Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba kızlar,
Ben böyle makul yorumlara ihtiyaç duyduğumda sizin fikrinizi almaya cok alıştım.
Şimdiden söyleyim, belki de çoğunuz için dert bile değil, o yüzden gerçekten ciddi sıkıntıları olanlardan da şimdiden özür diliyorum...
Yaş 33 oldu, hayatımda kimse yok. Aslında kendimle barışığım artık, yani evlenmemiş olmayı çok da sıkıntı etmiyorum. Ama yaşımız itibraiyle çevremde evlenip barklanmış, çoluğa çocuğa karışmış insanlar var. Ev gezmeleri ortamlarında herkes çift bir ben tekim, bu konunda zaman zaman arkadasların bana takılmalarına sebep oluyor. Aslında alışığım, yıllardır böyle bu durum ama mesela daha dün şöyle bir olay yaşadım: ev gezmesindeyiz, yine herkes eşiyle gelmiş, bi foto çekilecek,şaka ile karışık ipek çeksin hepimiz çiftiz o yalnız gibi bir laf atıldı ortaya. sonrasında bir ikisi de kahkahalarla güldüler. Biliyorum kötü niyetli denmediğini, ki deli dana gibi koca da aramıyorum ama inanın o kadar bozuldum ki
ve suratımdan çok belli ederim, bşraz daha oturdum kalktım gittim. Kırıldığımı anlayan oldu, anlamayan oldu, orası neyse...
Şakayı kaldırabilen biriyken nefen böyle etkilendim bilmyorum, hala aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Bişeler yazıyor arkadaslar okuyup cevap vermek bile istemiyorum. Napmalıyım ?
İkinci konum ise şu: geçen yıl eski sevgilimle karşılaştığımı yazmıştım. Evlenmiş olduğunu, ama mutsuz olduğunu söyledigini fln... bir yıl boyunca yılbaşı, doğumgünü, bayram gibi önemli günlerde benimle irtibata geçti kendisi. Onun dışında hiç bir iketişim olmadı. Geçen hafta ortak bir arkadasım aradı beni. Eşiyle bütün fotograflarını kaldırmış, takip etmiyorlarmış artık fln. Galiba boşanmış diye geçirdim içimden. Ki haklıymışım, dün beni aradı. Konuştuk baya. Tesadüf ki pazartesi günü seminer için onun bulunduğu şehirde olacagım. Geldiginde lütfen ara yemek yiyelim dedi. Şimdi artık evli barklı biri değil, belki görüşülebilir ama sorun şu ki ben hele ki son zamanlarda bu konudaki alınganlığım sebebiyle yanlış düşüncelere kapılıp, yara bandı pozisyonuna düşüp tekrar incinmek istemiyorjm. Ya da bunları düşünmek işin çok mu erken? Ama geçmişimiz olan biri neden görüşmek istesin. İnanın kafam çok karışık. Ne yapmalıyım? Nasıl düşünmeliyim? Nasıl düşünürsem alınmamaya, kafama takmamaya başlarım?