Sizi bir türlü dinmeyen, sürekli nükseden ve yer yer ağırlaşarak sürüp duran depresyonunuzdan hatırlıyorum.
Açtığınız her "Depresyondayım" temalı konunuza bir el olmak adına yazdım; çünkü bilirim insanı nasıl zorlar.
Safi ben de değil, benle beraber bu hastalığı, beynin bu sıkışıklığını tecrübe etmiş ve iyi-kötü bir şekilde üstesinden gelmeyi, kendiyle baş etmeyi başarabilmiş pek çok üye de yazdı.
Düzenli ilaç da dendi, psikoterapi de dendi, maddi durumunuz ona göreyse diye başka kapılar da işaret edildi.
"Dondurma kaşıkla" tavsiyesinden, sizi kolunuzdan çekip dışarı düzenli yürüyüşe çıkaracak birisinden tutun, mobil uygulamalarla duygu-durum takiplerinden kitap tavsiyelerine kadar. Burada sadece sizin konularınız için değil, türlü türlü buna benzer açılan ve içinde "Depresyon, bipolar, anksiyete " geçen her yere yazıldı.
Siz ne yaptınız kendinizi aşk ilişkinize kanalize etmekten başka acaba merak ediyorum ki böyle bir durumunuz varken bunu halletmeden, böylesi hassas-bozuk bir döneminizde nasıl el oğluna bıraktınız kendinizi? Ki insan üç beş aşk-sevgi kırıntısına dahi tutunmak ister kafa depresyona meyilli olunca anlıyorum ama siz ne kadar aldınız baştan önlemlerinizi? Bunu çok merak ediyorum.
Yaptınız mı yazılanları? O tavsiye kitapları okudunuz, sizi takip edecek ve böylesi hassas hallerde sigortanız olacak bir doktor kapısı edindiniz mi?
Gelmiş "İntiharı denedim" yazıyorsunuz. Ne desin insanlar daha? "Yabma guzum, aman değmez guzum yavrum ananı babanı düşün canına yazık" bla bla mı desinler? Sonra? Bu an geçtikten sonra?
Sizin kalıcı bir çözüme ihtiyacınız var, artık bdvde konularınızı gördükçe bunalır oldum; sizin konunuza son yorumumu yapıyor olabilirim.