BU VİCDAN AZABI BİTMEZZ :(


Aynen öyle; bu titizlik değil; böyle görmüş alışmış olma durumu.

Annem de öyledir o mutfak toplanacak da oturulacak.

Yok öyle bir dünya. Sizinki de can; bebeğin de anneye ihtiyacı var.

Bir de ila toplanacaksa eşiniz toplasın; siz kızınızı kucağınıza alıp oturun. Bir yapamaz iki yapamaz öğrenir yapar.

Bir dönem çalışmadım evde çocuk ile kaldım; o dönem bulaşıkları eşim topladı. tüm gün evde olunca bunalmıştım; benden iyi toplamaya başlamıştı.

bilemem dedi; ben de anamın karnında öğrenmedim dedim; 30 undan sonra alıştı.

Şimdi yine bana bıraktı ama sen pratik oldun deyip bana atıyor ama bizim çocuğumuz büyüdüğü için baba ile de oynayabiliyor; sizinki bebek daha anne kucağına ihtiyacı var.
 
kendinize kızmayın...malesef artık evde 2 kişi çalışmak zorunda..
şuan buraya ne yazarsak yazalım evdeki hesap çarşıya uymuyor...birgün plan yaparsınız iki gün yaparsınız sonra bozulur...
yetiştirebildiğiniz kadarını yapın..
 
Sabah saat 6 da oğlumun "uyanın uleen" der gibi bağırtısıyla uyanıyorum.
Hemen elimi yüzümü yıkayıp yanına koşuyorum.
Günaydın sevişmemiz bittikten sonra altını, üstünü değiştirmeye yelteniyorum.
Yelteniyorum ama en az yarım saat bununla uğraşıyorum çünkü sürekli bi oyun oynayalım modunda.
Ounun altı üstü değiştiğinde ben su gibi terlemiş oluyorum, geriliyorum.
Hemen gidip onu kahvaltı yapana kadar idare edebilecek bişiler hazırlıyorum,
O arada kendisi evin altını üstüne getiriyor, yapma oğlum etme oğlum dinlemiyor, geriliyorum.
Ne yedirsem kafasını çeviriyor, ne içirsem reddediyor, geriliyorum.
Koşar adımlarla üstümü değiştiriyorum, makyaj falan hak getire zaten.
Heleki saçıma şekil vermek falan.. gülüyorum.
Hadi oğlum montunu giy, hadi yavrum ayakkabını giyelim, hadi çocuğum bilemem ne.. demelerimden dolayı oğlumun ilk söylediği kelime "hadi" oldu.
Bu arada babada tıstıs hazırlanıyor, hiç bi işin ucundan tutmadığı gibi bileği bu aralar kırık olduğu için, "aaşşkkıımm pantolonumun fermuarını çekseneeee, çoraplarımı giydirseneeeee".. diye başka bi yerden çığrıyor.
Ben tamamen dağılmış halde işe gidiyorum (her sabah geç kalıyorum)
İş yerimde yaşadığım stresi, gerginliği hiç anlatmıyorum.
Akşam çocuğumu alıp eve geliyorum.
Saat olmuş 7 ben yemek derdine düşmüşüm, oğlum bacağıma yapışmış "anne anne" diyo..
Bütün dolapları çekmeceleri açıp içlerini boşaltıyor.
Oyuncakları ağzıma ağzıma sokuyor oynayalım diye ama ben "tamam oğlum, birazdan oğlum" demekten başka bişey yapamıyorum
Sofra kuruluyor, baba geliyor yemekler yeniliyor.
Yine koşar adımlarla çocuğun banyosu yaptırılıp altı üstü hallediliyor.
Yatırıp uyutuyorum. (oynayamıyorum bile)
Saat kaç? 11..
O saatten sonra banyo mu yaparsın? tv mi izlersin? saçına başına yüzüne kaşına bakım mı yaparsın? uzatır ayaklarını dinlenir çayını mı yudumlarsın? eşinle oturup iki muhabbetin belini mi kırarsın? temizlik mi? ütü mü? bulaşık mı? ..
Ne yaparsın biliyo musun? pijamalarını giyip yatağa dalarsın.
İşte bir çalışan anne vakaası.. yazdıklarımın arasında hiç şu ev işini yaptım, böyle temizlik yaptım demiş miyim?
Hayır!
Yine de yetişebilmiş miyim?
Hayır!
Sonuç ne?
Ay sonu işi bırakıyorum.


