• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ciddi ilişkisi olupta hala evlenemeyenler,evlenmeyi bekleyenler buraya

Biz de farklı şehirlerde çalışıyoruz şu an. Onun yanına gitmeye çalışıyorum ama bu sene sansimiza kamuda da alım yok özel desen zaten malum. Öyle işte işi bırakıp gidemiyorum.:KK14:
yok yok hiç bırakma aynen
umarım bir an evvel gidersin yanına sevdiğinin:)
beklemek de bi yere kadar tamam ama bir yerden sonra iyice bunaltıyor insanı...daha nereye kadar böyle bekleyeceğiz gibi düşünceler geliyor gidiyor valla :deli:
 
yok yok hiç bırakma aynen
umarım bir an evvel gidersin yanına sevdiğinin:)
beklemek de bi yere kadar tamam ama bir yerden sonra iyice bunaltıyor insanı...daha nereye kadar böyle bekleyeceğiz gibi düşünceler geliyor gidiyor valla :deli:
Aynen öyle. İlk sene beraberdik zaten o zaman düşünmüyorduk ne olacak diye de, son 1 senedir uzağız iyice dayanilmaz olmaya başladı. Elimi kolumu bağladı iş durumu. Başka hiçbir sorun yok, o hallolsa hemen evlenecegiz de işte. ..
 
bekleyenlerden biride benim. artık bekleye bekleye evlilikten soğudum. evlensem özgürlüğüm kısıtlancak gibi geliyor.
 
bi zamandan sonra seni oyalıyor gibi geliyor insana söyledikleri bahane gibi
evet ama öyle de değil. bizim bide üniversitede oldu. ayrı şehirlerde olmamıza rağmen bitmedi. ailelerde tanıştı etti ama iş güç yüzünden bugünlere kadar geldik. bi kere ayrılık yaşadık. annemler çok üzüldüğümü gördüğünden aşırı tepkililer hala barıştığımızı diyemedim :( deseme hani hala evlenmiyosunuz falan baskı yapıcaklar. aşırı arada kaldım. şimdide askerde 60 günü kaldı bakalım gelince iş kurucak falan zor işler. benim işimin nerde olcağıda belli değil. hangimize göre hareket edeceğiz daha karar veremedik :(
 
anladım canım senin işinde zor Allah kolaylık versin canım asker beklemek zordur ama 60 gün kalmış askerliği bitsin daha net ve emin adımlar atarsınız inşallah canım sende annene beni arıyor sevdiğini söylüyor çok mantıklı konuşuyor falan diye alttan alttan anlatmaya başla istersen canım :KK54:
 
Herkese meraba bende uzun ilişkisi olupta hala mutlu sona kavuşamayanlardanım :110: nişan yaptık ama hala beklemedeyiz umarım bu topik aktif olurda dertleşiriz sonra bi bakmışsınız mutlu haberler peş peşe gelmiş :KK37:
 
Herkese meraba bende uzun ilişkisi olupta hala mutlu sona kavuşamayanlardanım :110: nişan yaptık ama hala beklemedeyiz umarım bu topik aktif olurda dertleşiriz sonra bi bakmışsınız mutlu haberler peş peşe gelmiş :KK37:
İnşallah canım hepimiz bunu istiyor ve bekliyoruz en önemlisi sabır
 
Biz de iş bulamıyoruz cildiricammm evlenmek bu kadar zormuymus fiyatlari arastiriyorum her şey cok pahali. Iş te yok daha aileme bile soyleyemedim 5yildie:(
 
Sırf şu başlığı görüp üye oldum. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Buraya yazıp rahatlarım belki. Ben 21 yaşındayım erkek arkadaşım 26. 3 senedir birlikteyiz. Üniversite üçüncü sınıftayım, o kendi işinin başında lise mezunu. Askerliğini yapmış, işini kurmuş, evini arabasını almış. Üç senemizin iki senesi onun evlilik baskılarıyla geçti diyebilirim. Ben okulum bitmeden evlilik istemediğimi açıkca ona da ailesine de belirttim. Çok şükür uzun zamandır bir problemimiz yoktu. Son zamanlarda onun ailesinin ağzından evlilik lafı düşmüyor. Sorunum yok ben istemeden zaten olmaz ama ailem bu okul konusunu sorun ediyor. Hak veriyorum ve onları anlıyorum, karşı tarafta bu konuda istekli, açıktan da olsa okumayı düşünüyor. Yani lafta böyle daha harekete geçtiğini göremedik. İki tarafı da idare etmeye çalışmaktan çok yoruldum. Arkadaşlarımla konuşamıyorum çünkü kimsenin elinden bi şey gelmiyor hatta bazıları ya beni ya erkek arkadaşımı yargılamaya başlıyor. Yanlış anlamayın erkek arkadaşım ailem tarafından da arkadaşlarım tarafından da çok sevilen efendi bir adam ama ister istemez ben bu konuda daraldıkça insanlar ya ona cephe alıyor ya bana. Onun ailesi bize göre muhafazakar. İsim konsun uzamasın istiyor. Benim ailem biraz daha rahat insanlar. Takılın işte ne aceleniz var kafasındalar. Bu iki taraf arasındaki kültür farkı uçurumunda kayboldum gittim. Terazimi dengede tutamıyorum ben de insanım bazen geriliyorum ama kolay kolay dışarı yansıtmadığım için herkes her şeyi günlük güneşlik sanıyor ve kendi kafalarına göre plan yapıyor. Tükendim ne desem bilemiyorum. Psikiyatriste mi gitsem napsam. Böyle sıkıntıları konuşabilen bir insan değilim içime attıkça dağ gibi birikti. Sonra bi de ablam babam konusu var. Babamla on seneyi aşkın ayrı yaşıyoruz, o başka şehirde. Ablam erken evlendi okulu bitirmedi ve babam sinirlenip ne nişanına geldi ne düğününe. Bana da aynısını yapacağından emin gibiyim. Erken evlenmek falan biraz bahane sanki. Adam mutluluğumuzu görmek istemiyor gibi. Erkek arkadaşımla onu da tanıştırmak istiyorum ama yanaşmıyor adam. Sonra emrivaki diyip benim de düğünüme gelmeyecek biliyorum. Annem desen hakkını ödeyemem hep yanımda Allah başımdan eksik etmesin ama o da ablamlarla uğraşıp duruyor. Onların maddi sıkıntıları onların sorunları onların depresyonları, ben hep ikinci çocuktum hep de ikinci plan olacağım sanırım. Arabamı sattım yenisini almak için, onun parası da ablamlara gitti, helali hoş olsun tabi ama erkek arkadaşımın yanına gitme şansım oydu. İşi Sebebiyle haftada bir görüşebiliyoruz o gelemezse artık arabam olmadığı için ben de gidemiyorum. Hala annemin beni adam yerine koyup ilişkimi bile ciddiye aldığını sanmıyorum. Sıkıntılar üst üste gelince gerçekten kendimi şurdan atıveresim geliyor ama bana benzer problemleri yaşayanları görünce ve burda okudukça insan biraz olsun rahatlıyor, yalnız değilim diyor.
 
Back