- 29 Haziran 2014
- 2.568
- 1.628
- 133
- 35
Zaten bir daha karşıma çıkıp muhatap olmaya çalışırsa, bu tarz bir davranışta bulunursa asla sessiz kalmayacağım.
Zaten bir daha karşıma çıkıp muhatap olmaya çalışırsa, bu tarz bir davranışta bulunursa asla sessiz kalmayacağım.İlk hamlesinde şikayetci olun.Susmayin artik hic bir seyine artik 15 16 yaşında degilsiniz yüzleşme yapij gerekirse rezil edin
Çok teşekkür ediyorum desteğiniz için.İnsanlar zannettiğiniz kadar salak değil (En azından bazıları), bu yüzden kimin boşboğaz bir iftiracı olduğunu o kişiye ve hakkında konuştuğu kişinin hareketlerine bakarak çözerler. Çeşitli iftiraları, (dedikoduları diyelim) dinleyip direkt "Aaa, vaa, yaağğ" yapacak insanları zaten arkadaş olarak seçmeyin.
Neyin ne kadar doğru olduğunu, duruşunuz da belli eder.
Bunları sürekli aklınızda evirir çevirir, omuzlarınızı düşürür, gözlerinizi kaçırır vb endişeli-yılgın hareketlerde bulunursanız, arkanızdan söylenen şeyler üzerinize tam olur. Bu yüzden dik duruş, güleç yüz, yok saymak devam.
Kulağınıza gelirse de ciddi ve fakat umursamaz/alaycı bir tepki ile konuyu kapatırsınız, size laf getirenleri uyarır, gerektiğinde ayıklarsınız, doz artarsa da haklarında şikayetçi olur geçersiniz. Çözüm bu.
Artı: Kendinizi açıklamaya da girişmeyin kimseye, "Öyle değil böyle bak vallağ, arkadaşım vallağ billağ böyle üü" filan, asla. En fazla üstünden basit bir info gerekirse "Vaktinde internetten musallat oldu işte klasik, sonra uydurmuş bir şeyler" filan. Dik duracak devam edeceksiniz, kimin neye inandığına göre de otomatik arkadaş ayıklamanızı yaparsınız. Bu olayların böyle güzel özellikleri vardır.
Aslında o zaman çocuk olduğum için ve bu durumla karşılaşmadığım için ne yapacağımı bilememiştim. Şimdiki aklım olsa tüm yalanlarının, iftiralarının hepsini teker teker yüzüne vururdum ve mutlaka şikayetçi, davacı olurdum. Çok haklısınız bu tarz insanlar karşı tarafın sessiz kalmasından güç alıyorlar.Sen rahat ol. Karşılaşırsan da dik dur ve gözünün içine bak. Utanması gereken o. En ufak bir laf ederse de haddini bildir.
