- 4 Ekim 2007
- 248
- 0
- 316
- 43
- Konu Sahibi Cirkin Peri
- #1
Bugün bayram günü annecim….
Bayram sabahı tüm aile birlikte olur, bayram sabahı sevenler iyice kenetlenir birbirlerine… Dargınlar barışır… Ağlayan yüzler güler bayram sabahında…
Bugün bayram günü annecim; bak, sen demeden kalktım erkenden. Ezan sesiyle açtım perdeleri. Önce bir güzel topladım odamı, pırıl pırıl yaptım her eşyamı. Sonra duşa girdim hemen… Senin istediğin gibi... Senin hep bize dediğin gibi… Temiz temiz giyindim ve her bayram sabahı yaptığın gibi beni sıcacık öpmeni bekledim.
Bu sabah sen gelip kaldırmadan uyandım annecim... Bak naza çekmedim kendimi…
“N’olur anne biraz daha yatayım.”
Demeden kalktım buz gibi yatağımdan… Kahvaltı hazırladım beş kişilik; ama tek kişinin yiyebildiği… Kahvaltımı yaptım annecim sizinle birlikte siz hissetmeden… Babam gene gazetesini okurken ve bana laf atarken arada,
“bak senden bir tane daha, dünyayı kurtaracağını sanıyor” derken…
Bende her zamanki gibi, “ama baba.” Diyerek sitem ediyorum ona. Sonra bayramı hatırlayıp unutuyorum babamın şakası ardından yaşadığım kırgınlığı.
Bu sabah bayram sabahı annem… Bak kahvaltı bulaşıklarını da yıkadı kızın. Her şeyi yaptım, istediğin gibi yaşadım bayram sabahını gördün mü?
Hadi bayramlaşma vakti artık… Uzat elini öpeyim annem…
………
Annem…
Annecim…
Uzat elini…
Anne…
Hadi uzat ta öpeyim elini…
………
………
………
Gene erken geldi sabah, gene rüyamın en güzel yerinde uyandırdı beni güneş… Yatağım gene ıslandı gözümden akan damlalarla…
Sen o akan yaşları görme annem…
………
………
N’olur ağlama…
Sen ağlayasın diye akmıyor onlar…
Sen üzülesin diye ağlamıyorum inan…
Hasretten bu ağlayışım biliyorsun... Özlemle dolan yüreğimin taşıyamadı yılgınlığın dışa vurumu sadece… Yanınızda olamayışımdan inan… Sen bakma bana n’olur… Sakın sende ağlama ben ağlıyorum diye…
Ben özledim mi azıcık bilirsin dayanamaz akar yaşlar gözlerimden. Hele bu özlem büyüdü mü yüreğimde, dağ gibi oldu mu hasretim hiç durduramam onları bilirsin… Ama gene de sen ağlama annem… Dayanamam ağlama…
………
………
Evet ben ağlıyorum ama sen ağlama n’olur...
Bana da, “ağlama yavrum” deme sakın… Özledim elimde değil annem… Buram buram kokuyorsunuz burnumda… Yüreğim yangın yeri… Yüreğim yılgın…
Sığınmayı özledim sana annem… Sarmanı…
“Kızım… Yavrum...”
Demeni özledim anla… Bayram sabahları erkenden kaldırmalarını özledim… Birlikte kahvaltıyı hazırlamamızı ve büyük bir zevkle ailenin geri kalanını suyla uyandırmayı… Sabah kahkahaları atmayı özledim sizlerle birlikte… Seni özledim annem… Babamı… Kardeşlerimi özledim… Ondandır bu ağlayış, ondandır inan...
……
……
Bayram sabahı yaklaşıyor be annem… Ve ben gene gelemiyorum yanınıza… Gene yalnızlık gözüktü kızına bayramda…
………
……
Gelip alır mısın beni annem… Güçsüzüm, duramıyorum ayakta desem gelip alır mısın kuzucunu… En azından bu bayrama özel sırf elini öpmem için alır mısın oraya beni de…
………
………
Ben gelemiyorum hadi sen gel al beni annem…
Götür beni evime…
Bayram sabahı gene öp beni içten… Uzat elini bayramlaşalım annem… Ya da hiç olmadı, gel uyandır beni bu kabustan bir bayram sabahı… O güzel sesini duyayım…
“Kızım, bugün bayram.. Hadi kalk yavrum…”
Meral BİLGİÇ
15.01.2005
