Bu hayat sizi de yormadı mı..

Öyle bir haldeyim ki hiçbir şey artık bana huzur vermiyor.

Her geçen gün ülkemizde gerçekleşen cinayetler, tecavüzler, geçim derdi, imkansızlık ve sayabileceğim bir sürü berbat şey. Özellikle kadın cinayetleri.. Neden bu durumdayız kahroluyorum, nasıl neden sapıklar türedi nasıl bu derece psikopatlar yetişti.. artık korkuyorum.

Aile ve arkadaş ortamımda dönen dedikodular.. Midem bulanıyor.
Kitaplardan,doğadan veya başka güzelliklerden konuşan yok.
Herkesin elinde telefon, başını kaldıran yok. Türk kahvesinin bile bin tane fotoğrafını çekmekten dolayı kahvesini soğutan, sosyal medya ünlülerinin ne yediğini ne giydiğini konuşan, fotoğrafını çekmem için direten beğenmeyip tüm günü bununla geçirdiğimiz arkadaşlarım var. Evet bu kişileri hayatımdan çıkarabilirim fakat ailem bile bu durumda. Özellikle abi ve ablalarım. Ki hepsi 35 yaş üstü. Arkadaş konusunda da çok şanssızım.

Saçma sapan tiktok akımları.. ağız dolusu küfürlü şarkılar.. Minicik çocuklar bunları izliyor. Sizce de çok korkunç değil mi? Z kuşağı gümbür gümbür geliyor diyorlar ya, keşke bu anlamda olmasaydı bu. Uzun bir dönem okul öncesinde çalıştığım için bizzat şahit oldum. İnanın durum çok vahim, duysanız ve görseniz şok olacağınız şeyler sergileyebiliyorlar.

Bu hayatta mutlu kalabilmek için sizler neler yapıyorsunuz?
Belki bu durumlar beni ilgilendirmeyebilir, herkes özgür istediğini elbette yapabilir ama yaşadığımız ülke,çevre,ortam etkilemez mi hiç insanı? Aradığım huzuru neden bulamıyorum..

Kısacası sizin fikirlerinizi ve size iyi gelen şeyleri merak ediyorum. Hayata nasıl tutunuyorsunuz, huzuru nerede veya neyde buluyorsunuz?

Bu kadar çok olumsuz düşünmüyorum mesela. Çoğu zaman beni üzecek haberleri okumuyorum, denk geldiysem hemen geçiyorum. Okuduysam, gördüysem üzerine fazlaca düşünüp içselleştirmiyorum. Bu beni duyarsızlaştırmıyor, kendi etrafımda elimin dokunabildiği şeyleri güzelleştirmeye, yardımcı olmaya çalışıyorum elbet ama elimden birşey gelmeyen konularda dövünüp "nereyyyee gidiyor buu dünya" kargaşası yaratmıyorum içimde.

Yorulmadım, aksine ilerisi için planlarımız var, burada olmazsa yurtdışına gitme şansımız her zaman var bizim.

Saçma sapan fotoğraflar çekenler beni rahatsız etmiyor, herkesin kendi hayatı işte. Bazıları çok abartıyor artık görmekten bıktıracak derecede aşırı post atanları sessize aldım, listemden çıkartmadım ama paylaşımlarını görmüyorum. Gibi gibi işte...

mandaalina .!.:

Öyle bir haldeyim ki hiçbir şey artık bana huzur vermiyor.

Her geçen gün ülkemizde gerçekleşen cinayetler, tecavüzler, geçim derdi, imkansızlık ve sayabileceğim bir sürü berbat şey. Özellikle kadın cinayetleri.. Neden bu durumdayız kahroluyorum, nasıl neden sapıklar türedi nasıl bu derece psikopatlar yetişti.. artık korkuyorum.