Bizim Türk kadınları olarak hatamız böyle tiplerden tedirgin olup tırsmamız. Asla korkma. Ve alttan alma
Aileme bu iftiraları söyleyemedi kendi arkadaşlarına ve benim arkadaşlarımdan bazılarına söylemiş bunları. Abim bu kişiye bir daha benimle konuşmaya çalışırsa şikayetçi olacaklarını söyledi ondan sonra çıkmadı karşıma. Birkaç sene sonra sosyal medyadan ekleme girişimleri oldu ancak hep engelledim. Benim şimdiki aklım olsa mutlaka bahsettiğiniz gibi bu attığı iftiraların hesabını şikayetçi olarak dava açarak sorardım asla peşini bırakmazdım. Çünkü bu kişi mutlaka hayatına giren kişilerle ilgili bir sürü yalanlar iftiralar uydurabilen birisi. Bir insana çamur atmanın bu kadar kolay olmadığını bir şekilde anlardı belki o zaman.Bir şey yaşamış olsan da bu seni suçlu yapmazdı. Suç başkasına karşı işlenir. Kendi hayatınla ilgili küçük yaşta attığın yanlış adımlar, aldığın yanlış kararlar ancak hata olabilir. Bu da sadece seni ilgilendirir. Kimseye karşı kendini aklamak, savunmak zorunda hissetme. Yapmış da olabilirdin bu bir şeyi değiştirmezdi. Yani işte bizler böyle pısırık yetiştirildik. Yoksa o alçak herif onları söylediğinde yaa öyle mi deyip sağlamca kızının arkasında duracak bir aile olacaktı ve madem senin anlattığın gibi benim kızımla 15 yaşında imam nikahı kıydın birlikte oldun deyip açacaktı küçük yaşta çocuğa karşı cinsel istismar davasını. Bu pislik de en azından bir aklını başına toplardı. Ama ailelerin birçoğu aman olayın üstü kapansın modunda. Yok kardeşim bir iftira varsa gerçekmiş gibi sürtseydi burnunu
Desteğiniz için çok çok teşekkür ediyorumBu tarz insanlarla onlardan korkmayarak, onları umursamayarak baş edilir. Zaten aileniz tepki gösterince bi daha hamle yapamamış. Şöyle düşünün mesela bazı sokak köpekleri yoldan geçen insana saldırmaya kalkar. Eğer korkunu belli edersen, kaçarsan veya bikaç adım geri atarsan üstüne saldırır tüm gücüyle. Ama sen dik durursan kaçmazsan, hatta korkmadan ona doğru adım atarsan asla ısırmaya cesaret edemez. Bi süre sonra da pes eder o geri çekilir. Kısacası hayatınızı bu korku üzerine kurmayı bırakın, onun beslenip cesaret aldığı şey bu belliki. Başka türlü yaşamayı bilmiyo, sorunlu. Siz ise artık o küçük ergen kız değilsiniz. Aileniz de öğrenmiş arkanızda durmuş ona karşı. Karşılaşsanız da karşılaşmasanız da onun hasta ruhlu bir zavallı, sizin de aklı başında güçlü bir birey olduğunuzun farkına varın, duruşunuz yaşamınız ona göre olsun. O zaman dibinize de gelse hiçbir şey yapamaz.
Çok doğru o kadar haklısınız ki. Teşekkür ediyorum. Belki de o zaman o kişiye haddini bildiremediğim için bu kadar takıyorum bilmiyorum. Tekrardan çok teşekkür ediyorum desteğiniz için.Bakış açınızı değiştirin.
25 yaşında eşek kadar adamken 15-16 yaşındaki kızlarla gezip tozup, belli ki cinsel içerikli şeyler uydurup paylaşacak kadar karaktersiz, ahlâksız bir adam olduğu bilinsin istemez kimse...
O sizden korksun.
Endişe değil, öfke duyun. Öyle bir an gelirse, hakkındaki gerçekleri 7 düvelle paylaşmıyor olduğunuzun ona lütuf olduğunu bilerek ve ona da bildirecek şekilde bakın gözünün içine.
Pis herif..!
Ben kendimi biliyorum çok şükür. Ancak hiç farkettirmeden bir ruh hastasının etrafımdaki insanlara benimle ilgili ahlaksızca iftiralar atmasını, yalanlar uydurmasını hazmedemiyorum. Bu çirkin iftiraları ondan duyan biri gelip de baka söylemezse zerre haberim olmuyor ve uydurduğu yalanlar, attığı iftiralar akla hayale sığmayacak şeyler.Sen kendini bildikten sonra bir önemi olmamalı.
İstemediğiniz halde kimseyle kirmamak icin gorusmeye devam etmeyin. Bu yasadiklarinizdan cikaracaginiz ders bu olsun sadece geri kalani unutun.
