- 6 Eylül 2015
- 1.374
- 1.443
- Konu Sahibi Kaybolmuscennet
- #1
Sadece benim kardeşim değil bir çok gencin sorunu... bipolar bozukluk, iki uçlu bozukluk...
Bu yüzden yazmak istedim.
Bi süredir küçük kardeşimin psikolojik sorunları var. Düzenli doktora gidiyor, ilaç kullanıyor,ailedeki herkes çok ilgili ama ne yaparsak yapalım bu süreci atlatamıyoruz.
Yazarken bile ellerim titriyor gözlerim doluyor. Gencecik bi insanı bu şekilde görmek okdr zor ki.
Bazı sorular var kafamda ne yapacagımı bilmiyorum. Belki bu süreci yaşayanlar yardımcı olabilir.
#Öncelikle çevrenin tutumundan nasıl etkilenmemesini sağlayabiliriz.?
# sorununu kabullenmesini nasıl sağlayabiliriz. ? Çünkü asla kabullenmiyor.
#bu hastalıgın tanımında yazan herşey öyle harfiyen gerçekleşiyor ki buna rağmen bazen numara yaptıgını bizleri kandırdıgını düşünüyoruz. Nasıl emin olabiliriz.?
#psikiyatrist yardımı yeterli olur mu yoksa daha uzun terapiler sağlayan psikolog veya aile danışmanı gibi uzmanlardan yardım almalı mıyız?
Ayrıntı;
Kardeşim 22 yaşında. Zeki,terbiyeli,saygılı,başarılı,kararlı bi insandı.
Zeka dışındaki diğer tüm özellikleri değişti. Hatta okdr çok değişiyor ki kendisi bazen mahcup olup üzülüyor ağlıyor. Defalarca intihar etmeyi düşünmüş ama ailemin dikkati sayesinde edememiş. Annem babam mahvoldu. Nöbet halindeler evde. Olmadık şeyler uyduruyor, olmadık hislerden bahsediyor,aniden nefret doluyo, aniden sevgi doluyo,günlerce uyuyamıyo,aşırı para harcayıp düşüncesizlik yapıyo,ilk aşamalarda aylarca evden çıkmadı. Öyleki adım atmayı unutup düşüyordu. Okdr dalgın tepkisizdiki. İlaçlarlarla konuşmaya gülmeye başladı. Tam iyi oldu derken aşırı enerji heycan gibi durumlar yaşıyor. Sonra aniden çöküyor.
Okdr değişik ki tam anlatamıyorum. Ne bileyim normal bi hasta olsa yatırır dinlendirirsin üstünü örtesin çorba yaparsın ilaçlarını alırsın paralar döküp tedavi ettirirsin ama öyle bişy değil. Hiç bi zmn emin olamıyoruz. Kendine veya çevresine zarar vermeyeceginden.
Sanırsın bütün dünyanın yükü onun üstünde.sokakta bi çocuk görüp günlerce kendine gelemiyor. Neden soğukta çocuk dışardaydı yazık diye. Yaa gece bekçilik yapanlara acıyıp uyumadıgı oluyor. Öyle değişik ki. Bazı insanların alay etmesini hazmedemiyorum. Elimden hiç bişey gelmiyo. Susup aylarca donarak yaşamasından daha iyi bu taşkın hali ama bu şekilde de hep yüreğimiz ağzımızda. Herşeyin aşırısını yaşıyor. Bi anlık boşluğumuza denk gelse allah göstermesin saçma sapan hallere girer.
Not: iyi bi doktora düzenli gidiyor. Ama kabullenmedigi için ilaçları bizim zorumuzla alıyor. Ve doktora küfrederek bagırıp rezillik çıkararak gitmeye başladı.
İnsanların kardeşimle alay etmesine tahammül edemiyorum. Annemin babamın bu kdr yıpranmasına dayanamıyorum.
Herkesin imrendigi aslan gibi bi çocugu böyle gördükce deliriyorum. Ve öyle çaresizce bi durum ki...
Kusura bakmayın. Gece gece uzun oldu biliyorum. Belki yardımcı olacak bilgisi olan birileri vardır. Belki yanlış bişeyler yapıyoruzdur. Bu yüzden paylaşmak istedim.
