Türk toplumuna göre maalesef evlilik olmadan yaşanan cinsel beraberlikler normal karşılanmıyor. Hatta öyle ki bu yüzden cinayetler bile işleniyor...
Türk toplumunun neresinde yaşadığınıza, çevrenize, ailenize göre değişiyor bu.
Bu forumda da evlenmeden erkek arkadaşlarıyla cinsellik yaşayan pek çok kadın var. Aile yapınız, yetiştirilme tarzınız, çevreniz, arkadaş ortamınız, hayatınıza alacağınız kişiler ve kendi karakteriniz bunda rol oynuyor.
Benim arkadaşların da benimle benzer kafa yapısına sahip insanlar. Kızlar da erkekler de cinselliğe tabu olarak bakmıyor, erkek arkadaşlarımız "bekaret bekaret" diye gezinmiyor. Çoğu kız arkadaşım bakire değilken evlendi mesela.
Ben dahil bu forumda bile aşağı yukarı yukarıda yazdıklarıma uyan birçok kadın var. Evet Türkiye'nin bir özgür seksler ülkesi olmadığını ortada, ama yaşadığınız çevre çok önemli.
Evlenmeden sevişmemek ne kadar normal ve bireyin kendi kararıysa, evlilik dışı sevişmek de o kadar normal ve kişinin kendi kararı. İkisinin de birbirin üstünlüğü yok. Kişi kendi kararını kendi iradesiyle verip sonuçlarını göze aldığı sürece ikisinde de sorun yok.
Ama şu da var, gene 3. Sayfa haberlerinden örnek vereceğim. Okumuş, iplerini eline almış, ekonomik özgürlüğünü kazanmış fakat sonra evlenmiş ve kocası tarafından öldürülen kadınlar da var. Maalesef Türk halkı profesör kocanın karısını öldürdüğünü bile gördü... Yani her zaman kapıyı çarpıp gidilemiyor...
Yolda tanımadığı kadını takip edip saldıran, otobüste dolmuşta taciz eden, teklifini reddettiği için bıçaklayan vuran kezzap atan bir sürü adam da var.
Hayatınızı hiçbir zaman garantiye alarak yaşayamazsınız.
Akşam eve dönerken tanımadığım bir adam peşime takılıp evimin kapısına kadar takip etti, ben kendimi içeri atıp kapıyı kapattığımda penceremin önünde oturdu bekledi. Hiçbir dahlim olmayan, elimde olmayan, kontrol edemeyeceğim bir olay mesela. Sevgilim değil kocam değil. Sokağa mı çıkmamalıyım?
Ya da tamam siz kendinizi korumak için sevgili yapmayacaksınız, evlenmeyeceksiniz mesela. Böylece erkek şiddeti riskinin önüne geçeceksiniz.
Peki size biri teklifte bulunursa ve bunu reddederseniz, o zaman saldırırsa ne yapacaksınız?
Haklısınız, her zaman her şeyden kendimizi koruyamiyoruz. Ama şu da var, koruyabildigimiz kadarı ile korunabilir, gerisini Allah'a havale edebiliriz.
Belki dediklerimi biraz abartmis olabilirim. Ama koruyabildigim kadar kendimi korumaya devam edeceğim sanırım...
Tabii ki gözü kara yaşayın, gidin her riski alın Allah kerim demiyorum. Kimse de diyemez, hele böylesine bozuk bir ülkede.
Elinizden geldiğince kendinizi kollayacaksınız tabii ki. Kendinizi sakınmak için bu kadar kısıtlarsanız, hayatı ıskalarsınız. Şu an bu dediklerinizle kendinizi altın kafese kapatmışsınız gibi bir izlenim uyanıyor. "O olabilir şunu yapmayayım", "bu olabilir bunu yapmayayım", "ya kocam döverse, evlenmeyeyim"... Gün sonunda elinizde ne kalıyor? Kendinizi sakınıp durduğunuz, korkularınız yüzünden doğru düzgün sevgili bile edinmediğiniz bir hayat. Eğer bu kadar abartılı değilse bilemiyorum, yazdıklarınızın düşündürttüğünü söylüyorum sadece.
Keşke demek derken neyi kast ettiniz anlayamadım. Hangi konuda keşke diyebilirim ki? Biraz daha açar mısınız?
Hayat konusunda keşke diyebilirsiniz. Kendinizi sakındığınız için yaşamadığınız, vazgeçtiğiniz şeyler için.
35 yaşına gelip korkularınızı aşarsanız, geriye bakıp "keşke bu kadar kendimi kapatmasaymışım, keşke genç yaşımda da duygusal ilişkim olsaymış, şundan boşuna çekinmişim keşke yapsaymışım"...
Ben şu an sizin özellikle karşı cins ile ilişkilerde sağlıklı bir düşüncede olmadığınızı, dolayısıyla ilerleyen yaşlarınızda bu sorunlarınıza eğilip çözerseniz "keşke daha erken çözseymişim, şunu şunu bambaşka yapardım" deme ihtimalinizin yüksek olduğunu düşünüyorum. 24 yaş henüz hayatın başı çünkü. Sorunu 25 yaşında çözmekle misal 35 yaşında çözmek arasında dağlar kadar fark, koca bir 10 yıl var.