Acısı hafiflesin istemiyorum, çünkü ona haksızlık ediyormuşum gibi hissediyorum. Nerdeyse bir ay olacak kızım gideli, Kızım olacakmış ne kadar çok istemiştim kızım olmasını.. Nasip değilmiş.
Bende gizli gizli ağlıyorum, yoksa olur olmadık yerde gülerken ağlamaya başlıyorum, en ufak bi detay gördüğümde nerde olursam olayım ağlıyorum. Geçen bi yazı okudum "en sevdiğin insan bile sen ölüp gittikten sonra (en geç) 18 ayda unutuyor."
18 ay demek benim için kaç vicdan azabı yapar, kaç kere düşünürüm sonumuz böyle olmasaydi, niye beni buldu diye düşündürür hesaplayamadım.
Evet kalbime Acısı ağır geliyor, ama ömrüm boyunca Biliyor musunuz bunları okuyunca hislerimi yaşarken yalnız olmadığımı görüyorum. Benim de güzeller güzeli bir kızım olacaktı
Ve bunu daha bugün okudum.. Değil 18 ay 18 yüzyıl geçse unutulacak bir acı değil.. Ve en kötüsü de bunu en yakınındakinin bile asla anlamıyor ve hissedemiyor olması.. İnsanların hala ‘Olsun bu dünyada yiyecek ekmeği yokmuş, önemli olan senin sağlığın’ demesine tahammül edemiyorum, lanet ediyorum, isyan ediyorum, çok zor katlanıyorum… Ve güzeller güzeli kızımı çok özlüyorum. Umarım beni anlıyordur..