- Konu Sahibi ---KoZaLak---
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Liseyi bitirdiğimden beri inanılmaz derecede kötü burun psikolojim var. Bu artık benim hayatımdaki tek sorun olmaya başladı. Günah olduğu için yaptıramıyorum daha doğrusu herhangi bir sağlık problemim yok, yani psikolojik olarak beni rahatsız etmesinden başka. Nefes alışımda da sorun yok ancak kendimi o kadar kötü hissediyorum ki artık içinden çıkamaz hale geldim. Sanki estetik ameliyatı olsam hayatım çok güzel olacakmış gibi geliyor.
Yenmeye gerçekten çalıştım. Allah en güzelini yaratır, değiştirmeyin, caiz değil vs vs bunların hepsini biliyorum ve farkındayım zaten. Sağlıklı olduğum için şükrediyorum, kolu bacağı olmayan insanları gördükçe bu konuyu takıntı yaptığım için kendimden utanıp düzeliyorum ancak etkisi sadece 1-2 gün sürüyor. Sonrasında yine ama yine moralim bozuluyor.
Biriyle tanıştığımda burnumun büyüklüğünü farketmesin diye sürekli elimle kapatmaya başladım artık.
Aşık olduğum biri beni sevmezse kesin burnum yüzünden diyorum düşünün.
Ön profilden rahatsız değilim ama yanlardan çok rahatsızım ve yanımda biri oturduğunda sürekli kasılıyorum. Acayip derecede rahatsız oluyorum.
Akrabalarımın yanında bile burnumu küçük gösteren saç modellerini tercih ediyorum konusu edilmesin diye.
Herhangi bir yerde burun konusu geçince direk moralim bozuluyor benimle ilgisi olmasa bile.
Her gün ama her gün bunu problem yapıyorum, düşünmediğim tek bir gün bile olmadı şu dört beş yılda gerçekten.
Ben bu kadar mutsuzken, bu kadar özgüven eksikliği yaşarken ameliyat olmak günah mı bilmiyorum. Herkes internetten alıntı sözlerle cevap veriyor ve ben aradığım cevabı bulamıyorum. Diyanet'e bile yazdım, durumu anlattım ama onlar da bana alıntı cümlelerle yanıt vermiş. Ne yapacağımı bilmiyorum çok kötü durumdayım.
Liseyi bitirdiğimden beri inanılmaz derecede kötü burun psikolojim var. Bu artık benim hayatımdaki tek sorun olmaya başladı. Günah olduğu için yaptıramıyorum daha doğrusu herhangi bir sağlık problemim yok, yani psikolojik olarak beni rahatsız etmesinden başka. Nefes alışımda da sorun yok ancak kendimi o kadar kötü hissediyorum ki artık içinden çıkamaz hale geldim. Sanki estetik ameliyatı olsam hayatım çok güzel olacakmış gibi geliyor.
Yenmeye gerçekten çalıştım. Allah en güzelini yaratır, değiştirmeyin, caiz değil vs vs bunların hepsini biliyorum ve farkındayım zaten. Sağlıklı olduğum için şükrediyorum, kolu bacağı olmayan insanları gördükçe bu konuyu takıntı yaptığım için kendimden utanıp düzeliyorum ancak etkisi sadece 1-2 gün sürüyor. Sonrasında yine ama yine moralim bozuluyor.
Biriyle tanıştığımda burnumun büyüklüğünü farketmesin diye sürekli elimle kapatmaya başladım artık.
Aşık olduğum biri beni sevmezse kesin burnum yüzünden diyorum düşünün.
Ön profilden rahatsız değilim ama yanlardan çok rahatsızım ve yanımda biri oturduğunda sürekli kasılıyorum. Acayip derecede rahatsız oluyorum.
Akrabalarımın yanında bile burnumu küçük gösteren saç modellerini tercih ediyorum konusu edilmesin diye.
Herhangi bir yerde burun konusu geçince direk moralim bozuluyor benimle ilgisi olmasa bile.
Her gün ama her gün bunu problem yapıyorum, düşünmediğim tek bir gün bile olmadı şu dört beş yılda gerçekten.
Ben bu kadar mutsuzken, bu kadar özgüven eksikliği yaşarken ameliyat olmak günah mı bilmiyorum. Herkes internetten alıntı sözlerle cevap veriyor ve ben aradığım cevabı bulamıyorum. Diyanet'e bile yazdım, durumu anlattım ama onlar da bana alıntı cümlelerle yanıt vermiş. Ne yapacağımı bilmiyorum çok kötü durumdayım.
Son düzenleme: