- 2 Ocak 2018
- 308
- 88
- Konu Sahibi kahvesevenkiz
- #1
Umarim kafanizi sisirmem diyerek su an ki hislerimi paylasmak istiyorum.. Icimde kaldikca düsünüyorum , düsündükce moralim bozuluyor ve pasiflesiyorum..
Sevgilimle 3 ay önce ayrildik, arkadaslarimla aram eskisi gibi degil bi tartisma gecti aramizda sonra ben karsi tarafa hediye aldim felan oysa sucsuz oldugum halde ama onlar sagolsunlar beni sildiler. Sevgilimde öyle. Gururlu insanlarla, kalpsiz insanlarla hep zamanimi gecirmisim yeni yeni fark ediyorum. Yalnizlastim iyice. Gecen hafta 26ım girdim ve hayatimi bastan yaratmaya karar verdigim icin ögrenciyim. 30da felan istedigim bir meslek olacak elimde ama smdilik satista calisiyorum (daha önce isletme bitirdim)
Annem ve babamla kaliyorum.. Onlarda su an nemleketteler. Ev ipissiz. Gerci onlar varkende yalniz hissediyordum kendimi cünkü maalesef annem ve babamla muhabbetimiz pek yok. 66 yasinda olduklari icin sanirim jenerasyon farki var. Abilerim var ama onlarda kendi hallerinde. Dün birisyle bulustuk disarda bi kahve icelim dedik burnumdan getirdi. Bana negatif enerji veriyor beni anlamiyor mesela. Böyle aile dostumuz felanda yok. Kimsem yok gercekten. Bi diger arkadas var mesela ne zaman bulusalim desem araya bisey giriyo. Yine yazdim naber diye hic bulusalim mi fln demiyor. Ben aslinda cok sicakkanli birisiyim ama artik cok üsüyorum. Kafa dengi bi insanla sabahtan aksama kadar konusurum muhabbet ederim severim samimi muhabbetleri. Ama su an ruhum yalnizliktan donmus durumda. Mutsuz hissediyorum kendimi
Böyle kendimi hayvanlar aleminde bi melek gibi hissediyorum. Insanlari kullanmadigim icin, isime geldigi gibi davranmadigim icin ve dedikodu yapmadigim icin sanirim sevilmiyorum. Disaridan sessiz sakin pasif ve mesafeli gözüküyorum.. öyle iste
Sizce ne yapmaliyim? Nasil düzelirim? Üzerime sanki bir ton agirlik basti su an
Sevgilimle 3 ay önce ayrildik, arkadaslarimla aram eskisi gibi degil bi tartisma gecti aramizda sonra ben karsi tarafa hediye aldim felan oysa sucsuz oldugum halde ama onlar sagolsunlar beni sildiler. Sevgilimde öyle. Gururlu insanlarla, kalpsiz insanlarla hep zamanimi gecirmisim yeni yeni fark ediyorum. Yalnizlastim iyice. Gecen hafta 26ım girdim ve hayatimi bastan yaratmaya karar verdigim icin ögrenciyim. 30da felan istedigim bir meslek olacak elimde ama smdilik satista calisiyorum (daha önce isletme bitirdim)
Annem ve babamla kaliyorum.. Onlarda su an nemleketteler. Ev ipissiz. Gerci onlar varkende yalniz hissediyordum kendimi cünkü maalesef annem ve babamla muhabbetimiz pek yok. 66 yasinda olduklari icin sanirim jenerasyon farki var. Abilerim var ama onlarda kendi hallerinde. Dün birisyle bulustuk disarda bi kahve icelim dedik burnumdan getirdi. Bana negatif enerji veriyor beni anlamiyor mesela. Böyle aile dostumuz felanda yok. Kimsem yok gercekten. Bi diger arkadas var mesela ne zaman bulusalim desem araya bisey giriyo. Yine yazdim naber diye hic bulusalim mi fln demiyor. Ben aslinda cok sicakkanli birisiyim ama artik cok üsüyorum. Kafa dengi bi insanla sabahtan aksama kadar konusurum muhabbet ederim severim samimi muhabbetleri. Ama su an ruhum yalnizliktan donmus durumda. Mutsuz hissediyorum kendimi
Böyle kendimi hayvanlar aleminde bi melek gibi hissediyorum. Insanlari kullanmadigim icin, isime geldigi gibi davranmadigim icin ve dedikodu yapmadigim icin sanirim sevilmiyorum. Disaridan sessiz sakin pasif ve mesafeli gözüküyorum.. öyle iste
Sizce ne yapmaliyim? Nasil düzelirim? Üzerime sanki bir ton agirlik basti su an
