Evet belki yapmamam gerekiyor ama şöyle düşün. Yeni mezun muhendissin, ve bir alanda ilerleyip başarılı olmak değer kazandırmak istiyorsun. Yani öğrenmeye açsın deli gibi iş yapmak istiyorsun. Sıfırdan kuruyorsun herşeyi. Herşey ilerliyor bir bir. Ama teksin. Patron güveniyor bu kız bunu da yapar şunu da yapar. Yapamam deme lüksü vermiyor. Kaç defa dedim şu laba bir personel daha alın, işler düzenli yürusun yetişemiyorum diye. Arkadaşlarımı bile getirdim iş görüşmesine. Begenmediler. Zaten kendilerinden başka kimi beğendi bu zatlar? Bu üretim sorumlusu andaval arkadaş var ya. Ben ona abi dedim. Onun yapması gereken işleri ben yaptım. Bilgisayardan anlamıyordu bu zat ben oturdum sistem oluşturdum. Mail yazmayı beceremiyordu ben yazdım. Bak hepsini iyi niyetimle yaptım. Ara sıra ufak tefek sorunlar oluyordu, çözdük . Gerçi o gerizekalı patron bozuntusu iki sefer beni göndermek istemiş de o arkadaş engel olmuş. Ben de derdim ya ne iyi niyetli, beni koruyor abi gibi. Ne koruması, kendi çıkarına olduğu için yapmış. Son olayda sadece izledi öyle. Benim üstüm olan o , üst gibi dayak yercesine laf yiyen ben. Evet aslında bu olay bana çok sey öğretti. İnsanları kendin gibi bilmemek lazımmış iş hayatında.