 
Henüz çocuğum yok ama bizim evdede ikimizde çalışıyoruz, ilerde çocuk olsa kendi ailem dışında bakacak kimse yok evmiz ufak onlara verebileceğim ek bir odam yok ve şehir dışındalar buraya gelseler bile en çok 1 ay kalabilirler, hem ev ev üstüne olmuyor sorun çıkar uzun süre kalsalar.
Ben daha şimdiden düşünüyorum çocuk olunca naparız diye???
Titizlik konusunda bende sizin gibiyim dagınıklıgı sevmem, camasır bulasık bırıkmıcek heen yıkanıp yerıne yerlescek, çalıştıgım ıcın haftada bır genel ev temızlıgı yaparım ama banyo mutfak gunluk kırledıkce sılınır-yıkanır vs.
Eşim daha rahattır bana göre, ben yapıyorum dye pek işede elini sürmez, sürsede birşey dersiniz on saat yerinden kalkmaz, içim rahat etmez kalkar ben kendim yaparım.
Ama bence kendinizi yormayın çokk, yapabildiğinizi yapın gerisi olduğu kadar , en azından çocuğunuza bakacak biri var annenin yerini tutmasa da gözünüz arkada kalmıyor iyi tarafından bakın..Birde tavsiyem arada geceleyin de cocugunuzu kv. denızde fazladan bırkaç saat bırakıp esınızle basbasa zaman gecırın ne bileyim dısarda yemek yıyın, sınemaya gıdın, ev ortamından da uzaklasmıs olursunuz moralınız yukselır bu sıze de ıyı gelır.
 

Siz çocuğunuza daha iyi imkanlar sunabilmek, daha iyi şartlarda büyümesini sağlamak için çalışıyorsunuz. Lütfen kendinizi suçlu hissetmeyin. Henüz anne değilim adayım fakat sizi iyi anlayabiliyorum. Evdeki diğer işlerinizi minimum seviyede tutmaya çalışıp miniğinize daha fazla zaman yaratmaya çalışsanız belki daha iyi hissedersiniz.
 
Ben kizim dogunca dogum iznimi bitirip isten ayrildim. Şu an 3 yasinda, ben hala calismiyorum.
ve durum ne biliyor musunuz?
Evim survivor parkuru gibi, oyuncaklardan adim atacak yer yok, bir küçük odam var çamaşırları toplayıp oraya yigiyorum ordan giyiniyoruz cogu zaman birakin utulemeyi katlayip dolaba yerlestirecek vaktim olmuyor. Gunde 6 ogun yemek hazirliyorum, su an da corba karistirarak yaziyorum size... haftasonlari esimle temizlik yapiyoruz cunku hafta ici kizim supurge acmama bile izin vermiyor, anca mutfak banyo temizligi yapabiliyorum.
yani calismasaniz da yetisemiyorsunuz inanin. Ben hem cocugumla butun gun ilgileniyorum hem evim temiz derli toplu hem ben bakimliyim diyene inanmıyorum. Yok oyle bir dunya, ha acarsin televizyonu oturtursun karsisina dalarsin temizlige o ayri...
o yuzden hic vicdan azabi duymayin ve kendinizi yetersiz hissetmeyin. herkesin yasadiklarini yasiyorsunuz sadece.
 
