Hepimiz sırasıyla meleklerimize kavuşuyoruz. Her birinizin o çok özel olan hikayelerini heyecanla okudum ve her birinde de çok heyecanlandım kızlar. Hep birlikte geçirdiğimiz 9 ay gözlerimin önünden geçti ve onun en büyük eseri Banusu'yum artık kollarımda. Canım benim o kavuşmamız öyle sorunsuz oldu ki umarım tüm hayatı boyunca talihi de öyle gider.
Bildiğiniz gibi 5 Kasım Çarşamba günü hastaneye yattım. Tüm gün tahliller, oda ayarlaması derken akşam oldu ve ertesi sabahı heyecanla beklemeye koyulduk. O sırada ne kadar çok bekleyeceğimizi bilmiyorduk tabii ki. Ertesi sabah benden önce biri girdi sezeryana henüz doktorum gelmemişti çünkü. Saat 11 olduğunda artık iyice sabırsızlanmaya başladık. Saat 12'ye gelirken doktorum heyecanbla içeri girerek, acil bir kalp hastasının başına gelen kötü şeyleri anlattı. Bebeği kaybetti.... senağlama Doktorum ekibin moralinin sıfır oldığunu beni ertesi gün sezeryana alacağını söyledi. Bu kez ertesi günü bekledim hala moralim bozulmamıştı. Sonunda o saat, o dakika geldi. Ben ameliyathaneye girerken sapsarı olmuş eşim ve anneme moral veriyordum. Önce bir yerde önlüğü giydirip sondamı taktılar. Asansörle üst kata çıkacakken o da ne asansör bozuldu
Dedim çıkarım merdivenleri. Nasıl komikti. Tutamadım kendimi gülüyorum merdiven çıkarken sondalı. Doktorlar gülerek sezeryana giren hastayı ilk kez görüyoruz dediler. Anestezi uzmanlarıyla da şakalaşırken de miden bulanacak şimdi bayılacaksın dediler. Tamam hazırım dedim. Kızım geliyordu.... Neredeyse sevinçten ağlayacaktım bayılırken..Ayıldığımda yine aynı masadaydım her şey bitmiş beni sedyeye alıyorlardı. İlk sorduğum kıızımın kilosu oldu. Çıkışta ise önce eşimi gördüm..
Banusu 7 Kasım günü 3340 kilo 48 cm doğdu. Odama getirildiğimde kızımla buluşmamız da gerçekleşti. Aman Allahım dedim biz aşkı bilmiyormuşuz. O günden beri de kızıma bakmaktan ona hayran olmaktan kendimi alamıyorum. Daha ayrıntılı yazmak isterdim kızlar ama kızımda yeni doğan sarılığı çıktı mesaim çok ağır. Hastaneye yatmadık ama değerlerimiz tam sınırda. Bugün kızım hastaneye yatacak diye hastanede saatlerce ağladım. Neyseki şimdi evimizdeyiz tek yapmam gereken onu sıkıca beslemek. İşte böyle kızlar. Ha unutmadan ayağa kalkmam da çomk sorunsuz oldu. Herkes benim normal doğum yaptığımı sandı hastanede.
Ben sezeryandan çok memnun kaldım yani. Hepinizi öpüyorum. Fotoğrafı bu yazının altına ekleyeceğim ilk fırsatta.
MAŞALLAH DEYŞN TEYZELERİ. HASTALIĞI İÇİN DE DUA EDERSENİZ BENİ ÇOK SEVİNDİRİRSİNİZ....
Bildiğiniz gibi 5 Kasım Çarşamba günü hastaneye yattım. Tüm gün tahliller, oda ayarlaması derken akşam oldu ve ertesi sabahı heyecanla beklemeye koyulduk. O sırada ne kadar çok bekleyeceğimizi bilmiyorduk tabii ki. Ertesi sabah benden önce biri girdi sezeryana henüz doktorum gelmemişti çünkü. Saat 11 olduğunda artık iyice sabırsızlanmaya başladık. Saat 12'ye gelirken doktorum heyecanbla içeri girerek, acil bir kalp hastasının başına gelen kötü şeyleri anlattı. Bebeği kaybetti.... senağlama Doktorum ekibin moralinin sıfır oldığunu beni ertesi gün sezeryana alacağını söyledi. Bu kez ertesi günü bekledim hala moralim bozulmamıştı. Sonunda o saat, o dakika geldi. Ben ameliyathaneye girerken sapsarı olmuş eşim ve anneme moral veriyordum. Önce bir yerde önlüğü giydirip sondamı taktılar. Asansörle üst kata çıkacakken o da ne asansör bozuldu
Dedim çıkarım merdivenleri. Nasıl komikti. Tutamadım kendimi gülüyorum merdiven çıkarken sondalı. Doktorlar gülerek sezeryana giren hastayı ilk kez görüyoruz dediler. Anestezi uzmanlarıyla da şakalaşırken de miden bulanacak şimdi bayılacaksın dediler. Tamam hazırım dedim. Kızım geliyordu.... Neredeyse sevinçten ağlayacaktım bayılırken..Ayıldığımda yine aynı masadaydım her şey bitmiş beni sedyeye alıyorlardı. İlk sorduğum kıızımın kilosu oldu. Çıkışta ise önce eşimi gördüm.. Banusu 7 Kasım günü 3340 kilo 48 cm doğdu. Odama getirildiğimde kızımla buluşmamız da gerçekleşti. Aman Allahım dedim biz aşkı bilmiyormuşuz. O günden beri de kızıma bakmaktan ona hayran olmaktan kendimi alamıyorum. Daha ayrıntılı yazmak isterdim kızlar ama kızımda yeni doğan sarılığı çıktı mesaim çok ağır. Hastaneye yatmadık ama değerlerimiz tam sınırda. Bugün kızım hastaneye yatacak diye hastanede saatlerce ağladım. Neyseki şimdi evimizdeyiz tek yapmam gereken onu sıkıca beslemek. İşte böyle kızlar. Ha unutmadan ayağa kalkmam da çomk sorunsuz oldu. Herkes benim normal doğum yaptığımı sandı hastanede.
Ben sezeryandan çok memnun kaldım yani. Hepinizi öpüyorum. Fotoğrafı bu yazının altına ekleyeceğim ilk fırsatta.MAŞALLAH DEYŞN TEYZELERİ. HASTALIĞI İÇİN DE DUA EDERSENİZ BENİ ÇOK SEVİNDİRİRSİNİZ....
Son düzenleme:
:)