Aile ve arkadaş ortamımda dönen dedikodular.. Midem bulanıyor.
Kitaplardan,doğadan veya başka güzelliklerden konuşan yok.
Herkesin elinde telefon, başını kaldıran yok. Türk kahvesinin bile bin tane fotoğrafını çekmekten dolayı kahvesini soğutan, sosyal medya ünlülerinin ne yediğini ne giydiğini konuşan, fotoğrafını çekmem için direten beğenmeyip tüm günü bununla geçirdiğimiz arkadaşlarım var. Evet bu kişileri hayatımdan çıkarabilirim fakat ailem bile bu durumda. Özellikle abi ve ablalarım. Ki hepsi 35 yaş üstü. Arkadaş konusunda da çok şanssızım.

Saçma sapan tiktok akımları.. ağız dolusu küfürlü şarkılar.. Minicik çocuklar bunları izliyor. Sizce de çok korkunç değil mi? Z kuşağı gümbür gümbür geliyor diyorlar ya, keşke bu anlamda olmasaydı bu. Uzun bir dönem okul öncesinde çalıştığım için bizzat şahit oldum. İnanın durum çok vahim, duysanız ve görseniz şok olacağınız şeyler sergileyebiliyorlar.

Bu hayatta mutlu kalabilmek için sizler neler yapıyorsunuz?
Belki bu durumlar beni ilgilendirmeyebilir, herkes özgür istediğini elbette yapabilir ama yaşadığımız ülke,çevre,ortam etkilemez mi hiç insanı? Aradığım huzuru neden bulamıyorum..

Kısacası sizin fikirlerinizi ve size iyi gelen şeyleri merak ediyorum. Hayata nasıl tutunuyorsunuz, huzuru nerede veya neyde buluyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Huzur ...
Ben huzuru sokak canlarını beslemekte buluyorum. Her daim mama ve su kapları dolu mesela.Oradan kediler,kuşlar, kargalar ve köpecikler besleniyor..bu beni çok mutlu ediyor
Hasta olanları imkanlarımız dahilinde ettiriyoruz eşimle birlikte.
Yazın 5 yıldızlı kalabalık oteller yerine küçük şirin sahil kasabalarını tercih ediyorum..Oradaki canları da besliyoruz..Köylü halkına katkıda bulunuyor (oların ürünlerini satın alıyorum) elimizden geldiğince ...hatta bu yıl tarlada biber topladık yaşlı bir amca ya yardım ettik çok mutlu oldu.bir teyzenin elektronik eşyası bozulmuş eşim tamir etti...çok dua aldık..
Sokağımızda durumu iyi olmayan bir ablamız var kanser hastası ve herşeyi yeyip içmesi yasak..ona yemekler yapıyor özel meyva suları hazırlıyorum ..çok mutlu oluyor çok dua ediyor
Başka bir akrabamız var maddi imkanı hiç yok ona yardım toplayıp(çocuklarına kıyafet vs) ayrıca maddi destek vermeye çalışıyorum mutlu oluyor
Ve onlar mutlu oldukça bende mutlu oluyorum huzuru yardım etmekte buluyorum

CiRiLLA .!.:

Bu kadar çok olumsuz düşünmüyorum mesela. Çoğu zaman beni üzecek haberleri okumuyorum, denk geldiysem hemen geçiyorum. Okuduysam, gördüysem üzerine fazlaca düşünüp içselleştirmiyorum. Bu beni duyarsızlaştırmıyor, kendi etrafımda elimin dokunabildiği şeyleri güzelleştirmeye, yardımcı olmaya çalışıyorum elbet ama elimden birşey gelmeyen konularda dövünüp "nereyyyee gidiyor buu dünya" kargaşası yaratmıyorum içimde.

Yorulmadım, aksine ilerisi için planlarımız var, burada olmazsa yurtdışına gitme şansımız her zaman var bizim.

Saçma sapan fotoğraflar çekenler beni rahatsız etmiyor, herkesin kendi hayatı işte. Bazıları çok abartıyor artık görmekten bıktıracak derecede aşırı post atanları sessize aldım, listemden çıkartmadım ama paylaşımlarını görmüyorum. Gibi gibi işte...

Genişletmek için tıkla...

