- 11 Şubat 2023
- 7.497
- 13.704
- Konu Sahibi ellerimlekazidim
- #1
Merhaba sevgili kadınlar. Sizinle depremden kurtulmuş bir arkadaşımla yaptığımız konuşmayı paylaşmak istedim.( Bilgisi dahilinde yazıyorum.) Sabırla okuyanlara teşekkürler.
Korkunç güne uyanip hemen arkadaşıma ulaşmaya çalıştım , ancak günler sonra ulasabildim. Her saniye yıl gibi geldi. sevdiğim saydığım birisiydi. her ihtimal vardı. Uzun bekleyiş ve dusunceleri anlatmaya gerek yok zaten tanımadığımız insanlar için bile endiselenip, sevindik üzüldük , ağladık. Bugün ulasabildim şehirden çıkmış güvenli bir bölgeye gelmişti. Çok şükür ailesinden bir kaybı yoktu , henüz kırkı çıkmamış bebeği ,5 yaşındaki kızı ,çok sevdiği kocası , ailesi ...hepsi iyiydi.
Bu fasillari geçtikten sonra nefes almadan dinlediğim ve her kelimesiyle beynimden vurulmusa döndüğüm o konuşmayı başlattı.
Bir duş aldım ,gece bakimlarimi yaptım. e bir maskeyi haketmistim ,sabah yorgun uyanmak istemiyordum.
-kocamla yatağa geldik off bu bebek yine ağladı hadi ben emzirdim yorgunum diyip pışpışlasin diye babasına verdim. -
- Sabah işe erken gidecem diye hayiflandi bir iki yaptı verdi bebeği döndü uyudu. Ben de söylene söylene uyuttum bebeği uykuya daldım.
Ve gözümü açtığımda ev yikiliyordu can havliyle kaçmaya çalışıyorduk çok değil uyuduğum sürenin ustunden 40-45 dk gecmisti. Ne çok plan yapmıştım sabaha oysaki.
Kullanmaya kiyamadigim koltuklar tabaklar paramparça , uyandı diye oflayip pufladigim oğlum ağlasın diye sarsiyordum. Pandufsuz yere bastirmadigim kızım corapsiz , montsuz en önemlisi prenses tacı olmadan sokaktaydik.
Sahi yengem nasıl ya bir şey olduysa ya kırgın gidersek birbirimize.
Diye devam eden onlarca soru işaretiyle geçen bir sohbet oldu tek kelime edememiştim sadece dinlemiştim. Bir anda tüm hayatın yok oluyor , her evde farklı bir hayat saniyeler içinde. gerçekten değer mi kilitli odalarda kullanmadığımız koltuklara misafir gelince çıkartılan tabaklara. Bebeğim ağlıyor diye sizlanmaya , eften puften sebeblerle kalp kırmaya küs yatmaya.
Hayatımız bu denli bir saniye içinde alt üst olacakken lütfen yaşayalım insanca sevgiyle , saygıyla. Oturup bir düşünelim başımıza ağrılar girecek kadar değer mi o şeyi düşünmeye , içine atmaya , kinlenmene ofkelenmene , uzulmene Hayat kısa zamanimiz varken insanca yaşayalım..
Not: yengesiyle barismis :)
Çok uzun oldu derdimi anlatabildim mi bilmiyorum , yanlış yazdıysam özür dilerim. O tabakları kullanın ,o koltuklara oturun. Seviyorsanız sevdiginizi söyleyin ,kimse vazgeçilmez değil arkasından kendinizi heba etmeyin. kendinize çok iyi bakın .
Korkunç güne uyanip hemen arkadaşıma ulaşmaya çalıştım , ancak günler sonra ulasabildim. Her saniye yıl gibi geldi. sevdiğim saydığım birisiydi. her ihtimal vardı. Uzun bekleyiş ve dusunceleri anlatmaya gerek yok zaten tanımadığımız insanlar için bile endiselenip, sevindik üzüldük , ağladık. Bugün ulasabildim şehirden çıkmış güvenli bir bölgeye gelmişti. Çok şükür ailesinden bir kaybı yoktu , henüz kırkı çıkmamış bebeği ,5 yaşındaki kızı ,çok sevdiği kocası , ailesi ...hepsi iyiydi.
