Merhaba arkadaşlar çok çaresizim ve acılarla dolu bir hayatım var. Yardımınıza ihtiyacım var. Ben daha 24 yaşındayım. Ayrı anne babanın çocuğyum. Mutsuz ve acı dolu bir çocukluğum oldu. Çalışkan olmama rağmen gençlik zamanıma geldi lise birden okulu terk ettim. İşe girip çalışırken şu an evli olduğum eşimle tanıştım. Sandım ki mutlu olurum. O Kürt ben Türk 17 yaşında evlendim. Bir sene içinde çocuğum oldu köye gelin geldim. O zaman evin içine girdim. Kayınlarım gorumcelerim on kişinin içine. Koy işi yaptım. Ne deseler yapmaya çalıştım. Mutlu değildim. Çocuğum yalını doldurduğunda çalışmak istedim kadının ezildiği bu yerde çalışmak oyle zordu ki zar zor ikna ettim. Sonra çalışırken içimde ukde kalan okuluma devam etmek istedim. O ayrı bir savaştı. Düşünsenize çocuk yapmanın güç olduğu yerde kadının ezildiği yerde ben çalışıp okumaya çalıştım. Lise bitti. Şimdi univ bitti son sınavı verdim. Tek arzum kpss yüksek puan almak atanmak. Eşimi sevmiyorum yaşanılan 7 yıldır acılar beni bitirdi sevgimi öldürdü kızım için sürdürmek zorunda kaldığım bir yuva bu. Gidecek yerim yok ailem yok
insanlar acımasız. Ve dersim ikinci çocuk. Kızım doğduğundan beri üstüme geliyorlar. Her gün ağlıyorum. Falancanın 4 çocuğu var. Sen ne için okuyorsun b.k okuyorsun diyio düşman gibi bakanlar. Çaresizim. Kızım bike kardeş ister
Dışarıda eşinin içkisi kumarı karı kızı yok mu. Op başına koy derler. Aynı evde iki zıt insan. Her gun acı gözyaşı. Anlayışsızlık. İnanın ne yapacağımı bilmiyorum bunları yazarken bile ağlıyorum lutfen beni anlayın
insanlar acımasız. Ve dersim ikinci çocuk. Kızım doğduğundan beri üstüme geliyorlar. Her gün ağlıyorum. Falancanın 4 çocuğu var. Sen ne için okuyorsun b.k okuyorsun diyio düşman gibi bakanlar. Çaresizim. Kızım bike kardeş ister
Dışarıda eşinin içkisi kumarı karı kızı yok mu. Op başına koy derler. Aynı evde iki zıt insan. Her gun acı gözyaşı. Anlayışsızlık. İnanın ne yapacağımı bilmiyorum bunları yazarken bile ağlıyorum lutfen beni anlayın