Eğer yurtdışı imkanınız hiç olmasaydı nasıl hissederdiniz? Bizler gibi olsanız yani? Eleştirmek amacıyla sormuyorum, ben de konu sahibi gibiyim o nedenle.

mandaalina .!.:

Öyle bir haldeyim ki hiçbir şey artık bana huzur vermiyor.

Her geçen gün ülkemizde gerçekleşen cinayetler, tecavüzler, geçim derdi, imkansızlık ve sayabileceğim bir sürü berbat şey. Özellikle kadın cinayetleri.. Neden bu durumdayız kahroluyorum, nasıl neden sapıklar türedi nasıl bu derece psikopatlar yetişti.. artık korkuyorum.

Aile ve arkadaş ortamımda dönen dedikodular.. Midem bulanıyor.
Kitaplardan,doğadan veya başka güzelliklerden konuşan yok.
Herkesin elinde telefon, başını kaldıran yok. Türk kahvesinin bile bin tane fotoğrafını çekmekten dolayı kahvesini soğutan, sosyal medya ünlülerinin ne yediğini ne giydiğini konuşan, fotoğrafını çekmem için direten beğenmeyip tüm günü bununla geçirdiğimiz arkadaşlarım var. Evet bu kişileri hayatımdan çıkarabilirim fakat ailem bile bu durumda. Özellikle abi ve ablalarım. Ki hepsi 35 yaş üstü. Arkadaş konusunda da çok şanssızım.

Saçma sapan tiktok akımları.. ağız dolusu küfürlü şarkılar.. Minicik çocuklar bunları izliyor. Sizce de çok korkunç değil mi? Z kuşağı gümbür gümbür geliyor diyorlar ya, keşke bu anlamda olmasaydı bu. Uzun bir dönem okul öncesinde çalıştığım için bizzat şahit oldum. İnanın durum çok vahim, duysanız ve görseniz şok olacağınız şeyler sergileyebiliyorlar.

Bu hayatta mutlu kalabilmek için sizler neler yapıyorsunuz?
Belki bu durumlar beni ilgilendirmeyebilir, herkes özgür istediğini elbette yapabilir ama yaşadığımız ülke,çevre,ortam etkilemez mi hiç insanı? Aradığım huzuru neden bulamıyorum..

Kısacası sizin fikirlerinizi ve size iyi gelen şeyleri merak ediyorum. Hayata nasıl tutunuyorsunuz, huzuru nerede veya neyde buluyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Cok haklısınız... özellikle ortamlarda ki tespitiniz cok doğru... Ben insanlarda genel olarak bi sohbetin kalmadığı kanaatindeyim... hep bir yarış içinde insanlar...oğlumu kursa götürüyorum beklerken veli sohbeti at gibi çocuk yarıştırmak... Ben mi diyorum acaba uyum sağlamakta zorlanıyorum yazınız bana iyi geldi..

çünkü huzuru dışarda arıyorsunuz.
bir kavram vardı, insanın etki alanı diye. insanlar neyi değiştirebilir ? neye gücü yetebilir ? önce kendisine. belki kendi binasına ve çevredeki birkaç sokağa. yapabileceği ve değiştirebileceği şeyler bunlardan ibarettir.
en basiti kedi besleyeceksiniz ? gücünüz kaç kediye yetebilir ? 5-10-100-1000? tüm dünyadaki kedilere yetebilir misiniz? hayır. istanbuldakilere ? hayır. tüm mahallenizdekilere ? belki günlük 10 kediye mama bırakabilecek bütçeniz vardır, belki 5 belki 1. peki neden tüm dünyadaki kedilere yetemiyorum diye ağlamanız neyi değiştirir ? hiçbirşeyi. önemli olan yapabileceğinize odaklanmak .
kitap okuma konusuna gelelim. kitap okuyan yok değil, sizin çevrenizde kitap okuyan yoktur. kitap okuyan her yerde var. isteseniz bulursunuz. burada kitap kulübü var. her gün yazıyoruz, ayda belirli bir kitap okunup tartışması yapılıyor mesela. kullandığınız sosyal medya uygulamalarında bunları araştırıyor musunuz ?
tiktok gibi saçmalıklarla dolu uygulamaları kullanmıyorum, ben de üzülüyorum o çocukların haline yapabileceğim ne var peki? annesine desen sanane diyor. babası sallamıyor. etkileyebilir miyim ? belki %1 falan. konuşurken bahsederim, dinlemek isterse anlatırım yoksa zaten aman diyor konuyu kapatıyor. peki bunun için üzülmem neye yarayacak ? hiçbir işe yaramayacak. ben üzüldüğümle kalacam.
haberleri izlemiyorum. zaten karamsar ve haber olması için kötü bir olay olması lazım. sosyal medyada kendini ünlü zannedenlere ,akraba arkadaş cart curt fenomen bakmıyorum. banane o ne yapmış , ne yemiş, kakasının rengi neymiş.
dünyayı yüklenmek zor ve hayat çok kısa

