Keske yazmasaydım abla. Bak seni aglattim. Birlikte ağlıyorduk o an aslında. Sen benim gozyasimi paylaştın. Çok sağol . Bunca yazmandan sonra beni en çok ne etkiledi biliyor musun.Bu ara zaten içim bi tuhaf . Şu cümlenden sonra ip gibi yaşlar aktı gözümden .
Ne tuhaf di mi ? Hiç tanımadığın bir anne , hiç tanımadığı sana ağlıyor .
Tüm bunların geçeceğine inan .
Sana şimdi ne yazarsam yazayım , anne/babanın tutumunu değiştiremem .
Onlar hayata öyle bakan insanlar .
Umarım , duaların gerçekleşir . Umarım sevdiğin kişi ile bir daha hiç üzülmezsin .
Ya aklımdan , isyan et , ... anne sende bi işin ucundan tut çabuk bitsin de ! anne bu çocuk benim kardeşimse seninde oğlun ! sadece dışarı çıkarken yanına almakla olmuyor o işler de ! de işte bir sürü şey de demek geçiyor ama ...
Deme .
Anlamazlar , sen daha da üzülürsün . Daha çok üzerler seni .
Bekle .
Bekle.
Bu sözü görünce bi umut geldi içime. Bekliyorum abla 3 yıldır bekliyorum... sonunda kavuşacağım inşallah.