Merhaba arkadaşlar,
Kavınvalidem olmadık şeyleri eleştiren, hiçbir şeyden memnun olmayan, tek bir güzel söz bile söylemeyen, soğuk bir insandır, bu durumlara alıştım, mesafeli davranmasına da, hatta evlilik hazırlığımızda bırakın bir istediğin var mı diye sormayı; gelinlik olayıma dahi karışmamasına,yada sözlülük,nişanlılık döneminde ailece evine bile davet etmemiş olmasına (annemin kendisinin düşünmesiyle bayramda 2 defa gitmiştik sadece o kadar) kendisi rahatsızlıklarını sebep göstererek misafir sevmeyen,istemeyen biridir..
Düğün günü bir köşede oturdu, erkek tarafı olarak kimsenin yanına bile gitmedi, ama benim ailem o kadar anlayışlı insanlar ki sırf biz eşimle birbirimizi çok seviyoruz diye hep idare ettiler, yaşlı insandır,büyüğündür,aman kızım saygıda kusur etme alttan al dediler, kendileri bile alttan aldılar kız tarafı oldukları halde,
annem hep gerçek bir hanımefendiydi, ne bir kapris ne de en ufak bir söz,bir istek,nişan bohçası bile hazırlanmadığı halde..
Kayınvalidem şimdiye kadar hep imalı ve seviyeli, ama ağır göndermeler yapardı, sürekli oğullarının eski ilişkilerini anlatır, diğer gelinine iltifatlar yağdırırdı, kendimi övmek için söylemiyorum ama gerçekten çok hanım ve saygılı davranırım,arasıra arayıp hatrını mutlaka sorarım, hiçbir kötü alışkanlığım da yoktur, gözlerimi eşimle açtım diyebilirim, büyüklerimin yanında bacak bacak üstüne bile atmam, ama buna rağmen mübarek bayram günü el öpmeye taa yazlığına gittiğimiz halde huzursuzluk çıkarmayı kafasına koymuş olacak ki burnumdan getirdi, yalnız kaldığımız bir anda gelinlikten konuyu açarak tartışmaya başladı, şoka girmiştim resmen, sonra eşim de geldi yanımıza ve tartışmaya devam etti, ilk defa bağırıp çağırdığını duydum, kendisi sürekli mesafe koyduğu halde beni onun evine gitmemekle suçladı, alakasız konular açtı, gelinliğimi dikim olsun istediğim için çok dikbaşlı olmakla suçladı (hazır ve çok daha ucuz bir gelinlik almamı istiyordu,zaten tek istediğimi yaptığım şey bu olmuştur, o da benim kişisel tercihim olmalı diye düşündüm) onu sevmediğimi,başından beri istemediğimi söyledi, kendisi istememiş olsaydı zaten bu evliliği engelleyeceği gibi sözler sarfetti, daha neler neler beni evinden kovmaktan beter etti, hatta dış kapıyı açarak evden gitmek istedi, eşim engel oldu, siz gitmeyin ben giderim burası sizin eviniz dedim, ama onada engel oldular, artık dayanamayıp ağlayıp tuvalete kilitledim kendimi, eşim kapıyı açmaya çalıştı, bu seferde 'şu yaptıklarına bak daha 3 aylık evli kadın kendini odalara kilitlemeye başladı bile' diyerek söylenmeye başladı, eşim beni tuvaletten çıkardığında tüm vücudum titriyordu ve ağlama krizindeydim, korkmuş olacak ki beni teselli etmeye çalıştı bu sefer, sonra eşimin ısrarıyla hiçbir şey olmamış gibi davranmayı başardım, orada kaldık ve sabaha kadar ağladım,
benim tüm bunlar olurken en çok zoruma giden şey eşimin sessiz kalması oldu..
daha sonra 2 gün boyunca küs kaldım ve konuştuğumuzda beni haklı bulduğunu ama annesinin yüksek tansiyon vs rahatsızlıkları olduğundan arada da kalmak istemediği için karışmadığını söyledi..
Şimdi ise bizim samimi olmamızı istiyor, ama ben uzun süre görüşmek istemediğimi söylüyorum, siz yerimde olsaydınız nasıl davranırdınız??