Dışarı çıkıyorum geziyorum müzelere gitmek lazım. Bulunduğunuz şehirdeki arkeoloji müzesine gidin, sokaklarda yürüyün ve temiz havayı içinize çekin.

Şu ortamda mutlu olabilmek bence başarı zaten.
Alım gücümüz her saniye düşerken, gelecek belirsizken nasıl mutlu kalacağız.
Açıkçası benim de motivasyonum yok. İşe git gel, çocuğumla vakit geçirmekle geçiyor.
Haftasonu da kendimizi dağa ormana atıyoruz yürüyüş yapıyoruz.
Bana iyi gelen şeyler kitap okumak, dizi film izlemek ve haftasonu bir kadeh şarap içmek. Bu kadar basit sıradan şeylerle avunuyoruz artık o kadar düşük beklentili bir hayatta kalma halindeyiz

vivelamour .!.:

Eğer yurtdışı imkanınız hiç olmasaydı nasıl hissederdiniz? Bizler gibi olsanız yani? Eleştirmek amacıyla sormuyorum, ben de konu sahibi gibiyim o nedenle.

Genişletmek için tıkla...

Yurtdışına giden herkesin elinde vatandaşlığı olmuyor veya ailesinden birileri yurtdışında olmuyor benim gibi ama yinede gidenler ve tutunanlar var.
Neden gitme imkanım yok? Onu nasıl oluştururum onu denerdim en azından, tabi ki kolay olmayacaktır.

Ben kendi dunyamda mutlu olmaya calisiyorum. Mutluyum da, yillarca olmadigim kadar. Sosyal medya hesaplarim yok. Kim ne yapiyor, ne ediyor hic bilmiyorum, hic merakta etmiyorum. Moralimi bozan, beni kotu hissettiren insanlari cikarttim hayatimdan. Evet bu kisilerin arasinda bir adet abi, baba ve kizkardes var. Aileden bile olsa umrumda olmadi. Isimden evime, evimden isime gidiyorum. Orgu ormeye basladim acayip rahatlatiyor, aksam is stresini attiriyor bana. Gecim sıktıntisi, Tr den durumu tabi zor ama belki baska konularda daha kesin kararlar alabilirsiniz.

Kesinlikle doğru bı yazı olmuş eskiden sohbetler bagliliklar ve dostluklar vardı şimdi toplananlar anında foto derdnde
Sosyallik kalmadı malesef bu pandemi de etkili oldu buna herkes korkar oldu y da çok rahat olup salgını yayanlar
Ülkenin bunca sıkıntısı üstüne evde de sknti varsa tuz biber olur yani evde kendine hobi ve ibadetle huzur bulabilirsin dua edersn aklıma gelenler.bunlar yapiyosan da fazlası gelmez elimizden malesef ülkemiz gerçeği bu cnm

bence suçlusu bizleriz biz yetiştirdik o gümbür gümbür gelen z kuşağını ben suçlu değilim demesin kmse sen girmedinmi torpille devlet memurluğuna ben yapmadımmı yaptığım işte hile ne sanıyoruz üzüm üzüme bak baka kararacak idealist öğretmenler bedavadan okumadan emek vermeden uzman olan polis olan para içn değil vatan için diye sallayan yalancılar ne sanıyorunuz tabiki düzenimiz bozuk olucak boş çuval gibi takılacaz ben bedvacı olunca benim yetiştirdiğim benden daha bedavacı olacak

mandaalina .!.:

Öyle bir haldeyim ki hiçbir şey artık bana huzur vermiyor.

