Herkese merhaba
Umarım iyisinizdir çünkü ben artık psikolojimi sağlam tutamıyorum. Buraya sadece ve sadece içimi dökmek için yazıyorum.
Bu düzenden, insana saygı duymayan bütün ideolojilerden nefret ediyorum. Siyasi sayılıp banlanacaksam da hiç üzülecek değilim, çünkü içimde isyan ediyorum. Bu dünyada ağaç bile olmanın eziyet verici olmasından utanıyorum. Şu ülkemin geldiği duruma çok üzülüyorum. Vatanını, Atatürkünü ve kurduğu cumhuriyeti çok seven ben artık bu ülkedeki tablodan üzüntü duyuyorum.
Sosyal patlamaların olduğu, ekonomik krizin yaşandığı, farklı bir bakışın düşünce suçu sayıldığı insanın insana saygısının olmadığı bir düzen bu yaşadığımız.. Daha dün açıklanan sonuçlarda bu ülkede sınava giren 1.200.000 kişinin barajı dahi aşamadığını öğrendik. Her bir kademe yıllar geçtikçe itibarsızlaştırıldı.
Daha geçen yaz Manavgatın girişindeki o güzel ağaçları görüp hayran kalmıştım, şimdi ise içinde onlarca canlının telef olduğu felaketten ötesi değil.
Dünyanın nadide gollerinden biri denilen Salda gölünü bile öldürdüler. Kadını, doğayı, çocuğu, hayvanları öldürdüler.. Bu nasıl düzelecek?
Ekonomi bir şekilde yine düzelir. Belki 10 yıl belki 20 yıl sürer. Ama bu içimizdeki mülteciler nasıl temizlenir ? Bu kadar yozlaşmış toplum nasıl temizlenir ? Eğitimdeki hatalar nasıl temizlenir? Içimizdeki düşmanlar, öğrettikleri ideolojiler ve peşindeki şakşakçılar nasıl temizlenir ?
Kimsenin kimseye saygısının olmadığı, yozlaşmış ve merhametsizleşmiş bu kalpler nasıl temizlenir ?
Artık bir umudum kalmadı.. Binlerce on binlerce genç erkek Afgan ülkeye girdi. Ne çocuk ne de kadın vardı.Bir kadın olarak kendimi dahi güvende hissetmiyorum. Benim hakkımı sınırı koruyamayalar mı koruyacaklar?
Bu toplum nasıl düzelecek?
Bütün güzel duyguların içini boşalttılar ve ben artık utanıyorum insanlıktan. Ne zaman umutlanacak olsam sokak röportajı izlediğimde yok oluyor . Sorgulamayan , biat eden, tapan bu kitle yüzünden hayatımızın en güzel yılları heba edildi..
Sebebi olan hiç kimseye hakkımı helal etmiyorum.
www.alanyapostasi.com.tr
bu kadar canlı zulüm gormese içimiz yanıyor dayanamıyoruz 