Olur da karşıma çıkarsa ya da herhangi biri benim hakkımda attığı iftiraları, uydurduğu yalanları bana iletirse haberim olursa bu defa tüm adli mercilere başvururum. Asla yanına bırakmamak için her yere şikayet ederim. Ancak hiçbir şekilde muhatap dahi olmazken bu insanın etrafımda adımı bilen, beni tanıyan insanlara benim hakkımda iğrenç bel altı iftiralar, bunun dışında hastalıklı zihninden akla hayale gelmeyecek derecede yalanlar uydurmuş ve uyduruyor olma ihtimaline tahammül edemiyorum. Öyle değişik bir zihin yapısı var ki kurguluyor, etrafındakileri inandırıyor ve hiçbir şekilde karşı tarafa bunu hissettirmiyor. Zamanında çocuk aklımla sessiz kaldığım için o kadar pişmanım ki. Bir daha adımı ağzına dahi alamaması için şikayet etseydim davacı olsaydım keşke diyorum ama çocuktum işte. 16 yaşında nasıl böyle bir ruh hastasıyla mücadele edebilirdim ki. İşin en sinir bozucu tarafı tamamen vasıfsız bir insanken şartsız sınavsız aynı kurumda işe girmiş olması ve karşılaşma ihtimalinin olması.15 yaşında insan böyle birine inanıp konuşmaya devam edebilir korkabilir yanlış arkadaşlıklar kurabilir. Bence bunlar çok normal ve bunları yaşayan insanlar da vardır. Ama hepsi geçmişte kalmış eğer hala yalan yanlış iftiralar atıp peşine takılırsa ilk hareketinde savcılığa gidip suç duyurusunda bulunursun. Eğer bir şey yapmaz sadece karşılaşırsanız görmezden gelip yok sayıp hiç muhatap olmazsın. Korkup kaçtıkça üstüne gelir korkma
Geçmiş için kendini suçlama insan 16 yaşında en başta ailesinden çekinir. Çocuk yaşta şikayet edememen çok normal. Ayrıca öyle çirkin iftiraları ona buna ayaküstü anlatan bir adama insanların inanacağını sanmıyorum. Aklı başında düzgün biri olsa zaten böyle şeyleri anlatmaz o yüzden için rahat olsun. En başta kimsenin inanmayacağını düşün, inansalar bile onları da umursama ve bu saatten sonra canını sıkan en küçük hareketinde gidip şikayetçi ol. Sen kendini bildikten sonra inan kimin ne düşündüğünün önemi yok..Olur da karşıma çıkarsa ya da herhangi biri benim hakkımda attığı iftiraları, uydurduğu yalanları bana iletirse haberim olursa bu defa tüm adli mercilere başvururum. Asla yanına bırakmamak için her yere şikayet ederim. Ancak hiçbir şekilde muhatap dahi olmazken bu insanın etrafımda adımı bilen, beni tanıyan insanlara benim hakkımda iğrenç bel altı iftiralar, bunun dışında hastalıklı zihninden akla hayale gelmeyecek derecede yalanlar uydurmuş ve uyduruyor olma ihtimaline tahammül edemiyorum. Öyle değişik bir zihin yapısı var ki kurguluyor, etrafındakileri inandırıyor ve hiçbir şekilde karşı tarafa bunu hissettirmiyor. Zamanında çocuk aklımla sessiz kaldığım için o kadar pişmanım ki. Bir daha adımı ağzına dahi alamaması için şikayet etseydim davacı olsaydım keşke diyorum ama çocuktum işte. 16 yaşında nasıl böyle bir ruh hastasıyla mücadele edebilirdim ki. İşin en sinir bozucu tarafı tamamen vasıfsız bir insanken şartsız sınavsız aynı kurumda işe girmiş olması ve karşılaşma ihtimalinin olması.
Çok teşekkür ediyorum desteğiniz için. Çok haklısınız.Geçmiş için kendini suçlama insan 16 yaşında en başta ailesinden çekinir. Çocuk yaşta şikayet edememen çok normal. Ayrıca öyle çirkin iftiraları ona buna ayaküstü anlatan bir adama insanların inanacağını sanmıyorum. Aklı başında düzgün biri olsa zaten böyle şeyleri anlatmaz o yüzden için rahat olsun. En başta kimsenin inanmayacağını düşün, inansalar bile onları da umursama ve bu saatten sonra canını sıkan en küçük hareketinde gidip şikayetçi ol. Sen kendini bildikten sonra inan kimin ne düşündüğünün önemi yok..
