Çekingen kişilik bozukluğu

berfinbilgen konuyu açtığın için teşekkürler. bende sosyal fobi var diye düşünürken bu yazıyı okuyup bunun üzerine biraz da araştırma yapınca durumumun daha ağır olabileceğini gördüm. çok üzüldüm. çünkü çekingen kişilik bozukluğu sonuçta bir kişilik bozukluğu ve ağır bir durum. bir psikiyatrdan randevu aldım. bugün gittim. genelde doktorlar hemen bir teşhis koymaktan çekinirler. henüz birşey söylemedi ama bana ilaç verdi. şimdilik o ilacı kullanıcam. 15 gün sonra tekrar gidicem.
eğer durumunuzun böyle olabileceğini düşünüyorsanız bir doktora gitmekte fayda var. ama çekingenlikle çekingen kişilik bozukluğunu iyi ayırt etmek lazım.

Bendede vardı çekingenlik ama yaşım ilerledikçe azalma gösteriyor diye düşünüyorum.Önceden çok vardı hiç bir ortamda rahat olamıyordum.Bi kusurummu olacak biyerde hatamı yapacağım diye rahat olamıyor insan ve gerçekten çok sessizsin deyince onları öldürmek istiyordum ve herkes soğuk olduğumu düşünüyordu neyseki yaş biraz ilerledikçe dahada azaldı ama hala biraz var

tuna_tuna .!.:

"çok sessizsin dendi mi bi sinir yükselirdi içimden" sessizlik konusunda yalnız değilmişim anlaşılan :))))

Genişletmek için tıkla...

kaydirigubbakcemile3 ben de çekingenim kızlar ve aynı şeyleri düşünüyorum. kel bi insana aa sende hiç saç yok bea demek veya ayağı aksayan birine o ayağın kısa farkında mısın? demek ne kadar saçmaysa sessiz bir kimseye sessizsin demek aynı saçmalıkta klava: bu arada çekingenlik bi kişilik çeşidi değil midir? yani kişilik bozukluğu demek bana yanlış geldi

bendede çekingenlik çok var.. yakın arkadaşlarım ve ailem dışında kimseye rahat davranamam.ileride okuyacağım dalda, çekingenliğimin olmaması lazım nasıl düzelticem bilmiyorum :/ rahat davranmaya çalışıyorum beceremiyorum.

ben de çekingenlikten muzdaribim ilk adımı genelde ben atamam toplum içinde bazen bana laf düşer diye korktugumda oluyor

bende de var bu durum hem de daha da fazlası! yaşım büyüdükçe geçer ergenlikten dolayıdır falan diyodum ama ilkokuldan beri var ve össye hazırlandığım seneden itibaren belirtiler iyice arttı. sanırım bende sosyal fobi var psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum. çok kötü birşey bu ya insanın hayatını, ilişkilerini ve başarısını doğrudan ilgilendiriyor. mesela dersteyken hocaya anlamadığım birşeyi asla soramam, topluluk önünde konuşmak mı imkansız ötesi birşey benim için, telefonda konuşmayı sevmem, tanımadığım insanların olduğu ortamda konuşamam, tek başıma dışarda yemek yiyemem, sanki hep gözetleniyormuşum gibi geliyor, son zamanlarda konuşmam da değişti sesim kısılıyor ve kekeliyorum...offf çok kötü çok herşey kötüye gidiyor.

ben de 15 yalındayım lise2ye geçtim..bende de çekingenlik var..ta ilkokuldan beri..açıkcası büyüdükçe azalmaya başladı..
her ortama kolay uyum sağlayamıyorum,ama bazı ortamlarda da çok cana yakınım,anlaştığım işilerin yanında gayet iyiyimdir..ortaokula başlamadan önce diyodumki,bu sefer sınıfa ilk gittiğimde herkesle konuşcam,sessiz olmıcam falan diyodum ama olmadı..gene sesim çıkmadı..sadece okula alıştıkça yakın arkilerim oldu onlarla samimiydim..şimdi liseye geçtim ve geçmeden önce de diyodum,liseye geçince yeni bi adım atcam herkesle konuşcam diyodum..ama gene olmadı..
dersanede de bi sınıfta acayip sessizdim,hç konuşmuyodum..başka bi sınıftada çok konuşan,cadı bi kızdım açıkcası..

