Bu nasıl bir hayat!

Dream32

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
27 Eylül 2018
37
2
38
Arkadaşlar merhaba,3 yillik evliyim 7 aylik oğlum var eşimin işi nedeniyle doğuda bir ilcedeyiz bu yıl son yılımız haziranda bitiyor insallah.
Hazirana kadar nasıl gececk günler yapacak hiçbirşey yok kışın evdeyiz tamamen zaten sosyal imkan olan bir yer değil küçük bir ilçe eşimde öle sosyal bir insan değildir zaten.
İyice asalak bir insan olduğumu hissediyorum ve pskolojim bozuluyir iyice hergün ayni seyleri yapiyirum mecburen gün boyu yemek temılık çocuk bakımı oturamıyorum bile onuda geçtim bu rutini beni sıkıyo.
Nasıl zaman gececk böyle hergünum ayn bir es dost yok yapayanlizim buraya gelmeden önce prestijli bir kurumda gUzel bir isim vardi hiç ayrılmak istemedim o isimden ama yaşımdan dolayı artık çocuk yapayim diye geldim ayrılıp 32 yasindayim.
Arkadaş çevrem vardı zaman zaman şehir dışına çıkardık işle alakalı 1 haftalik mesela evden uzaklaşırdim.
Dusunuyirum da o zaman Beni sıkan seyleri özlüyorum galiba.
Suana kadar farklı sektörlerde çalıştım.
Eşimin eşiniz ne iş yapıyor çalışıyor mu dediğinde direk evhanimi demesine deliriyorum.üniversite mezunuyum sonuçta ve bir çalism hayatım vardı.
Ev hanımı olmak kötü birşey değil ama beni onemsemiyor gb hissediyirum öle dediğinde.
Surekli emzir yemek temizlik yap nasıl dayanıcam hazirana kadar bilmiyorum.
Çok bunalıyorum.doğum kilolarım duruyir fazla veremedur. Stresten ve boşluktan saçma sapan şeyler yeyip duruyirum.bi çevremdeki insanların hayatına bakiyirum bi kendime surekli evde artık kilo vermek istiyorum aynaya bakmaktan mutlu değilim .
Saçlarımi bile boyamadim emzirdigim için kötü geliyir gözüme nasıl eski halime dönucem bilmiyirum kendimde o gücü bulamıyorum artık başlamam lazım bir yerden.değismek istiyorum.
Bu şekildede bakımlı olabilirsin diyeceksiniz belki yakışmıyor birşey vücudum orantılı kilo olsada boyum uzun ama kilolar rahatsız ediyor.
Ruhsal olarak yoruyor bu ev beni ayrıca sınırlı odamız var haziranda gideceğiz ama yerlesmis bile değilim hala eve düşünün hersey bir yerde düzen istiyirum.evlenirken dogruduzgun birşey almadik eşya tayin olucak sonra yaparız diye ruhum daraldı bu esyalardan kendimden artık değişiklik istiyorum
Eşya dediğim kayinvalidemin 3 tane eski kanepesi tv tv sehpasi bir yatak odasını oturma odası mutfak hayatım burada geçiyor.
Ankarada kendimize ait triblex evimiz var eşime diyorim oraya gidelim bıktım bu duzensizlikten diyirum oda başka şehit istiyor benim hayatım hep böle mi gececek orada burada yerlesemeden kocam zaten ayrı bir dünya bir önceki konumda yazmıştım yardima ihtiyacım var bağırıp çağıran sinirli bir insan oldum.
Telkin ve önerilerinizı bekliyirum kendimi yanliz ve kimsesiz hissediyirum.
 
Selam

Siz aslında kendinizden sıkılmışsınız
Işin en özeti bu.
Sizi mutlu eden şehir dışına çıkmak miydi ? şimdilik internetten gezi rehberleri okuyup gelecek yıl için plan yapmaya başlayın...
Hobi malzemelerini internetten sipariş edebilirsiniz quilling olur amigurumi olur yemek pasta olur ya da kitap... Her turlu şey bu cağda mümkün.
Ben de geçici düzen üzere yaşıyorum. Mutsuzluğun kaynağı bu değil. Daha derinde ve çevreden şartlardan ziyade kendinizle alakalı sorununuz var.
Önce bunu tespit edin
Sonra çözüm kolay
Neden memnun değilsiniz
Evde yeni mobilya olsa Ankarada olsanız ne olacak? Otomatik neşe mi gelecek? hiç sanmıyorum..
Iç sıkıntınızın kaynağını tespit edin
Ona yoğunlaşın
Daha üretken ve sizi mutlu eden meşgaleleri bulmaya vakit ayırın
Kendinizden kaçmadan kendinizi tanımaya çalışarak
Dil öğrenmek olabilir, insan psikolojisine dair okumalar yapmak olabilir el sanatları müzik ya da çocuğunuzla tempolu yürüyüş .. yabancı diliniz varsa bakin bloglara anneler neler yapıyor çocukları ile
Şikâyet etmeyi ve sorunu cevrede görmeyi bırakırsanız şimdiki halinize çare de bulabilirsiniz
Sağlıcakla
 
Teşekkür ederim İngilizcem var birazda İspanyolca önerilerinizı dikkate alıcam.
 
