- 27 Eylül 2012
- 915
- 148
- 31
-
- Konu Sahibi nuripapacium
- #1
2,5 yıllık bir hikayem var.İlk sevgilim,ilk aşkım her anlamda her şeyin ilki.Ona o kadar çok inanmıştım ki yaşamadığım hiçbir şey kalmadı.Bir ömür boyu hep seni sevicem,hep hayatında olucam,hep elinden tutucam ne olursa olsun bırakmak vazgeçmek yok dedi ve hep inandırdı kendine sonunda aldatıp gitti.7 ay hiç konuşmadık,görüşmedik,iletişimimiz yoktu ama ben onu ilk günkü gibi sevmeye devam ettim.Kimsenin elini tutamadım kimseye bakamadım.. Bir gün bir erkek şans istedi ve kabul ettim.Değer verdiğini hissettim ve onun yokluğunu hissetmemeye çalıştım ama his mi etti ne oldu bilmiyorum hiç beklemediğim bir anda mesaj Attı ve hayatıma geri döndü.Sevgilimi hala onu Sevdiğim için bıraktım.İlişkimiz olmadı ama görüştük,konuştuk bağı koparmadık hiç.İki gün önce artık onu çok özlediğimi farkettim ve nerdeyse bi pazarda satılığa çıkarmadığım gururumu yine yok sayıp ben artık sevgili olmak istiyorum eskisi gibi dedim ve bunun mümkün olmadığını ve hayatında baskasının olduğunu onu sevdiğini söyledi.Bu mu sevgi anlayışın eğer seviyorsan benimle niye görüşüyorsun hala dedim bilmiyorum dedi.Ya bizi seçersin ya hayatındakine gidersin bir seçim yap dedim ama bizi seçmedi.Ona olan aşkıma ve yaşadığımız şeylere rağmen seçmedi.Bende peki dedim içimden gelen her şeyi yazdım ve Hoşçakal dedim bugün.Canım çok canıyor ama anlatamayacağım kadar çok.Kalbim uzun zamandır o kadar kırık ki toparlayamıyorum.Hayal kırıklıklarımın Altında ezildim ve kalkamıyorum artık.Sizce bu yaptıkları yanına kar kalır mı ve yine yazar mı bana?