Teşekkür ederim okudugunuz için.
Bu yüzden yazmak istedim.
Bi süredir küçük kardeşimin psikolojik sorunları var. Düzenli doktora gidiyor, ilaç kullanıyor,ailedeki herkes çok ilgili ama ne yaparsak yapalım bu süreci atlatamıyoruz.
Yazarken bile ellerim titriyor gözlerim doluyor. Gencecik bi insanı bu şekilde görmek okdr zor ki.
Bazı sorular var kafamda ne yapacagımı bilmiyorum. Belki bu süreci yaşayanlar yardımcı olabilir.
#Öncelikle çevrenin tutumundan nasıl etkilenmemesini sağlayabiliriz.?
# sorununu kabullenmesini nasıl sağlayabiliriz. ? Çünkü asla kabullenmiyor.
#bu hastalıgın tanımında yazan herşey öyle harfiyen gerçekleşiyor ki buna rağmen bazen numara yaptıgını bizleri kandırdıgını düşünüyoruz. Nasıl emin olabiliriz.?
#psikiyatrist yardımı yeterli olur mu yoksa daha uzun terapiler sağlayan psikolog veya aile danışmanı gibi uzmanlardan yardım almalı mıyız?
Ayrıntı;
Kardeşim 22 yaşında. Zeki,terbiyeli,saygılı,başarılı,kararlı bi insandı.
Zeka dışındaki diğer tüm özellikleri değişti. Hatta okdr çok değişiyor ki kendisi bazen mahcup olup üzülüyor ağlıyor. Defalarca intihar etmeyi düşünmüş ama ailemin dikkati sayesinde edememiş. Annem babam mahvoldu. Nöbet halindeler evde. Olmadık şeyler uyduruyor, olmadık hislerden bahsediyor,aniden nefret doluyo, aniden sevgi doluyo,günlerce uyuyamıyo,aşırı para harcayıp düşüncesizlik yapıyo,ilk aşamalarda aylarca evden çıkmadı. Öyleki adım atmayı unutup düşüyordu. Okdr dalgın tepkisizdiki. İlaçlarlarla konuşmaya gülmeye başladı. Tam iyi oldu derken aşırı enerji heycan gibi durumlar yaşıyor. Sonra aniden çöküyor.
Okdr değişik ki tam anlatamıyorum. Ne bileyim normal bi hasta olsa yatırır dinlendirirsin üstünü örtesin çorba yaparsın ilaçlarını alırsın paralar döküp tedavi ettirirsin ama öyle bişy değil. Hiç bi zmn emin olamıyoruz. Kendine veya çevresine zarar vermeyeceginden.
Sanırsın bütün dünyanın yükü onun üstünde.sokakta bi çocuk görüp günlerce kendine gelemiyor. Neden soğukta çocuk dışardaydı yazık diye. Yaa gece bekçilik yapanlara acıyıp uyumadıgı oluyor. Öyle değişik ki. Bazı insanların alay etmesini hazmedemiyorum. Elimden hiç bişey gelmiyo. Susup aylarca donarak yaşamasından daha iyi bu taşkın hali ama bu şekilde de hep yüreğimiz ağzımızda. Herşeyin aşırısını yaşıyor. Bi anlık boşluğumuza denk gelse allah göstermesin saçma sapan hallere girer.
Not: iyi bi doktora düzenli gidiyor. Ama kabullenmedigi için ilaçları bizim zorumuzla alıyor. Ve doktora küfrederek bagırıp rezillik çıkararak gitmeye başladı.
İnsanların kardeşimle alay etmesine tahammül edemiyorum. Annemin babamın bu kdr yıpranmasına dayanamıyorum.
Herkesin imrendigi aslan gibi bi çocugu böyle gördükce deliriyorum. Ve öyle çaresizce bi durum ki...
Kusura bakmayın. Gece gece uzun oldu biliyorum. Belki yardımcı olacak bilgisi olan birileri vardır. Belki yanlış bişeyler yapıyoruzdur. Bu yüzden paylaşmak istedim.
Teşekkür ederim okudugunuz için.
Son düzenleme:
