- 2 Ekim 2014
- 8.630
- 6.514
- 248
- 37
Ceyda Düvenci CP hastası kızı Melisa'yla neler yaşadıklarını anlattı
Ceyda Düvenci, doğduktan bir gün sonra beyin kanaması geçiren CP hastası kızı Melisa’yı ve birlikte neler yaşadıklarını ELLE dergisinin Kids ekine anlattı.
3
Paylaş
Ünlü oyuncu, “Uzun süre kendime ‘Neden ben?’, ardından ‘Neden benim çocuğum?’ diye sordum. Sonra kendime dedim ki, ‘Ona kimseye muhtaç olmayacağı bir hayat hazırlamalıyım. Birlikte bir mücadeleye girişiyoruz. Yılmak yok, yoruldum demek yok” diye konuştu. Kızının beş aylıkken fizik terapiye başladığını belirten Düvenci, tedavi sürecinde geldikleri noktayı şöyle anlattı: “Uzun fizyoterapi seanslarının ardından Melisa yürümeye başladı. Çok sosyal bir çocuk. Mutlu, esprili ve çok akıllı. Fakat ben yine bir şey eksik duygusunu yaşıyordum.
Yeni bir tedavi yöntemi için San Francisco’ya, Anat Baniel’e gitmeye karar verdim. Bir ay orada kalıp günde ikişer terapi yaptık. Melisa o dönem inanılmaz gelişme gösterdi. Bir ayın sonunda Anat’a, ‘Şimdi ne yapacağız?’ diye sorduğumda, ‘Hiçbir şey yapmanıza gerek yok, hayat en büyük terapi. Hayatın içine karışın, sokakta, parkta zaman geçirin. Bırakın kızınız, çocukluğunun tadını çıkarsın. Terapilere devam edin ama okula daha fazla gitsin’ dedi.”
Ceyda Düvenci, doğduktan bir gün sonra beyin kanaması geçiren CP hastası kızı Melisa’yı ve birlikte neler yaşadıklarını ELLE dergisinin Kids ekine anlattı.
Paylaş
Ünlü oyuncu, “Uzun süre kendime ‘Neden ben?’, ardından ‘Neden benim çocuğum?’ diye sordum. Sonra kendime dedim ki, ‘Ona kimseye muhtaç olmayacağı bir hayat hazırlamalıyım. Birlikte bir mücadeleye girişiyoruz. Yılmak yok, yoruldum demek yok” diye konuştu. Kızının beş aylıkken fizik terapiye başladığını belirten Düvenci, tedavi sürecinde geldikleri noktayı şöyle anlattı: “Uzun fizyoterapi seanslarının ardından Melisa yürümeye başladı. Çok sosyal bir çocuk. Mutlu, esprili ve çok akıllı. Fakat ben yine bir şey eksik duygusunu yaşıyordum.
Yeni bir tedavi yöntemi için San Francisco’ya, Anat Baniel’e gitmeye karar verdim. Bir ay orada kalıp günde ikişer terapi yaptık. Melisa o dönem inanılmaz gelişme gösterdi. Bir ayın sonunda Anat’a, ‘Şimdi ne yapacağız?’ diye sorduğumda, ‘Hiçbir şey yapmanıza gerek yok, hayat en büyük terapi. Hayatın içine karışın, sokakta, parkta zaman geçirin. Bırakın kızınız, çocukluğunun tadını çıkarsın. Terapilere devam edin ama okula daha fazla gitsin’ dedi.”