+1Bakın her lafı palavra yalan olan, son derece şahsiyetsiz biriymiş. Nasıl siz onun karaktersiz bir yalancı olduğunu gördüyseniz bu iftiraları dinleyenler de anlamıştır zaten.
Hem onu geçtim sizin arkadaşlarınız sizi dinlemeden bu pisliğe hak verdilerse, onlar zaten arkadaş değil, ne düşündükleri hiç önemli değildir.
Son olarak gerçek hayatta öyle tuhaf şeyler duyuyoruz ki ama 3 gün sonra kimse bişey hatırlamıyor, umursamıyor. Çünkü herkesin kendi hayat telaşı var. Yıllar önce olmuş bitmiş bişey için kendinizi heba etmeyin.
Yeni bir çirkinlik yaparsa da şikayet edersiniz bu sefer
Hayatım böyle insanlar çok fazla. Ama bunu travma haline getirmen için hiç sebep yok.Lise dönemlerimde sevdiğim ilk ve son kişiden ayrıldığım ergenlik psikolojisiyle büyük aşk acısı çektiğim zamanlarda internetten biriyle tanışmıştım. 20’li yaşlarının ortalarındaydı büyüktü benden. Dertleşme ile başlayan muhabbetin sonunda bu kişi bana aşık olduğunu söylemişti. Ben asla öyle düşünmediğimi olmayacağını filan söylerdim. O zamanlar da aslında kendi hikayelerini anlatırken yalanlar uydururmuş da ben anlayamamışım. Neyse bir şekilde yüz yüze görüştük. Kırmamak için görüşmeye devam ettim ama hiçbir şekilde yakın durmamaya çalıştım sevgisine karşılık verecek bir harekette bulunmadım bu defa ben senden ayrılamam ölürüm ya benimsin ya kara toprağın gibi bir sürü şey söylemeye başladı. Kanser olduğunu bile söylemişti inanıp inanmamak arasında kalmıştım. Tabii ki gerçek değilmiş bu da. Kendi kendine o kadar çok yalan söylerdi ki bozmamak için yok artık uydurma diyemezdim çekinirdim bazen de gerçek mi acaba derdim. Bu süre içerisinde arkadaşlarımdan bazıları ile ilgili çok çirkin şeyler söylemişti ama ben inanmamıştım farkına varamamışım benim arkamdan da aynı çirkinlikte iftiralar attığının. Hiçbir zaman ona sevgi sözcüğü söylemedim çünkü sevmiyordum ancak kurtulamıyordum da. Çocuktum 15-16 yaşlarındaydım. Bir gün bu kişinin bir arkadaşı bana bir şeyler yazdı senin hakkında şunu şunu söyledi diye. İftiralar o kadar çirkindi ki başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya imam nikahı kıymışız vs. bel altı bir sürü çirkin iftira. O an bu kişiye söyledim nasıl bu iftiraları atarsın diye, saçma sapan gerekçeler sundu ama sonrasında öğrendim ki arkadaşlarıma da benimle ilgili bir sürü çirkin şeyler söylemiş. İnanın o kadar çok dikkat ederdim ki davranışlarıma, hiçbir şekilde kendisine cesaret verecek bir harekette bulunmazdım yanındayken. Değer yargılarım olduğunu çok iyi bilirdi. Bir kez bile kendisine sevgi sözcüğü kurmadım. Bu kişi ben ondan uzaklaştıktan sonra aileme de ulaştı ailem tepki gösterdi ve bir daha karşıma çıkamadı. Bu süreçte sosyal medyadan ekleme teşebbüsünde bulundu ancak hep engelledim.