Her geçen gün ülkemizde gerçekleşen cinayetler, tecavüzler, geçim derdi, imkansızlık ve sayabileceğim bir sürü berbat şey. Özellikle kadın cinayetleri.. Neden bu durumdayız kahroluyorum, nasıl neden sapıklar türedi nasıl bu derece psikopatlar yetişti.. artık korkuyorum.

Aile ve arkadaş ortamımda dönen dedikodular.. Midem bulanıyor.
Kitaplardan,doğadan veya başka güzelliklerden konuşan yok.
Herkesin elinde telefon, başını kaldıran yok. Türk kahvesinin bile bin tane fotoğrafını çekmekten dolayı kahvesini soğutan, sosyal medya ünlülerinin ne yediğini ne giydiğini konuşan, fotoğrafını çekmem için direten beğenmeyip tüm günü bununla geçirdiğimiz arkadaşlarım var. Evet bu kişileri hayatımdan çıkarabilirim fakat ailem bile bu durumda. Özellikle abi ve ablalarım. Ki hepsi 35 yaş üstü. Arkadaş konusunda da çok şanssızım.

Saçma sapan tiktok akımları.. ağız dolusu küfürlü şarkılar.. Minicik çocuklar bunları izliyor. Sizce de çok korkunç değil mi? Z kuşağı gümbür gümbür geliyor diyorlar ya, keşke bu anlamda olmasaydı bu. Uzun bir dönem okul öncesinde çalıştığım için bizzat şahit oldum. İnanın durum çok vahim, duysanız ve görseniz şok olacağınız şeyler sergileyebiliyorlar.

Bu hayatta mutlu kalabilmek için sizler neler yapıyorsunuz?
Belki bu durumlar beni ilgilendirmeyebilir, herkes özgür istediğini elbette yapabilir ama yaşadığımız ülke,çevre,ortam etkilemez mi hiç insanı? Aradığım huzuru neden bulamıyorum..

Kısacası sizin fikirlerinizi ve size iyi gelen şeyleri merak ediyorum. Hayata nasıl tutunuyorsunuz, huzuru nerede veya neyde buluyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Konunuzu okuyunca kendimden bircok sey gordum bu gibi durumlardan bir tek ben rahatsiz olmuyormusum bunu gordum ama sunu farkettim ki bende uzuldugum bu konulari cok fazla takinti haline getiriyorum farketmeden sosyal medyada sacma sapan şeylere bakarak cok zaman harcıyorum o begenmedigim durumlara cokca maruz kalıyorum bunu azaltmaya karar verdi..
Şu varki en verimli gördugunuz bize iyi gelen seyler bile belli bir zaman sonra sıkıcilasmaya basliyor beni ne mutlu eder diye dusunupbunlari zaman aralıklarla degistirip yaomaya jarar ferdim qma ozellikle konuyu takip edexegim velki banada isik olacak fikirler bulurum

Mistik hanim .!.:

