- 11 Nisan 2008
- 406
- 300
- 303
Hamileyim memleketimden uzaktayım eşimden başka kimsem yok burada.Apartmanın duvarları çok ince herkesin her şeyi her yerden duyuluyor.Bir hafta önce yukarıdaki komşular sabahtan temizliğe başlayıp akşam 7'ye kadar falan temizlik yaptılar (biz çıkıp kızmasak devam edeceklerdi)(her gün saatlerce süpürge yapıyorlar deli gibi)Öncelikle ben çıkıp konuştum sürekli yerleri kazıma sesi geliyor ama öyle bir ses ki delirmemek elde değil.Anne kız çıkıştılar bu sesler olabilirmiş normalmiş iş yapıyorlarmış halı yıkama makinesi almış onu deniyormuş 
vs.Peki dedim indim.Eşim eve geldi inanılmaz gürültü devam ediyordu.Dayanamadı yukarıya çıktı eşimi neredeyse döveceklerdi bağırıp çağırdılar.Bizim de maç izlerken sesimiz gidiyormuş vs.Neden uyarmadınız uyarsaydınız dedi biz uyarmayız diye bağırdılar.Ben eve geldim istirahat etmek istiyorum akşam oldu yeter dedi yine bağırdılar eşime anne kız....Ertesi gün ev sahibimiz çıkıp konuştu ona da aynı tepkileri verdiler.Her gün güm güm çocuk koşmasını söylemiyorum bile çocuktur olabilir yarın benim de olacak gece gündüz ağlayacak diye empati yapıyorum lakin biz onlarla konuştuktan sonra inadına yapmaya başladılar bir şeyleri.Çocuk gün boyu durmadan koşuyor ve annesi uyarmıyor şuan bunları yazarken bile güm güm sesler içinde evim.Eşim kasımdan sonra tayinimiz çıkma ihtimali olduğu için taşınmaya pek yanaşmıyor.Hamilesin nasıl taşınalım zor diyor.Stresten erken doğurmaktan korkuyorum.Ne yapsam evi terk edip gitsem mi çok bunaldım ev ev değil cehennem.Artık onlarla muhatap olmak istemiyor.Hafta sonu da sabah 8 de dibekle birşeyler dövdüler.Çok bıktım çok....
vs.Peki dedim indim.Eşim eve geldi inanılmaz gürültü devam ediyordu.Dayanamadı yukarıya çıktı eşimi neredeyse döveceklerdi bağırıp çağırdılar.Bizim de maç izlerken sesimiz gidiyormuş vs.Neden uyarmadınız uyarsaydınız dedi biz uyarmayız diye bağırdılar.Ben eve geldim istirahat etmek istiyorum akşam oldu yeter dedi yine bağırdılar eşime anne kız....Ertesi gün ev sahibimiz çıkıp konuştu ona da aynı tepkileri verdiler.Her gün güm güm çocuk koşmasını söylemiyorum bile çocuktur olabilir yarın benim de olacak gece gündüz ağlayacak diye empati yapıyorum lakin biz onlarla konuştuktan sonra inadına yapmaya başladılar bir şeyleri.Çocuk gün boyu durmadan koşuyor ve annesi uyarmıyor şuan bunları yazarken bile güm güm sesler içinde evim.Eşim kasımdan sonra tayinimiz çıkma ihtimali olduğu için taşınmaya pek yanaşmıyor.Hamilesin nasıl taşınalım zor diyor.Stresten erken doğurmaktan korkuyorum.Ne yapsam evi terk edip gitsem mi çok bunaldım ev ev değil cehennem.Artık onlarla muhatap olmak istemiyor.Hafta sonu da sabah 8 de dibekle birşeyler dövdüler.Çok bıktım çok....
