4 aylık oğlumu bebeğimi babannesine bırakıp çalışmaya başladım tam bir ay olacak günlerim son derece mutsuzluk ve özlemle geçiyor benim gibi aynı durumda olan anneler varsa gelin dertleşelim...
Benim oğlum 22 aylık ben de başlamayı düşünüyorum ama benim için daha zor.şimdi oğlum konuşmaya çalışıyor tatlılık oranı giderek artıyo bana bağlandı.benim için daha zor olacak o yüzden sen şanslısın sen ona o sana tam bağlanmadan başlamışsın...
Oğlumu ben 2,5 yaşını biraz geçe bırakıp işe başlamak zorunda kaldım..Şimdiki aklım olsaydı 6-7 aylıkken başlardım bu sürece..Biraz yaş ilerleyince çok çok zor oluyor..Hem anne hem de çocuk için..
Süreç çok zordu....Kabullenemedi..Üstelik okula bırakıyordum..Ailelerimzden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve dolayısıyla destek alamıyorduk..
Aslında çocuklar mevcut duruma çabuk alışıyorlar fakat annelerin işi çok zor..Günlerce ağlayarak gittim işe..Çok zor günler geçti..O uyurken gece boyunca yanında sadece oturduğumu biliyorum vicdan azabından..
Çok şükür geçti bitti..Şimdi iyiki çalışıyorum diyorum..Çalışan anne oldum olalı daha kaliteli dakikalar-saatler geçiriyoruz oğlumla..Özlüyoruz birbirimizi..Ben mutluyum dolayısıyla oğlumda...
zor olsa da erken başlamam gerektiğini düşündüm izin yazdıklarınızı görünce doğru bir karar verdiğimi daha iyi anladım bağlandıkça ayrılmak zor oluyor gerçekten çalışma saatlerim özlemle geçiyo alışıyoruz gün geçtikçe napalım hayatımıza devam etmemiz gerekiyo bir yandanda :9