kılıf geçirdim öyle kullandım. Yok bu erkek buna da mavisini alayım demedim. Hala pembe arabaları ve oyuncakları var oğlumun ablasından kalma :) Sezonluk 2 ayakkabı alıyorum, en fazla 3. Kışın mesela 1 spor ayakkabı bir bot bir de uzun çizme. Yazın da 1 spor ayakkabı 1 terlik 1 de sandalet. Öğreniyorsunuz zamanla yani, ben küçükken büyük kuzenlerimizin ya da ablamın küçülen eşyaları ile büyüdüm, oyuncak zaten çok nadir alınırdı. Ben de farkındayım, çocuğa değil kendime alıyordum, ben giymedim o giysin, ben oynamadım o oynasın. Eşim hep söylüyordu, sen kendi çocukluğunun acısını çıkarıyorsun yapma diye, ama dinleyen kim? Bahçemizi parka çevirmiştim, şişme kaydıraklı havuzlar, oyun evleri, salıncak, kaydırak, sallanan atlar bisikletler, akülü arabalar. Evin içindeki oyuncaklar hariç, bahçeye de taşmıştım.
Eşim ve ben ikimiz de çalışıyoruz, kendi maaşımı komple çocuklara yatırıyordum. Zaten anne olunca uzunca bir süre kendine alışveriş yapmıyorsun. Kendime alışverişe çıksam yine kızıma alıp gelirdim. Bir süre sonra çocukların ihtiyaçları değişiyor, siz gereksiz fazla aldığınızın farkına varıyorsunuz, ya da içinizdeki aç çocuk doyuma ulaşıyor, ki fark etmişsiniz zaten, sonra sizin aldıklarınızı beğenmemeye başlıyorlar mesela. Şimdi ihtiyacı olunca kızımı götürüyorum alışverişe kendisi seçiyor, ama mesela evde olan bir şeyden istiyorsa hayır diyorum bundan sende var, sadece ihtiyacın olanı alacağız. Öyle doyumsuz, mutsuz bir çocuk ya da (2-3 yaş civarı hariç) her gördüğünü isteyen bir çocuk da olmadı çok şükür.
Siz de fark etmişsiniz artık, hem çocuğunuz daha çok küçük, öyle doyumsuz, şımarık mutsuz bir çocuk falan olmaz endişelenmeyin, daha çok erken. Davranışınızı değiştirebilirsiniz zamanla bunun ilk aşaması farkına varmak. Öyle psikologa uzman desteğine falan ihtiyaç yok bence, her annenin geçtiği yollar bunlar :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X