Bu insan vasıfsız biriyken, çalıştığım kuruma bağlı başka şehirde bir şekilde işe başlamış. Bulunduğum yere gelse karşılaşma ihtimali bile beni tedirgin ediyor hakkımda iftiralar atan, türlü senaryolar yazan biri bu. Kendime gelemiyorum düşündükçe. Nasıl bir zihni varsa binbir türlü yalan, kurgu ve iftira çıkıyor o zihinden. Karşı tarafın ruhu bile duymuyor. Nasıl atlatabilirim bu travmayı bilmiyorum aklıma geldikçe o kadar üzülüyorum ki. Şimdi olsa her türlü yola başvurur şikayet ederdim, sessiz kalmazdım asla. Seneler geçti hala atlatamıyorum maruz kaldığım iftiranın travmasını. Hiç böyle biriyle karşılaştınız mı? Bu tarz insanlarla nasıl baş edilir?
Yapı olarak zaten hassas bir insanım. Aslında zamanında ağzının payını verseydim, şikayetçi olsaydım ya da dava etseydim bu kadar üzülmezdim takmazdım. Çocukluk işte, o kadar ağır geldi ki duyduklarım şok olmuştum midemi bulandırmıştı attığı iftiralar yalanlar. Belki de hala adımı bilen beni tanıyan herkese hakkımda iğrenç yalanlar ve iftiralar anlatıyor. Kendi kendine yalanlar uyduruyor, nasıl hastalıklı bir zihni varsa hem hedefindeki kişi hakkında hem de onun etrafındakiler hakkında türlü türlü iftiralar yalanlar uydurabiliyor. Hayatımın bir noktasında dahi böyle bir insanla muhattap olmuş olmak ve hastalıklı zihninin hedefi olmak üzüyor beni. Nasıl senaryolar uyduracağını kestirememek bilememek de zor. Kendi kendine kuruyor ve planlayıp iftiralar yalanlar söyleyebilen biri bu. Elimde olmadan üzülüyorum. Umarım karşıma çıkmaz bir daha. Çıkarsa da asla fırsat vermeyeceğim benimle uğraşmasına. Desteğiniz için çok teşekkür ediyorum.Hayatım böyle insanlar çok fazla. Ama bunu travma haline getirmen için hiç sebep yok.
Beni de zamanında biri bu şekilde tehdit etti hakkımda yalanlar söylemiş filan tanımam bile. Sadece arkadaş olmak istedi kabul etmedim adını bile unuttum
Sonra bana mesaj attı sosyal medyadan benimle konuşmazsan kendimi öldürürüm diye.
Önce korktum çocuksun sonuçta
Yapma etme dedim
Baktım aman dedikçe gaza geliyor
Yapmazsan şer*fsizsin dedim
Bir daha ses yok
Yani böyle adamları takma kafana. Bak şimdi kocaman kadın olmuşsun. Gelsin karşılaşın ne olacak? Sen o çocuk değilsin ki artık. Zaten yanlış hiçbir şey yapmamışsın salla takma
Bu kadar hassas olmamaya çalışın. İnsanın hayatta en yakınları bile iftira atabiliyor. Benim babam anneme attı mesela? Atsın ne olacak ki? Biz annemi de biliyoruz babamı da. Kimin yalan söylediğini de. Çevrenizdekiler sizi de bilir yalan söyleyeni de illaki bilir. Yani takmayın. Önemli olan sizin kendinizden emin olmanız.Yapı olarak zaten hassas bir insanım. Aslında zamanında ağzının payını verseydim, şikayetçi olsaydım ya da dava etseydim bu kadar üzülmezdim takmazdım. Çocukluk işte, o kadar ağır geldi ki duyduklarım şok olmuştum midemi bulandırmıştı attığı iftiralar yalanlar. Belki de hala adımı bilen beni tanıyan herkese hakkımda iğrenç yalanlar ve iftiralar anlatıyor. Kendi kendine yalanlar uyduruyor, nasıl hastalıklı bir zihni varsa hem hedefindeki kişi hakkında hem de onun etrafındakiler hakkında türlü türlü iftiralar yalanlar uydurabiliyor. Hayatımın bir noktasında dahi böyle bir insanla muhattap olmuş olmak ve hastalıklı zihninin hedefi olmak üzüyor beni. Nasıl senaryolar uyduracağını kestirememek bilememek de zor. Kendi kendine kuruyor ve planlayıp iftiralar yalanlar söyleyebilen biri bu. Elimde olmadan üzülüyorum. Umarım karşıma çıkmaz bir daha. Çıkarsa da asla fırsat vermeyeceğim benimle uğraşmasına. Desteğiniz için çok teşekkür ediyorum.