Bu fasillari geçtikten sonra nefes almadan dinlediğim ve her kelimesiyle beynimden vurulmusa döndüğüm o konuşmayı başlattı.
- o gece çoluk çocuk akrabalar kızımın doğum gününu kutladık abimin eşini cagirmamistim , nedenini bile hatirlamadigim bir sebebten 10 yıldır görüşüyormuyorduk. abim geldi ya neyse. çocukları yıkadım, kızım prenses tacıyla uyumak istedi , sabah arkadasiyla parka gidecekti unatmamasi lazımdı.
- oğlan da huysuzdu kalabalığı sevmedi gazı da vardı oflandim puflandim emzirdim yatırdım gece uyanırsa diye mamasını hazırladım.
- kocam sabah işe gidecekti bı sandevic hazırlayayım diye mutfağa girdim. Kocamla bir kahve keyfi yapıp günümüzü konuştuk kahve bardakları mi ? aman nasılsa yarın yıkarım dedim tezgaha bıraktım.
- misafirden misafire açtığım özene bezene dizdigim misafir odasını derleyip toplamıştım, bir oda kokusu fisfisladim kapısını kilitledim..
- siyahlari çamaşıra attım , aman bu saatte geç oldu çalıştırmayayim dedim ve kocama seslendim : ofsabah işe giderken çalıştırmayı unutma !
Bir duş aldım ,gece bakimlarimi yaptım. e bir maskeyi haketmistim ,sabah yorgun uyanmak istemiyordum.
-kocamla yatağa geldik off bu bebek yine ağladı hadi ben emzirdim yorgunum diyip pışpışlasin diye babasına verdim. -
- Sabah işe erken gidecem diye hayiflandi bir iki yaptı verdi bebeği döndü uyudu. Ben de söylene söylene uyuttum bebeği uykuya daldım.
Ve gözümü açtığımda ev yikiliyordu can havliyle kaçmaya çalışıyorduk çok değil uyuduğum sürenin ustunden 40-45 dk gecmisti. Ne çok plan yapmıştım sabaha oysaki.
Kullanmaya kiyamadigim koltuklar tabaklar paramparça , uyandı diye oflayip pufladigim oğlum ağlasın diye sarsiyordum. Pandufsuz yere bastirmadigim kızım corapsiz , montsuz en önemlisi prenses tacı olmadan sokaktaydik.
Sahi yengem nasıl ya bir şey olduysa ya kırgın gidersek birbirimize.
Diye devam eden onlarca soru işaretiyle geçen bir sohbet oldu tek kelime edememiştim sadece dinlemiştim. Bir anda tüm hayatın yok oluyor , her evde farklı bir hayat saniyeler içinde. gerçekten değer mi kilitli odalarda kullanmadığımız koltuklara misafir gelince çıkartılan tabaklara. Bebeğim ağlıyor diye sizlanmaya , eften puften sebeblerle kalp kırmaya küs yatmaya.
Hayatımız bu denli bir saniye içinde alt üst olacakken lütfen yaşayalım insanca sevgiyle , saygıyla. Oturup bir düşünelim başımıza ağrılar girecek kadar değer mi o şeyi düşünmeye , içine atmaya , kinlenmene ofkelenmene , uzulmene Hayat kısa zamanimiz varken insanca yaşayalım..
Not: yengesiyle barismis :)
Çok uzun oldu derdimi anlatabildim mi bilmiyorum , yanlış yazdıysam özür dilerim. O tabakları kullanın ,o koltuklara oturun. Seviyorsanız sevdiginizi söyleyin ,kimse vazgeçilmez değil arkasından kendinizi heba etmeyin. kendinize çok iyi bakın .