Kavınvalidem olmadık şeyleri eleştiren, hiçbir şeyden memnun olmayan, tek bir güzel söz bile söylemeyen, soğuk bir insandır, bu durumlara alıştım, mesafeli davranmasına da, hatta evlilik hazırlığımızda bırakın bir istediğin var mı diye sormayı; gelinlik olayıma dahi karışmamasına,yada sözlülük,nişanlılık döneminde ailece evine bile davet etmemiş olmasına (annemin kendisinin düşünmesiyle bayramda 2 defa gitmiştik sadece o kadar) kendisi rahatsızlıklarını sebep göstererek misafir sevmeyen,istemeyen biridir..
Düğün günü bir köşede oturdu, erkek tarafı olarak kimsenin yanına bile gitmedi, ama benim ailem o kadar anlayışlı insanlar ki sırf biz eşimle birbirimizi çok seviyoruz diye hep idare ettiler, yaşlı insandır,büyüğündür,aman kızım saygıda kusur etme alttan al dediler, kendileri bile alttan aldılar kız tarafı oldukları halde,
annem hep gerçek bir hanımefendiydi, ne bir kapris ne de en ufak bir söz,bir istek,nişan bohçası bile hazırlanmadığı halde..
Kayınvalidem şimdiye kadar hep imalı ve seviyeli, ama ağır göndermeler yapardı, sürekli oğullarının eski ilişkilerini anlatır, diğer gelinine iltifatlar yağdırırdı, kendimi övmek için söylemiyorum ama gerçekten çok hanım ve saygılı davranırım,arasıra arayıp hatrını mutlaka sorarım, hiçbir kötü alışkanlığım da yoktur, gözlerimi eşimle açtım diyebilirim, büyüklerimin yanında bacak bacak üstüne bile atmam, ama buna rağmen mübarek bayram günü el öpmeye taa yazlığına gittiğimiz halde huzursuzluk çıkarmayı kafasına koymuş olacak ki burnumdan getirdi, yalnız kaldığımız bir anda gelinlikten konuyu açarak tartışmaya başladı, şoka girmiştim resmen, sonra eşim de geldi yanımıza ve tartışmaya devam etti, ilk defa bağırıp çağırdığını duydum, kendisi sürekli mesafe koyduğu halde beni onun evine gitmemekle suçladı, alakasız konular açtı, gelinliğimi dikim olsun istediğim için çok dikbaşlı olmakla suçladı (hazır ve çok daha ucuz bir gelinlik almamı istiyordu,zaten tek istediğimi yaptığım şey bu olmuştur, o da benim kişisel tercihim olmalı diye düşündüm) onu sevmediğimi,başından beri istemediğimi söyledi, kendisi istememiş olsaydı zaten bu evliliği engelleyeceği gibi sözler sarfetti, daha neler neler beni evinden kovmaktan beter etti, hatta dış kapıyı açarak evden gitmek istedi, eşim engel oldu, siz gitmeyin ben giderim burası sizin eviniz dedim, ama onada engel oldular, artık dayanamayıp ağlayıp tuvalete kilitledim kendimi, eşim kapıyı açmaya çalıştı, bu seferde 'şu yaptıklarına bak daha 3 aylık evli kadın kendini odalara kilitlemeye başladı bile' diyerek söylenmeye başladı, eşim beni tuvaletten çıkardığında tüm vücudum titriyordu ve ağlama krizindeydim, korkmuş olacak ki beni teselli etmeye çalıştı bu sefer, sonra eşimin ısrarıyla hiçbir şey olmamış gibi davranmayı başardım, orada kaldık ve sabaha kadar ağladım,
benim tüm bunlar olurken en çok zoruma giden şey eşimin sessiz kalması oldu..
daha sonra 2 gün boyunca küs kaldım ve konuştuğumuzda beni haklı bulduğunu ama annesinin yüksek tansiyon vs rahatsızlıkları olduğundan arada da kalmak istemediği için karışmadığını söyledi..
Şimdi ise bizim samimi olmamızı istiyor, ama ben uzun süre görüşmek istemediğimi söylüyorum, siz yerimde olsaydınız nasıl davranırdınız??