Çok teşekkür ediyorum. Haklısınız ben kendimi biliyorum. Attığı iftiraların, söylediği yalanların hiçbirinin doğru olmadığını, onun o iğrenç iftiralarındaki hiçbir şeyi yapmadığımı biliyorum. Yine de sinirlerimi bozuyor, her hareketime her davranışıma elimden geldiğince dikkat etmeye çalışırken benimle ilgili olmayan şeyler hele ki bel altı iftiralar ve yalanlar uydurması bunu dilden dile yayması tahammül edemiyorum buna. Bu kadar kolay olmamalı bir insana çamur atmak, namusu hakkında iftira atmak. Ama artık takmamaya çalışacağım. Kendi kendine uydurduğu yalanlarda iftiralarda boğulacaktır bir gün umarım. Ben haddini bildiremedim belki çocuk aklımla ama illa ki haddini bildirecek birilerine denk gelecektir böyle yalanı iftirayı huy edinen biri. Yine uğraşırsa karşıma çıkarsa, benimle bir daha uğraşamaması ve bir insanı karalamanın bu kadar kolay olmadığını anlaması için şikayetçi de olurum davacı da olurum hiç düşünmeden. Hepinize çok teşekkür ediyorum destekleriniz için.Bu kadar hassas olmamaya çalışın. İnsanın hayatta en yakınları bile iftira atabiliyor. Benim babam anneme attı mesela? Atsın ne olacak ki? Biz annemi de biliyoruz babamı da. Kimin yalan söylediğini de. Çevrenizdekiler sizi de bilir yalan söyleyeni de illaki bilir. Yani takmayın. Önemli olan sizin kendinizden emin olmanız.
Hayır herhangi bir değişikliğe sebep olmadı. Ailem asla beni suçlamadı. Arkadaşlarımdan da herhangi bir tavır görmedim. Sadece arkadaşlarımdan birkaçı bu kişinin kendilerine zamanında benimle ilgili saçma sapan terbiyesizce şeyler söylediğini anlatmışlardı. O zaman da çok sinirlenmiştim. Kendi kendine etrafımdaki herkese kendisiyle bir şeyler yaşamışım gibi hikayeler iftiralar uydurup, insanlara yalanlar anlatıyormuş. Bu denli seviyesiz biriyle muhattap olmuş olmak bile beni gerçekten çok üzüyor her hatırladığımda. Müdahale edemeyeceğim bir şekilde, kendisiyle hiç muhattap dahi olmazken tanıdığım veya tanımadığım herkese hakkımda olmayan şeyleri yaşanmış gibi anlatan ve kendi hastalıklı zihninden çıkan senaryoları yazan oynayan biri. Sanırım umursamamam lazım söylediğiniz gibi bu tarz insanların ekmeğine yağ sürmemek için gamsız olmak gerek zaten. Dilerim böyle ruh hastaları hiçkimsenin karşısına çıkmaz.Peki bu iftiralar hayatınızda değişikliğe sebeb oldumu aileniz size kötü davrandımı arkadaşlarıniz ona inandımı sizi suçladılar mı? Ya da herkes kedi uzanamadiğı ciğere iftira atarmis tavrımı yaptı. Eğer bunlar olmadı ise aslında travma yaratacak birşeyde yok karşıdaki kişiyi önemsemem bile banada çok iftira attılar zamanında hiç üstünde bile durmadım güldüm geçtim galiba ben biraz gamsızım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?