ha bi de tahtaya çıkınca da yüzüm kızırıyomuş geçen sene falan,hocalar demiş anneme..annemin yanında falan da çok konuşurum..yüzümde nie kızarıyo anlamıyorum,ben rahat olsam bile gene kızarıyo..ne se bunu boşveriyim de bazı erkeklerle konuşurken de utanıyorum..bazılarıyla çok samimiyim ama herkesle olamıyorum işte..niye bilmiyorum..ama pskologa falan da gidemem
ne se gene diyorum,zaten sınıflar değişcek bu sefer yeni bi başlangıç olur umarı :)

bununla baş edenler var sanırım,bi yorumda yazıyodu 15-16 yaşalrımdayken öleydim sonra geçti diye..nasıl baş çıktı bi yazabilir mi?

ya bişi daha eklicem,sevdiğim konular olunca konuşurum da konuşcak konu bulamayınca da nekonuşuyum..ama herkes sessiz diyo işte..

sumru .!.:

bende çok çekingenim. ama bunun bir nedeni var. ben çocukken çok dayak yedim, çok aşağılandım ailem beni pek sevmezdi başkalarının yanında küçük düşürmekten rahatsız olmazlardı o yüzden her yaptığımın hata olduğunu düşünüp herşeyden kendimi çektim bu da git gide çekingenlik oluşmasını sağladı. düşünüyorumda keşke ailem beni başkalarının yanında küçük düşürmeseymiş yada dayak atmasaymış. çünkü çok olumlu akıllı bir kızdım. dans etmeyi, şarkı söylemeyi, arkadaşlarımla oyunlar oynamayı severdim ama gerçekleri gördükçe bunların utanılacak bişey olduğunu düşünüp zamanla soğudum ve uzaklaştım. bütün bunların hepsi okul hayatıma ve özel hayatıma yansıdı. ne arkadaşım oldu ne başarılı oldum. siz siz olun çocuklarınıza asla ve asla başkalarının yanında kötü davranıp küçük düşürmeyin. ileride aşağılık kompleksi, çekingenlik gibi ciddi sorunlar oluşuyor. çocuklarınıza özgüven sağlayın. onlara yalnız olduklarını hissettirmeyin.

Genişletmek için tıkla...

size tamamen katılıyorum, çekingen kişilik bozukluğunun kaynağı bence çocukluktan geliyor. çocukluğunuzda ve yetişkinliğe geçiş döneminizde ailenizden çevrenizden olumlu yönde destek görür, yüreklendirilirseniz kendinize güven duymanız çok kolaylaşır. ama ezilmişseniz geri plana atılmışsanız ve değerli olduğunuz hissettirilmemişse size biraz da içine kapanık bir insansanız çekingenlik ve kendine güvensizlik yakanıza yapışır ve çok zor bırakır sizi.

bende cok cekınngen bırısıyımdır ve bu yuzden esımın aılesı ne birazcık zor alıstımm ben annem babam ve ablalarım yasardık evıızde sonra ablalar evlenınde anne ve babayla kaldım evlendıgımde ise eşimin ailesi ıle altlı ustlu oturmaya basladı k görumcem be halamız bıze yakın oturuyrlardı sık gelırlerdı ve ben ılk baslarda alısamadımm delıredım hergun agladımm ama onlar gectı 4 senelık evlıyım 4 senede anca alısabıldım şimdi daha iyiyim rabbime şüküronu yendım mı acaba

esraoz .!.:

