Bu olaylar artık kalbimi çok yoruyor hiç gücüm kalmadı. Böyle zamanlar için ne tavsiye edersiniz?

Merhaba hanımlar bugün bir süre önce ayrıldığım eski sevgilim yazdı. Birkaç ay önce ben terk etmiş bulundum kendisini. Güzel giden bir ilişkimiz vardı görünürde. Birbirimize saygı duyduğumuz, değer verdiğimiz bir ilişkiydi fakat bitmesi gerekiyordu. Eski sevgilisi trajik bir biçimde vefat etmiş ve bir şekilde onu kalbinde aşamadığını, her zaman onun gölgesinde kalacağımı hissettiğim için tatsızlık çıkarıp saygısızlık etmek istemedim. Biz uyumlu değiliz zaten yakında kura törenin olacak mesleğe kabul edileceksin ve başka şehire tayinin çıkacak, uzak mesafede yapamayız ben seni üzerim gibi saçma klişelerle ayrıldım.

Diretti, bunlar sorun değil seni kaybetmek istemiyorum dedi ama nihayetinde saygı duydu ve medeni şekilde bitti.
Çok düşünmemeye çalıştım, okuluma odaklandım, hobilerime yöneldim esasen iyi gibiydim de ama bugün yazdı cevap vermedim. "Ben bu kadar bencil ve düşüncesiz biri olduğunu düşünememiştim madem beni üzeceğini, uyumsuz olduğumuzu düşünüyordun ne diye kendini sevdirdin? Amacın vakit geçirmekmiş ve bir cevap bile vermeye gerek görmeyecek kadar önemsiz hissettirdiğin için sağ ol" yazmış. Ne diyeyim ki yani o kadar mecalim yok ki içimden peki dedim sadece. Nasıl biliyorsan öyle olsun.

Bütün bunlar olurken bir yandan da ailem başladı. Ergenlik döneminde bir kardeşim var ve ne desek ters anlıyor, çok şiddetli öfke krizleri var, sakinleştirmekte çok güçlük çekiyorum. Böyle biri değil normal zamanda; çok sakin, akıllı, kendi halinde bir kız fakat annemle bu dönemde çok zıtlaşıyorlar. Annem de fevri bir karakter olduğundan bu tartışmalardan sonra iki tarafı da dinlemek, usulünce konuşmak, sarılıp sakinleştirmek bana düşüyor. Başarılı oluyorum günün sonunda ama ruhen çok yorgun ve bitkin hissediyorum.

Kardeşimin sinir krizi geçirirkenki hâlleri içimi çok acıtıyor. Mutlu, huzurlu bir kız olsun istiyorum ama ergenliği çok zor geçiyor. Bir de vizelerim yaklaşıyor onun stresi var. Yani her şey üst üste geliyor sanırım ve bugün herkes "sen kendi hayatına bak anca kimse umurunda değil" deyince ağladım artık. Herkes nankörlük ediyor, hepsine yetişmeye üzmemeye çalışıyorum ama ben de o kadar büyük biri değilim ki. Daha 20'lerin başındayım. Herkesin benden bu kadar çok şey beklemesi ve her zaman memnuniyetsiz olmalarından çok yoruldum artık.

Kusura bakmayın uzun oldu, okuduysanız teşekkür ederim. Siz böyle zamanlarda ne yapıyorsunuz, herkese yetişmek mümkün mü?

bence kendi içinizdeki sebebi söylemediniz için suçlusunuz çünkü uydurma sebepler karşı tarafa geçmiyor ve haliyle dalga geçilmiş hissediyor. bir ilişiki bitecekse dürüstçe bitmeli

morciceklidal .!.:

bence kendi içinizdeki sebebi söylemediniz için suçlusunuz çünkü uydurma sebepler karşı tarafa geçmiyor ve haliyle dalga geçilmiş hissediyor. bir ilişiki bitecekse dürüstçe bitmeli

Genişletmek için tıkla...