Bi yardımcı alsanız haftada bi mesala?onun dışında sizin haftada bi süpürmeniz,toz almanız yeter bence.e tabi bizlerde insanız şimdiden zor ev işleri çalışan bi kadı için.bi de çocuk olunca zor.eşinizle de konuşup neler yapabileceğiniz konusunda çözüm bulabilirsiniz.Allah kolaylık versin
 
Ayy yazdıklarınızı okuyunca biraz rahatladım ben :)

6 da kalkıp duş alıp sac makyaj yapıyorum. 7 de kızımı kaldırıyorum öpe koklaya, karnını doyurup üstünü giydirip 8 de anneanneye gidiyoruz.

Akşam 16,15 te gidiyorum. 1 saat boyunca emiyo oynuyo, emiyo oynuyo. Eve gidiyorum, yemek hazırlıyorum. Hep beraber akşam yemeği yiyoruz. Sonra oyun, banyo, uyku. Her iki saatte bir uyanıyor. O arada mutfagı topluyorum, camasır asıyorum/katlıyorum/ütülüyorum. Son emzirmede de yanında bayılıyorum.

Haftasonları felaket zaten. ya kucakta ya ayakta. Cok zor gercekten anne olmak.
 
Yanlız olmadığımı biliyordum ama diğer annelerin tecrubelerini de okuyunca kendimi daha iyi hissettim..
Bundan sonra kendimi parçalamıycam bende..Herşeye yetişmeye çalışmıycam..
Olduğu kadar napalım..
Eşimle aynı şirkette çalışıyoruz.Aynı anda evden çıkıp aynı anda giriyoruz.. Halimi görüp oda yardımcı olmaya çalışıyor saolsun.
Ne zaman düzene girer acaba bu koşturma_?
Kaç yaşına geldiklerinde ? :)
 
biliyorum işten gelince ardiye gibi bir eve girmek hiç hoş olmuyor insanın ruhu daralıyor
insanları sosyal aglarda tertemız buz gıbı evlerde ellerınde kahve ve kıtapla gorunce
yahu benım yasantımın neresınde bu dıyoruz bılıyorum
benımde oglum 5 yasında
bende calısıyorum hafta ıcı aksam 6da evdeyım
gercekten soyle soylıyım cogu zaman sofrayı bıle toplayamıyorum
hem canıma yazık hem ona hem aıle hayatıma
tamam para kazanıyorum evet ama herseyıde yaparsam sadece tum hayatım temızlık ev ıs bu dongude donecek
dun aksam abartmıyorum annemde oldugu ıcın bızde 3 makıne camasırları katladım utuledım yerlestırdım
oglanın gıysılerı dagıldı onları topladım ve saat 8 oldu oglanın pat bır atesı cıktı sofrayı bırakarak hastaneye gıttık 12 de donduk ve dırek uyuduk.
bılıyorum bugunde kokusmus mutfak kokusuyla gırecegım eve ama napalım?
bıraz daha buyusun rahatlarsın yanı en azndan kendı kendını ıdare edebılır oynayabılır duruma gelecek ama hıc bıtmeyecek bu durum.
anneye sureklı olarak ıhtıyac duyuyorlar en azından bır kardes olana kadar dıyebılırım

ve tavsıyem henuz bebegınız kucuk mutlaka aksam erken yatırmaya bakın sabah kacta kalkıyor bılmıyorum ama 9da uyumus olmalı en gec kı sızede vakıt kalsın ama ısler ıcın degıl
ha ne olabılır camasır katlarsın anca fılm fılan ızlerken

esyaların kolesı olmayalım
 
Ağlayarak okudum .... Keşke imkanımız olsa da hiç bırakmasak.....
 
Canım işyerinden çıktığın an işteki yorgunluğunu unut. Beyin aptaldır yorgun değilim dersen mutlaka sana enerji gelecektir. Eve bebeğini çok ozleyerek gidiyorsun zaten. Günün en güzel ve verimli saatlerini onunla geçirdiğini düşün. Malesef çalışan annelerin karşılaştığı zorluklar bunlar.
Ama yorgunluğunu mutluluğa çevirebilirsin. Allah yardımcın olsun. Herşey dört dörtlük olmak zorunda değil sende yapabildiginin en iyisini yap.
 