çünkü huzuru dışarda arıyorsunuz.
bir kavram vardı, insanın etki alanı diye. insanlar neyi değiştirebilir ? neye gücü yetebilir ? önce kendisine. belki kendi binasına ve çevredeki birkaç sokağa. yapabileceği ve değiştirebileceği şeyler bunlardan ibarettir.
en basiti kedi besleyeceksiniz ? gücünüz kaç kediye yetebilir ? 5-10-100-1000? tüm dünyadaki kedilere yetebilir misiniz? hayır. istanbuldakilere ? hayır. tüm mahallenizdekilere ? belki günlük 10 kediye mama bırakabilecek bütçeniz vardır, belki 5 belki 1. peki neden tüm dünyadaki kedilere yetemiyorum diye ağlamanız neyi değiştirir ? hiçbirşeyi. önemli olan yapabileceğinize odaklanmak .
kitap okuma konusuna gelelim. kitap okuyan yok değil, sizin çevrenizde kitap okuyan yoktur. kitap okuyan her yerde var. isteseniz bulursunuz. burada kitap kulübü var. her gün yazıyoruz, ayda belirli bir kitap okunup tartışması yapılıyor mesela. kullandığınız sosyal medya uygulamalarında bunları araştırıyor musunuz ?
tiktok gibi saçmalıklarla dolu uygulamaları kullanmıyorum, ben de üzülüyorum o çocukların haline yapabileceğim ne var peki? annesine desen sanane diyor. babası sallamıyor. etkileyebilir miyim ? belki %1 falan. konuşurken bahsederim, dinlemek isterse anlatırım yoksa zaten aman diyor konuyu kapatıyor. peki bunun için üzülmem neye yarayacak ? hiçbir işe yaramayacak. ben üzüldüğümle kalacam.
haberleri izlemiyorum. zaten karamsar ve haber olması için kötü bir olay olması lazım. sosyal medyada kendini ünlü zannedenlere ,akraba arkadaş cart curt fenomen bakmıyorum. banane o ne yapmış , ne yemiş, kakasının rengi neymiş.
dünyayı yüklenmek zor ve hayat çok kısa

Genişletmek için tıkla...

Genel olarak söylediklerinize katiliyorum .
Fakat bazi konularda hepimiz bir olup sesimizi cikartmamiz lazim.Cinayetler,şiddet ,cinsel istismar ve tecavüzler daha büyük cezalar almasi lazim .
Eğitimde sağlikli internet kullanimi öğretilmesi lazim .
Daha fazla bilgi verilmesi ve nasil faydali şekilde kullanilir gösterilmesi gerekir .
Çoğu anne baba interneti nasil güvence altina alinir bilmiyor bile (bende).
Hepimizi ilgilendiren bir durum .
Bizim çocuklarimizin torunlarimizin geleceği .
Sen seslenmezsen ben seslenmezsem üst düzeydikeler halkin memnun olduğunu düşünecek .
Bir elin nesi var iki ellin sesi var
Gibi...

CiRiLLA .!.:

Yurtdışına giden herkesin elinde vatandaşlığı olmuyor veya ailesinden birileri yurtdışında olmuyor benim gibi ama yinede gidenler ve tutunanlar var.
Neden gitme imkanım yok? Onu nasıl oluştururum onu denerdim en azından, tabi ki kolay olmayacaktır.

Genişletmek için tıkla...

Bu gidişle TR insan kalmiyacak
Satalim bari ...

lxuxtti .!.:

Bu gidişle TR insan kalmiyacak
Satalim bari ...

Genişletmek için tıkla...

Ben tamamen ümidi kesmedim. Ülkemiz çook güzel, umarım öyle olmaz.

lxuxtti .!.:

Genel olarak söylediklerinize katiliyorum .
Fakat bazi konularda hepimiz bir olup sesimizi cikartmamiz lazim.Cinayetler,şiddet ,cinsel istismar ve tecavüzler daha büyük cezalar almasi lazim .
Eğitimde sağlikli internet kullanimi öğretilmesi lazim .
Daha fazla bilgi verilmesi ve nasil faydali şekilde kullanilir gösterilmesi gerekir .
Çoğu anne baba interneti nasil güvence altina alinir bilmiyor bile (bende).
Hepimizi ilgilendiren bir durum .
Bizim çocuklarimizin torunlarimizin geleceği .
Sen seslenmezsen ben seslenmezsem üst düzeydikeler halkin memnun olduğunu düşünecek .
Bir elin nesi var iki ellin sesi var
Gibi...