Aslında konuyu açarken sadece bu durumdan bahsedecektim fakat yazarken bile başka konuları da dahil ettim yazmaya bile cesaretim yok belki de. Ondan kaçtığımı sanıyorum ama kendimden kaçıyorum aslında. Dürüstçe nedeni söyleyemediğim için de içim huzursuz. Çok ince bir nüansı yakalamışsınız, teşekkür ederim çok haklısınız

Ayrılma kararını doğru buldum ama bence açık açık kendinizi onu suçlu hissettirmeden ifade etseydiniz. Böyle davranarak adamda ilişkilere dair güvensizlik oluşturmuş olabilirsiniz. Zaten yaralı bi adam. Belki de konuşarak halledebilirdiniz. Belki de kendine gelir ve artık geçmişin yasını yeterince tuttuğunu fark edebilirdi. Neyse olan olmuş. Hepimiz yorulabiliyoruz. Üst üste geliyor bazen. Başa çıkamıyoruz, boğuluyoruz, mecalsiz kalıyoruz. Yetişmeye çalıştığımız bi yer yok nasıl olsa, dinlenirsiniz, geçer.

İnsanların kendini düşündüğünde bencil oluşlarını ve bunun insanlar tarafından kötü karşılanmasını bir türlü kafamda mantıklı bir yere oturtamıyorum önce kendine iyi gelmelisin ki cevrene faydan olsun. Sevdiğin şeyleri kafa dağıtacak aktiviteler yapmalısın bazen hepimizin tükenmiş hissederiz desarj olman için sevdiğin aktiviteleri değerlendir sonra gerisini düşünürsün

Cizirti .!.:

Ayrılma kararını doğru buldum ama bence açık açık kendinizi onu suçlu hissettirmeden ifade etseydiniz. Böyle davranarak adamda ilişkilere dair güvensizlik oluşturmuş olabilirsiniz. Zaten yaralı bi adam. Belki de konuşarak halledebilirdiniz. Belki de kendine gelir ve artık geçmişin yasını yeterince tuttuğunu fark edebilirdi. Neyse olan olmuş. Hepimiz yorulabiliyoruz. Üst üste geliyor bazen. Başa çıkamıyoruz, boğuluyoruz, mecalsiz kalıyoruz. Yetişmeye çalıştığımız bi yer yok nasıl olsa, dinlenirsiniz, geçer.

Genişletmek için tıkla...

Aslında konuşacaktım ama içten içe ayrılık kararı almaya mecbur kaldığım için ona kırgındım içimde ve sürekli ona göndermeli şeyler beğenmesi, fotoğraflarını hâlâ sosyal medyada tutması incitti ve bunlar bir noktada öfkeye dönüştü sanırım. Ne bileyim tamam bana çok saygılı, ilgili vs ama en azından yedekleyebilirdin niye gözümün önünde ki? Kendimi hayatta bile olmayan bir kızcağızı kıskanırken bulunca kendime de öfkelendim ve en sonunda böyle klişelerle, benim hayatımda şu an ilgilenmem gereken daha önemli şeyler var diyerek terk ettim. Hatalı bir cümle ve tavırdı ama ağzımdan çıkmış bulundu işte. Şimdi de tekrar konuşmak başa sarmak istemiyorum. Haklısınız sanırım biraz dinlenirsem geçecek

violeta8 .!.:

Aslında konuşacaktım ama içten içe ayrılık kararı almaya mecbur kaldığım için ona kırgındım içimde ve sürekli ona göndermeli şeyler beğenmesi, fotoğraflarını hâlâ sosyal medyada tutması incitti ve bunlar bir noktada öfkeye dönüştü sanırım. Ne bileyim tamam bana çok saygılı, ilgili vs ama en azından yedekleyebilirdin niye gözümün önünde ki? Kendimi hayatta bile olmayan bir kızcağızı kıskanırken bulunca kendime de öfkelendim ve en sonunda böyle klişelerle, benim hayatımda şu sn ilgilenmem gereken daha önemli şeyler var diyerek terk ettim. Hatalı bir cümleydi ama ağzından çıkmış bulundu işte. Şimdi de tekrar konuşmak başa sarmak istemiyorum. Haklısınız sanırım biraz dinlenirsem geçecek

Genişletmek için tıkla...

Dediğim gibi ayrılık kararını kesinlikle doğru buluyorum. Ben olsam ben de ayrılırdım. Ama içinizde kaldıysa bi mektup yazıp duygularınızı ve asıl ayrılma gerekçenizi dile getirebilirsiniz. Belki hafiflersiniz o zaman. Ve belki de onda da bi farkındalık oluşur. Bundan sonraki ilişkilerinin içine sokmaz vefat eden sevgilisini.