- 8 Mart 2024
- 37
- 36
Merhaba arkadaşlar. 8 yıllık eziyet, yük bir evlilik bana çok şey kaybettirdi. Kariyerim, öz güvenim, öz saygım.. 2 çocuğum var 8-3 yaşlarında. Bu 8 yıla çok şiddet, psikolojik buhranlar, 2 ebeveynimin kaybını sığdırdım. Tam dibinde dibindeyken bir ışık sızdı. Yediğim ikinci dayağın peşine soluğu karakol ve mahkemede aldım. Boşanma sürecindeyim neredeyse 1 yıl olacak. Güzel bir eğitimim var. Uzun zamandır iş arıyorum. Ve buldum kızlar. Tabii maaş yüksek değil malum tecrübe yok, uzun yıllardır ev hanımı modu. Fakat gelgelelim çocuklara bakacak kimsem yok. Işe başladım, teyzem geldi. Aslında müsait ama kalmak istemiyor. Ben 1 haftalığına, sen birini bulana kadar geldim diyor. Yıllar sonra bana tekrar kendimi hatırlatan, ilk kez kendimi özgür, mutlu hissettiğim bir işim var. Konu komşu herkese sordum, kimse kabul etmiyor. Yakın çevremde kreş yok. Olsa da büyüğü okula gönder küçüğü kreşe derken işe nasıl yetişeceğim.. Arabam yok. Eve bakıcı bulsam, nasıl bulabilirim, güvenebilir miyim, maksimum 6-7 bin verebilirim. Ona da kimse gelmez. Kızlar lütfen bana çözüm üretin, bu işi kaybetmek istemiyorum