merhaba günaydınlar :)
her gün burayı okuyorum ama yazmadığımı yeni farkettim. herkes iyidir umarım :)
yılın son günleri. sanırım bu günler yeni yıl kararı almak için mükemmel günler. bugün şirkette yalnızım gibi (idare birimi olarak) bunun üzerine biraz düşünüp 2018 de neler yapmak istediğimi, birikimlerimi düşüneceğim.
dün annemi sonunda doktora gönderebildim. sürekli yorgun ve uyku hali mevcuttu ama neye gitti ne çıktı.
karaciğerinde polip denen kesecikler varmış. internetten araştırmaya kalktım ve aklım çıktı. dün akşam 9 da mr çekilmesi için hastaneye gittik. en iyisi doktorun ne diyeceğini beklemek. inşallah iyi huylu bir şeydir.
annemi mr cihazında görünce hayatımı, üzüldüklerimi sorgulamaya başladım. ortalama 20 dakika sürdü ama hayatım film şeridi gibi gözümden geçti derler ya resmen geçti. annemi babamı üzdüm mü diye düşündüm sadece. yanımızdayken kıymetini bilmek lazımmış. kaybetme korkusunu sadece bir test bile bu kadar içime işlemiş. kimse ne benden ne de ailemden önemli değilmiş onu bir kere daha anladım. üzücü bir durum yaşadım. ama yaşadım ve bitti ve kimseye bir şey olmadı.
o yüzden yeni bir yılda aldığım ilk kararlardan biri de işin içinde ölüm olmayan hiçbir şey için kendimi yıpratmamak.