onlarin hayat mesgalesiyle bizimki bir mi?
bugun huzurlu bir cumartesi gecirdik, bahceyle ilgilendik, yemek yaptik. neredeyse hic elime almadim telefonu. aksam sevgilim beni evime bırakacakken polislerin yola barikat kurdugunu gördük. imamoglunun durusma günü olduğu icin yollar kapanmis ama kilometreler boyunca. oradan girdik kapali, buradan girdik kapali...
oysa telefonuma dakika basi baktığım günlerden birinde olsaydım bilirdim neymis ne degilmis nereler kapaliymis falan - 5 km tikali trafikte milim milim dolanip uygunsuz yerde inip arasokaklari bile kapattiklari icin 2 km daha yuruyecegime insan gibi yürüyerek gelirdim 2,5 km yolu, sefil olmazdim.
ayni sekilde uyanir uyanmaz telefonu alip bakinan insanlar gectigimiz gun metrolarin bir anda bazi duraklarda durmadığını vs ogrenip ona gore alternatif yollardan gittiler. oysa telefonsuz güne baslayanlar neye ugradigini sasirdilar- ise de gec kaldilar.
malesef bizim ulkemiz bize telefonsuz yasama hakki veren bir ülke degil. her an her sey olabilir.