Evlenirken esinizin meslegini vs. Biliyirdunuz simdi bunlardan sikayet etmek yerine kendinizle mutlu olmayi deneyin, kendinize ugraslar edinin mutlulugu bir sehre , bir mekana bir esyaya bir insana baglamayin yoksa her zaman mutsuz olursunuz.
 
hayatınızda çok büyük bir değişim olmuş.başka bir şehir, işi bırakma, sosyal çevrenin değişmesi,hissettikleriniz gayet normal. ama kendi seçiminiz sonuçta. bunları bilerek evlenmişsiniz.hayatımızla ilgili önemli kararlar verirken iyi düşünmek lazım.
önerilere gelince. önce kilo verin ve bakımlı olun. bu insanı çok iyi hissettiren birşey. sonra da iş meselesine çare bulmak gerekiyor. bir kere çalışan bir kadın işi bırakınca çok büyük bir boşluğa düşer. bunun yerini arkadaşla, komşuyla falan dolduramazsınız. bulunduğunuz yerde iş arayın. işe girince arkadaş ve çevre de olur.
 
Çocuk sahibi olmak için, riskleri gözönüne almadan gemileri yakmışsınız. Bebeğiniz daha çok küçük sizin ruhsal dengesizliğiniz onu da büyük ölçüde olumsuz etkiliyordur. Emziren bir bebeği, tanımadığınız iletişim yaşamadığınız kişilere bırakıp iş mi bakacaksınız? Çok riskli (ben kedimi bile böyle bir durumda başka birine bırakmazdım). Çocuğun bakıcı tarafından şiddete uğrama ihtimali haricinde, devamlı göçebe yaşamanız sonucunda çocuk aidiyet bağlanamama sorunu yaşar. Bakan kişinin sürekli değişimi yıpratır ve bir süre sonra değer de vermemeyi öğrenir o yalnız süreçte. Baba anne çalışıyor çocuğun sadece maddi ihtiyaçları karşılanıyor maneviyat eksik kalıyor. Bu yalnızlık sürecinde ne gibi ruhsal yaraları olacağını ve bunun geleceğini ne şekilde etkileyeceğini kestirmek zor.
Benim kendi görüş ve tavsiyem, silkelenip bir kendinize gelmeniz. Eşya eskir modası geçer gözden düşer ama sizin ve bebeğin ışıl ışıl beyni sizin gurur kaynağınız olur. Küçük bir ilçe öğrenmeye ve öğretmeye engel değildir. Elimizin altında internet denen bir dünya var. Sosyal aktivite yok diye beyninizi ihmal etmeyin. Bedensel özbakımınızı yapmakla başlayın. Yabancı dilinizi geliştirin. Evhanımı olmak ayıp ve kötü birşey değil. Tam tersi eğlenceli yanları da var. Ve de en önemlisi o bebeğin bir annesi var.
 


açıköğretimden ikinci üniversite kapsamında bişeylere yazıl bence, en azından boş duruyorum hissinden kurtulursun
 
Ailenizin yanında bi kaç ay tatil yapma imkanınız yok mu?
Bebek ayrı bir sorumluluk , normal hayatta
a aktif çalışıyormuşsunuz bir anda eve kapanmak boğar bu çok normal . Çevreden uzaklaşınca böyle hissediyor insan, keza bende sizin gibi hissediyorum. Arkadaşlarımın ailemin olduğu çevrede yaşasam daha farklı olurdu benim için diye düşünüyorum . Mutsuzum bulunduğum yerden . Ailenizin yanına gittiğinizde en azından bebekle ilgilenir anneniz siz eş dostlar görüşür gönlünüzce gezersiniz çok iyi gelecektir eminim .
 
Peki sizin orda vakıf-dernek tarzı bir yer var mı? Oyle yerlere uye olursaniz sosyallesir hem de bir şeylet yapmak iyi gelir diye düsünüyorum?
 
Çalışan kadınlar için evde durmak öyle zor ki. Halk eğitim kursları falan illa ki vardır. Küçük yerde arkadaş edinmek de kolay olur. Kurslara katılsanız belki size iyi gelir. Havalar soğumadan dışarıda fırsat yaratmış olursunuz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…