berfinbilgen konuyu açtığın için teşekkürler. bende sosyal fobi var diye düşünürken bu yazıyı okuyup bunun üzerine biraz da araştırma yapınca durumumun daha ağır olabileceğini gördüm. çok üzüldüm. çünkü çekingen kişilik bozukluğu sonuçta bir kişilik bozukluğu ve ağır bir durum. bir psikiyatrdan randevu aldım. bugün gittim. genelde doktorlar hemen bir teşhis koymaktan çekinirler. henüz birşey söylemedi ama bana ilaç verdi. şimdilik o ilacı kullanıcam. 15 gün sonra tekrar gidicem.
eğer durumunuzun böyle olabileceğini düşünüyorsanız bir doktora gitmekte fayda var. ama çekingenlikle çekingen kişilik bozukluğunu iyi ayırt etmek lazım.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkürler öncelikle, sen negüzel işi uzmanina başvurarak yapmişsin, fakat bende ciddi bir durum olduğu düşüncesindeyim, belkide bu durum hoşuma gidiyor çünkü böylelikle öncelikle insanlari gözlemliyebiliyorum,

tuna_tuna .!.:

"çok sessizsin dendi mi bi sinir yükselirdi içimden" sessizlik konusunda yalnız değilmişim anlaşılan :))))

Genişletmek için tıkla...

yaşasın bendee:)

arkadaşlar bende farklı bi problem var.çok fazla çekingen değilim aslında ama biriyle oturduğumda beynim bomboş oluyo.muhabbet kuramıyorum.cümle kuracak bi konu bulamıyorum ..bön bön bakışıyoz birbirimze buda beni huzursuz ediyo.kendimi kötü hissediyorum

emekli_ .!.:

arkadaşlar bende farklı bi problem var.çok fazla çekingen değilim aslında ama biriyle oturduğumda beynim bomboş oluyo.muhabbet kuramıyorum.cümle kuracak bi konu bulamıyorum ..bön bön bakışıyoz birbirimze buda beni huzursuz ediyo.kendimi kötü hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

bence alt yapisinda yine çekingenlik yatiyor rahat olamadiğindan kaynaklaniyor, bu benim görüşüm

berfinbilgen .!.:

bence alt yapisinda yine çekingenlik yatiyor rahat olamadiğindan kaynaklaniyor, bu benim görüşüm

Genişletmek için tıkla...

olabilir .bazen çok farklı oluyo değişiyo yani düzeliyorum arada ama nasıl bi çözümü var acaba nasıl tedavisi ?!!CADIARZU:uhm:

bendede var malsef nefret edıyrm kndmdnde bu hstlktndaaaa

bende de var ama sorun olarak algılamıyorum ben bunu yapı meselesi diyorum.
girdiğim bir ortamda en uç noktada tek başıma oluyorum önce hiç kimseyle konuşmuyorum mecbur olmadıkça ağzımı açmıyorum.örnek veriyorum sınıf..en arka sırada mümkünse tek başıma oturuyorum başka yer olduğu halde yanıma oturulmak istenirse tek başıma olmak istediğimi dile getiriyorum.
uzun bir dönem sadece izliyorum insanları.daha sonra uygun gördüğüm kişilerle muhabbet kurmaya başlıyorum.bu bence bana yanlış arkadaşlıklar kurmamam konusunda yardımcı oluyor..
esasında çok konuşkan sıcak kanlı espritüel bir insanım ama bunu az kişi bilir..ilk izlenimde insanların gözünde ketum ve soğuk görünüyorum zira..

Ben önceleri böyle değildim. Sonra çirkin olduğum düşüncesi ni edindim ondan sona hiç bi ortamda tek kelime edemez hiç bir insanla iletişim kuramaz oldum. düzeltemiyorumda

bende de var çekingenlik..ama bununla yaşamasını öğrendim...
yapıcak birşey yoksa alışmak en iyisi..