Genişletmek için tıkla...

bakınız tiktok gibi bir yerden herkes şikayetçi herkes. o kadar şikayet edildi . sonuç ? kapatıldı mı yoksa daha da mı büyüdü?

kadın cinayetlerinde kadınları korkutarak değil bilinçlendirerek bir yere varabiliriz. okuyacak , kendini eğitecek, zararlı insanlardan kendini korumayı öğrenecek. evet ben de çok üzülüyorum, tepki gösteriyorum ama sonuç ne ? o kadar eyleme rağmen, ya daha burda kadın kocasından dayak , hakaret gören kadına boşan bak devlet imkanı var diyoruz hayır boşanmam , boşanamam diyor. kocamdı beni döver de sever de diyor. bu kadını da bu kocayı da bir anne baba yetiştirdi. toplumumuzda çocuklara bakan çoğu zaman anneler. bu yüzden öncelikli konu kadının güçlenmesidir. ilerde anne olacak , bilinçli tercihler yapacak ve bilinçli evlatlar yetiştirecek. peki ben bir birey olarak bir kadının bilinçlendirilmesi tarafında mı olmalıyım yoksa cezaların artırılmasına mı emek harcamalıyım ? hangisinde başarı oranım daha yüksek olacak? kızımı eve kapatmak mı yoksa bilinçli bir kadın olmasına çabalamak mı ? tamam cezalar artsın da, , öldüren yada tecavüz eden adam cezasına mı bakıyor ? bakmıyor ki .

bizim öncelikle zihin değişikliğine uğraşmamız lazım. mağara adamı , eli böğründe koca yolu gözleyen , tek görevi çocuk doğurmak olan kadınlar değil , yamyam değil düzgün , karakterli , bilinçli kız ve erkek çocukları yetiştirmemiz lazım .

Mutluluk dış çevrede değil işte...Dışarda ararsan dışarısı nasılsa senin de ruh halin o olur

Eski bir yazıtta gençlik nereye gidiyor, gelecekten umudum kalmadı tarzı cümleler varmış ya, bizimki de o hesap eskinin akide şekeri tadında yaşamı devam edecek falan mı sanmıştınız... belki o zaman da öyle değildi ama bu kadar haberleşme ağı yoktu da bilinmiyordu. Anı yaşayın, olumlu düşünün, ahir zamandayız sonuçta...

fistikci1986 .!.:

bence suçlusu bizleriz biz yetiştirdik o gümbür gümbür gelen z kuşağını ben suçlu değilim demesin kmse sen girmedinmi torpille devlet memurluğuna ben yapmadımmı yaptığım işte hile ne sanıyoruz üzüm üzüme bak baka kararacak idealist öğretmenler bedavadan okumadan emek vermeden uzman olan polis olan para içn değil vatan için diye sallayan yalancılar ne sanıyorunuz tabiki düzenimiz bozuk olucak boş çuval gibi takılacaz ben bedvacı olunca benim yetiştirdiğim benden daha bedavacı olacak

Genişletmek için tıkla...

O kadar da değil artık, yapmayın lütfen. Tüm kabahat bizde mi? Ben torpille işe girmedim ve benim gibi milyonlarca insan var böyle. Bahsettiğiniz sürece müdahale etmesi gereken biz değiliz, unutmayalım. Asli görevi bu olanları, bu derece yükselten kuşağın da şimdi Z kuşağını aşağıladığını görmek, onlara ahlaktan bahsetmelerini izlemek çok garip geliyor bana. Z kuşağında da ben bir tuhaflık görmüyorum. Tipik kuşak çatışması yaşıyoruz ama farkında değiliz. Her gelen nesil kendinden sonrakine çatar illa ki. Kim bilir kaç bin yıldır devam ediyor bu. Ülkenin gidişatını beğenmesem de bu sürece maruz kalan Z kuşağından ümitliyim yine. Bizler kadar baskı altında kalmadıkları için, aidiyet duyguları bize öğretildiği (milli değerlerden bahsetmiyorum) kadar yoğun olmadığı için daha geniş pencerelerden bakabiliyorlar. Görevimiz onları aşağılamak değil destek olmak. Elbette kendimizi de aşağılamamalıyız.