Yazmadan geçemeyeceğim
Ben evi barkı pırıl pırıl derli toplu bal dök yala her yer diye eşi tarafından takdir edilen kadın hiç görmedim ayrıca madalya da takmıyorlar ha derseniz ki ben takıntılıyım ...boşverin! bebeğinize odaklanın minicik şey zaten gün içersinde sizden ayrılıyor yazık nasıl özlüyordur sizi kıyamam ya ...eşinizden size yardımcı olmasını isteyin lütfen hayat müşterek nasıl ki evin geçimi esasen ona ait ama siz ona destek amaçlı çalışıyorsanız o da size destek olmak zorunda bunu lütfen belirtin ve eve geldiğinizde tüm zamanınız bebeğinizle geçsin erteleyin herşeyi inanın çok çabuk geçiyor zaman ve sonra üzülüyor telafi edemiyorsunuz ancak resimlere bakıp iç çekiyorsunuz
 
Canım hiç üzülme ben çalışmadığım halde çok zaman kendimi boğuluyo gibi hissediyorum kızıma bağırdığım oluyo bu çok farklı bi duygu heleki sonradan pişman olma vicdan azabı keşke olmasa
 
doğumdan sonra hiç izin kullandın mı? hala loğusalık var gibi sanki? gerçek hayatta ne yazıkki bütün çalışan anneler sizin durumunuzda. çocuklarına daha fazla vkait harcamak istiyorlar ve fakat çalışmak zorundalar.
 
hem annelik hem ev hanımlığı hem de iş kadınlığı yapıyorsunuz :)
ben olsam kendime yetemez bir yerde bayılırdım herhalde.
insanın da dinlenmesi lazım tatile ihtiyacı var.
 
Jonbonjovi .!.:
Ağlayarak okudum .... Keşke imkanımız olsa da hiç bırakmasak.....
Genişletmek için tıkla...





Aithra .!.:
hem annelik hem ev hanımlığı hem de iş kadınlığı yapıyorsunuz :)
ben olsam kendime yetemez bir yerde bayılırdım herhalde.
insanın da dinlenmesi lazım tatile ihtiyacı var.
Genişletmek için tıkla...



hepinize ayrı ayrı teşekkürler arkadaşlar.
benim hamileliğim zor geçti o yüzden işten ayrıldım maddi olarak çok sıkıltı çektik.
ilk 1 yıl kızıma kendim bakacaktım ama çıktığım işyerimden müdürüm arayıp beni geri çağırdı.
Şartları çok iyi olduğu için kızım 5 buçuk aylıkken işe başladım..Çok fazla düşünme fırsatım olmadı hemen olumlu yada olumsuz bi dönüş yapmamı istediler bende kabul ettim.
Gerçekten çok yorucu ve zor hem anne hem iş kadını hem ev kadını olmak..
4 aydır çalışıyorum ama birde bana sorun kızımı deli gibi özlüyorum.Telefonda sesimi duyunca yüzü gülüyormuş "hee heee" diyip duruyor bana :)
napıcam inanın bilmiyorum.Ev kredimiz var ben işe girdim diye ihtiyaç kredisi çektim onun ödemesi var.
Eşim tek maaşla yetişemez bende böyle kahrolarak yaşarım
 
Canım tövbe de kahrolacak bir şey yok bunada şükür Rabbim beterinden saklasın bu günümüzü aratmasın sonuçta herşey evladın için
 
Işten arta kalan zamanınızda kaliteli zamn geçirmeye bakın gelecekleri için çalışmak zorundayız..
 
canım ben yemek yediriyorum çocuklara onları yedirirken bende hafif atıştırıyorum ama soffrayı öylece bırakıp mutfağın ışığını kapatıp içeri giriyorum zaten akşam 21:30 da uyuyorlar ancak 2,5 saat görebiliyorum onları oyunlar oynuyoruz sonra pijama masal diş fırçalama faslı sonra hepsi yataklarına girip uyuyunca önce bir bardak çay içiyorum bir oh çekiyorum sonrada mutfağı topluyorum salonu çocuk odasını sonraa hoooppp yatak..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…